หยวนชิงหลิงพาเธอไปเดินห้าง ซื้อเสื้อผ้าให้เธอหลายชุด ซื้อครีมบำรุงผิว เครื่องสำอาง
แม่ของเสี่ยวจี๋บอกว่าไม่เอาอยู่ตลอด แต่หยวนชิงหลิงแลดูน่าเกรงขาม กวาดสายตามองดูเธอ เธอก็ไม่กล้าปฏิเสธ
ของพวกนี้ไม่แพง และก็ไม่ได้มียี่ห้ออะไร ใส่กันทั่วไปและเป็นที่นิยม เพื่อที่จะพาเธอออกมาซื้อของในวันนี้ หยวนชิงหลิงเข้าเน็ตค้นคว้าทำการบ้านมาเป็นการส่วนตัว รู้ว่าผลิตภัณฑ์ดูแลผิวและเครื่องสำอางพวกนั้นใช้ดีและไม่แพง
ยังไง ที่ผ่านมานางไม่เคยใส่ใจ
หลังจากซื้อของแล้ว ก็พาเธอไปทานข้าวในแผงขายอาหาร สั่งอาหารมาหลายอย่าง ยังสั่งเบียร์มาสองขวด
หยวนชิงหลิงรินเบียร์ให้เธอ พร้อมพูดขึ้นว่า “คืนนี้ไม่ต้องกลับโรงพยาบาลแล้ว หมอได้จัดคนคอยดูแลเสี่ยวจี๋แล้ว คืนนี้กินดื่มเสร็จก็กลับบ้านไป อ่านนิยายก็ได้ ดูวิดีโอก็ได้ เพลิดเพลินไปกับค่ำคืนที่เป็นตัวของตัวเอง”
ค่ำคืนที่เป็นตัวของตัวเอง? แม่ของเสี่ยวจี๋กลัวที่สุดก็คือกลางคืน
เพราะความเร่งรีบและวุ่นวายในตอนกลางวันทำให้สมองของเธอไม่มีเวลาคิดอะไร แต่เมื่อถึงกลางคืนเงียบสงัด ความเป็นจริงทุกอย่างท่วมท้นตัวเธอเหมือนดั่งกระแสน้ำ ลากเธอลงไปในทะเลลึกจนหายใจไม่ออก
“ตอนนี้ไม่ต้องกลัวแล้ว เขาจะหายดี เหมือนกับเด็กทุกคน ร่ำเรียนหนังสือ ขึ้นชั้น สอบเข้าวิทยาลัย แล้วก็ออกมาทำงาน เส้นทางในอนาคตของเขาอาจไม่ราบรื่นเนัก แต่เขาสามารถเดินไปทีละก้าวอย่างมั่นคงได้ด้วยตัวเอง”
แม่ของเสี่ยวจี๋มองดูเธออย่างตกตะลึง ทำไมเหมือนคุณหมอหยวนสามารถอ่านใจคนได้? ในใจเธอคิดอะไรอยู่ คุณหมอหยวนก็รู้หมด
แต่ก็เป็นเหมือนอย่างที่คุณหมอหยวนพูด ดังนั้นเสี่ยวจี๋จะเหมือนกับเด็กทุกคน เขาอาจประสบความสำเร็จมาก แต่ก็อาจจะเป็นปกติธรรมดา อาจจะมีเรื่องไม่สบายใจมากมาย แต่ก็จะพบเจอกับสิ่งที่เป็นสุขเช่นกัน
เขาสามารถเป็นเหมือนคนปกติทั่วไป เติบโตภายใต้ความกดดันและการเรียนรู้ที่เข้มข้น ได้เจอกับผู้หญิงที่ชอบ และก็จะถูกผู้หญิงที่ชอบปฏิเสธ แต่ก็อาจจะได้รับการยอมรับจากผู้หญิงที่ชอบ
นี่คือสิ่งที่คนธรรมดาทุกคนควรมี ที่ผ่านมาเธอไม่เคยคาดคิดมาก่อน ตอนนี้สามารถทำได้แล้ว ราวกับเป็นความฝัน
คุ้มค่ากับการดื่มสักแก้ว หรือดื่มสักขวดสองขวด
เธอทานกับข้าว ดื่มเหล้า ปาดน้ำตา แล้วก็หัวเราะ ชนแก้วกับหยวนชิงหลิงหนึ่งแก้ว เวลานี้ เธอให้อภัยความอยุติธรรมของโชคชะตาทั้งหมดที่เธอต้องเผชิญ
รอจนกว่าเธอเมาสักหน่อย หยวนชิงหลิงยกมือเท้าคางมองดูเธอ พร้อมพูดขึ้นว่า “เมื่อคืนหมอฝันเห็นผู้ชายคนหนึ่งมาขอบคุณหมอ เขาบอกว่าเขาเป็นพ่อของเสี่ยวจี๋”
แม่ของเสี่ยวจี๋อึ้งไปทันที รีบถามขึ้นว่า “หน้าตาเขาเป็นยังไง?”
หยวนชิงหลิงพูดขึ้นว่า “ใบหน้ารูปเหลี่ยม ดวงตาโต คิ้วสั้น มีไฝที่แก้มขวา”
แม่ของเสี่ยวจี๋พรวดลุกขึ้นมา ตื่นเต้นจนเก้าอี้ล้มลง พร้อมพูดขึ้นว่า “คือเขา”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน
สองขาของหยู่เหวินเห้าก็คดงอคุกเข่าลงอย่างช่วยไม่ได้ เอ่ยอย่างไม่เต็มใจเลยสักนิดว่า “ลูกยินดียอมรับโทษทัณฑ์ที่เหลือของเสด็จพ่อ ชอบข้อความบทนี้ตลกดีคะพระเอก ตอน 394...
1...
1...
เพิ่งอ่านได้ 2ร้อยกว่าหน้า สนุกน่าติดตามมาก แต่ทั้งเรื่องมี2พันกว่าหน้า ทำไงจะอ่านจบ...
ขอบคุณผู้แต่ง และ novelones มากๆค่ะ ดีที่สุด อ่านรอบที่ 4 แล้วก็ยังสนุกครบรส ❤️...
เรื่องนี้ถือว่าสมบูรณ์มากสนุกต้นถึงจบ อยากให้เป็นซีรี่ย์...
สนุก ตลกดี เนื้อเรื่องชวนติดตามแต่คำผิดเยอะไปหน่อยค่ะ...