นับจากนั้นมา ใบหน้าของเจ้าห้าก็จะเปลี่ยนไปเป็นสีต่าง ๆ ไม่เคยซ้ำ บางครั้งก็ขาวซีด บางครั้งก็เหลืองซีด บางครั้งก็เขียวคล้ำ บางครั้งก็แดงเห่อเหมือนมีไข้ พูดแบบสรุปสั้น ๆ ก็คือดูอย่างไรก็ไม่ได้มีสุขภาพที่แข็งแรงดีแน่นอนนั่นเอง
เมื่อไหร่ที่ในราชสำนักหารือเรื่องงานต่าง ๆ เขาก็มักจะถามความคิดเห็นของรัชทายาทเสมอ และบางเรื่องก็ปล่อยให้รัชทายาทเป็นคนตัดสินใจ
วันนี้เป็นวันก่อนที่ราชสำนักจะหยุดพักผ่อน ซึ่งถือเป็นการประชุมราชสำนักครั้งสุดท้ายของปีนี้
อ๋องฉีแห่งกรมการพระนครกำลังพูดถึงการจัดงานเฉลิมฉลอง ระหว่างราชสำนักกับประชาชนในช่วงตรุษจีน เขาก็ถึงกับได้ยินเสียงกรนแว่วมาเลยทีเดียว
ขุนนางทุกคนโกรธมาก ในราชสำนักที่เคร่งเครียดจริงจังเช่นนี้ ถึงกับมีคนนอนหลับเลยหรือ? ช่างไม่สมเหตุสมผลสิ้นดี
ทุกคนเงียบเสียงลง พยายามหาที่มาของเสียงเจ้าคนสารเลวที่มันกล้านอนในท้องพระโรง แต่สุดท้ายเมื่อหาเจอแล้ว สายตาของทุกคนก็ไปรวมตัวกันจ้องมองขึ้นไปบนบัลลังก์มังกรเป็นตาเดียว
เห็นแค่พระเศียรของฝ่าบาทเอียงเล็กน้อย สองตาปิดสนิท ทั้งร่างอยู่ในสภาพที่ดูผ่อนคลายอย่างยิ่ง เสียงกรนที่ว่าดังแว่วมาจากเขานั่นเอง
ฝ่าบาทนอนหลับ? นี่ฝ่าบาทถึงกับนอนหลับในท้องพระโรงเลยรึ?
มู่หรูกงกงรีบออกมา เปล่งเสียงประกาศดังลั่น "เมื่อคืนนี้ฝ่าบาทไม่ค่อยสบาย ไอหนักมากจนถึงยามสาม ไอจนนอนไม่ได้ เกรงว่าตอนนี้คงจะง่วงมากแล้ว ขอทุกท่านถอยออกไปก่อนเถิด"
หัวใจของทุกคนหนักอึ้งจมดิ่ง ทำไมสถานการณ์ของฝ่าบาทยิ่งนับวันก็ยิ่งรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ แล้วล่ะนี่? ตอนแรกแค่มีอาการไอ จนตอนนี้ก็ยังไออยู่ อีกทั้งช่วงนี้สีหน้าก็ไม่ค่อยจะสู้ดีมาโดยตลอด ทักษะทางการแพทย์ของฮองเฮายอดเยี่ยมตั้งขนาดไหน รักษาแล้วก็ยังไม่ได้ผลเลยรึ?
หลังเลิกประชุมราชสำนัก บรรดาขุนนางทั้งหลายก็เข้าไปรุมล้อมรัชทายาทเพื่อถามรายละเอียด
รัชทายาทบอกอย่างสงบนิ่งว่า ในช่วงหลายปีมานี้เสด็จพ่อทรงทุ่มเททำงานในราชสำนักมากเกินไป บวกกับอาการบาดเจ็บจากสมัยก่อน จึงมีปัญหาโรคเก่ารุมเร้า ต้องขอบคุณการดูแลเอาใจใส่ของเสด็จแม่ในช่วงหลายปีมานี้ ที่ทำให้พอจะกดอาการให้ทุเลาลงไปได้บ้าง
แต่ถึงอย่างไร ก็ไม่สามารถกลับไปเหมือนกับเมื่อสมัยหนุ่ม ๆ ได้ พอร่างกายเริ่มมีอาการเจ็บป่วยเมื่อยล้าขึ้นมานิดหน่อย ก็จะทำให้อาการเก่า ๆ กำเริบ เกิดเป็นแรงผลักดันที่หนุนส่งกันให้โรครุนแรงยิ่งขึ้น
บรรดาขุนนางได้ยินแล้ว ก็หวนนึกขึ้นมาได้ว่าฝ่าบาทเมื่อครั้งที่ยังเป็นอ๋องฉู่ก็ทรงงานหนักมาโดยตลอด ในช่วงหลายปีมานี้ แทบจะไม่เคยได้ยินพระองค์เอ่ยว่าป่วยเลย ดังนั้นพวกเขาจึงคิดกันไปเองแบบไม่รู้ตัวว่าฮ่องเต้ของพวกเขาร่างกายทำจากเหล็ก ไม่มีทางล้มป่วยเด็ดขาด
แต่คนเราจะไม่ป่วยเลยได้อย่างไรล่ะ? ยิ่งถ้ามีร่างกายที่มีโรคเก่าอยู่แล้วยิ่งไม่ต้องพูดถึง
ในช่วงที่ฝ่าบาทขึ้นครองราชย์ เป่ยถังเปลี่ยนแปลงไปมาก ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะพระองค์ทรงงานอย่างหนัก ยังดีที่การสืบราชสันตติวงศ์ของรัชทายาท เป็นแบบส่งต่อจากบิดาไปยังโอรส ดังนั้นพอเหล่าขุนนางได้เห็นแบบนี้ต่างก็รู้สึกวางใจลงไปได้มาก
ในความเป็นจริง หลายวันมานี้เจ้าห้าเองก็ไม่สบายใจเช่นกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน
สองขาของหยู่เหวินเห้าก็คดงอคุกเข่าลงอย่างช่วยไม่ได้ เอ่ยอย่างไม่เต็มใจเลยสักนิดว่า “ลูกยินดียอมรับโทษทัณฑ์ที่เหลือของเสด็จพ่อ ชอบข้อความบทนี้ตลกดีคะพระเอก ตอน 394...
1...
1...
เพิ่งอ่านได้ 2ร้อยกว่าหน้า สนุกน่าติดตามมาก แต่ทั้งเรื่องมี2พันกว่าหน้า ทำไงจะอ่านจบ...
ขอบคุณผู้แต่ง และ novelones มากๆค่ะ ดีที่สุด อ่านรอบที่ 4 แล้วก็ยังสนุกครบรส ❤️...
เรื่องนี้ถือว่าสมบูรณ์มากสนุกต้นถึงจบ อยากให้เป็นซีรี่ย์...
สนุก ตลกดี เนื้อเรื่องชวนติดตามแต่คำผิดเยอะไปหน่อยค่ะ...