บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 2084

หลังจากทางวิลล่าจัดการเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว หยวนชิงหลิงก็ไปรับพ่อกับแม่มาอยู่ แล้วให้พี่ชายอยู่ที่แฟลตแห่งนั้นตามลำพัง

โตจนขนาดนี้แล้ว ก็ควรให้เขาได้ใช้ชีวิตอย่างอิสระด้วยตัวเองได้แล้ว อย่าคาดหวังแต่จะให้พ่อแม่ช่วยซักผ้า ทำกับข้าวกับปลาให้กินตลอด ที่สำคัญ เขากับฟางหวูน่าจะถึงเวลาที่ควรพิจารณาเรื่องที่จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันได้แล้วมั้ย ?

พี่หยวนเป็นคนที่พิสดารไม่เหมือนใคร เขาบอกว่าเวลาที่ได้อยู่กับพ่อแม่เขาจะมีความสุข ตอนนี้อยู่คนเดียวเขาก็มีความสุข ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกัน แค่เมื่อไหร่ที่ว่างค่อยมาเจอหน้ากันก็พอ

และมันก็ช่างบังเอิญที่ฟางหวูเองก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน ทั้งคู่ให้ความสำคัญกับพื้นที่ส่วนตัวมาก แค่มาพบกันเป็นครั้งคราว สิ่งที่พวกเขาเห็นจะเป็นด้านดีของอีกฝ่าย แต่หลังจากอยู่ด้วยกันไป พวกเขาจะต้องปรับตัวให้คุ้นชินกับการผายลม หรือพวกการขับถ่ายที่ควบคุมไม่ได้ของอีกฝ่ายเป็นบางครั้งบางคราว

มันทำลายความรู้สึกอันงดงามสิ้นดี

ศาสตราจารย์หยวนสองสามีภรรยาแทบจะอดใจไม่ไหวที่จะได้ไปอยู่กับลูกสาว เมื่อก่อนตอนที่ลูกสาวกับลูกเขยกลับมา พวกเขาต้องรีบร้อนไปทำธุระให้เสร็จ แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว เป็นความรู้สึกที่เหมือนได้กลับมาบ้านเลยจริง ๆ

พวกเขาตั้งหน้าตั้งตารอมากี่ปีแล้วนะ?

หลังจากจัดการทุกอย่างเข้าที่ เรื่องแรกที่จะทำคือพามู่หรูไปติดฟันปลอม

ในตอนแรกมู่หรูกงกงรู้สึกกระอักกระอ่วนใจมาก ไม่มีฟันแล้วก็กินอะไรอ่อน ๆ แทนไม่ได้หรือ? ทำฟันปลอมทำไม? เป็นฟันของใครกัน? ไม่สกปรกแย่รึ?

ดังนั้นจะเป็นจะตายเขาก็ไม่ยอมไป จนสุดท้ายเจ๋อหลานก็ออกหน้ามาช่วยพูดให้ว่าไม่ใช่ฟันของใคร แต่เป็นสิ่งที่ทำขึ้นมาจากวัสดุพิเศษ หลังจากติดเข้าไปแล้ว ก็จะสามารถกินเนื้อสัตว์ได้แล้ว

นอกจากนี้ ท่านอาสวีอีก็มีฟันปลอมสองซี่ด้วย ในบรรดาฟันในปากของเขาตอนนี้ ฟันปลอมสองซี่ที่ว่านั้นคือฟันดูสวยที่สุด

คำพูดขององค์หญิง คือสิ่งที่มูหรูกงกงเชื่อฟังมาโดยตลอด บวกกับตัวเขาเคยง้างปากของใต้เท้าสวีออกดู ก็พบว่าฟันทั้งสองซี่นั้นเป็นฟันที่ดูดีมากจริง ๆ

หยู่เหวินเห้าไม่ได้ตามเขาไปที่โรงพยาบาลทันตกรรม แต่อยู่บ้านเพื่อพยายามยัดเยียดความรู้เกี่ยวกับทวีปแอนตาร์กติกาเข้าหัวอยู่ เพราะเขาเชิญพวกคุณหูมากินบาร์บีคิวที่บ้าน ถึงเวลานั้นพวกเขาจะต้องถาม เกี่ยวกับเรื่องการสำรวจทวีปแอนตาร์กติกาของเขาอย่างแน่นอน

ครั้งนี้เขาดูสารคดีอย่างจริงจัง หลังจากดูจบ เขาก็มีอันต้องตกตะลึงจนตัวแข็งทื่อไปเลย

ใต้ท้องฟ้าอันเวิ้งว้าง ทุกซอกมุมติดแน่นเป็นแผ่นน้ำแข็งไปทั่วทุกสารทิศ มันเป็นโลกที่ห่างไกล แต่มันก็เป็นโลกเดียวกับที่พวกเราอาศัยอยู่เช่นกัน

จู่ ๆ เขาก็ค้นพบความคับแคบของตัวเอง

 แต่ก่อนเคยคิดว่าตัวเองเป็นฮ่องเต้ มีวิสัยทัศน์ยาวไกล ขบคิดเรื่องภายในเป่ยถังได้อย่างทะลุปรุโปร่งนับพันนับหมื่น แต่ภายหลังมาจึงได้รู้ว่า การเปลี่ยนผ่านแบบเก่าไปใหม่มาในทุก ๆ ราชวงศ์นั้นดูเหมือนว่าจะเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ มีเพียงการทำเรื่องตรงหน้าให้ดีที่สุด ถึงจะทำให้เกิดผลลัพธ์ขึ้นได้จริง

ตอนนี้กลับรู้สึกว่ามุมมองของตัวเองกว้างขึ้นมาก มิน่าล่ะ ตอนแรกที่ท่านฉู่ได้ดูสารคดีเกี่ยวกับท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวอันกว้างใหญ่ ก็ถึงกับตื่นตะลึงจนขวัญเตลิด เอาแต่พร่ำรำพันถึงความเล็กจ้อยไร้ค่าของตัวเอง แต่ก็รู้สึกถึงความยิ่งใหญ่ของมนุษยชาติด้วยเช่นกัน

เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าทั้งอ่อนแอทั้งเล็กจ้อยไม่ต่างอะไรกับมด แต่กลับสร้างอารยธรรมแล้วอารยธรรมเล่าอย่างไม่หยุดยั้ง เปลี่ยนเจ้าลูกบอลสีน้ำเงินดวงเล็ก ๆ ดวงนี้ ให้กลายเป็นสถานที่ที่มีพลังชีวิตอันเปี่ยมล้น

เขารู้สึกว่า ตัวเองได้เรียนรู้อะไรขึ้นมากทีเดียว

ในเวลาเดียวกัน มู่หรูกงกงที่อยู่ในโรงพยาบาลทันตกรรมก็ตกใจกลัวจนเซ่อไปแล้ว