บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 214

หลังจากเสร็จงานเลี้ยงที่จวนอ๋องฉีคืนนี้ อ๋องฉีก็ไปที่เรือนหอ

หลังจากเปิดผ้าคลุมหน้าสีแดง ให้คนในเรือนหอออกไปทั้งหมดแล้ว เขามองใบหน้ากลมของหยวนหย่งอี้ พูดว่า “ข้าอยากคุยกับเจ้า”

หยวนหย่งอี้กะพริบตา ถูที่ลำคอ “เชิญท่านอ๋อง”

ฉีอ๋องพูดว่า “คืนนี้ ข้าจะไม่นอนที่นี่”

หยวนหย่งอี้ยื่นมือไปกุมที่หน้าอก โล่งใจไปเฮือกใหญ่ แลบลิ้นพูดว่า “เช่นนั้นก็ดีมากเลย”

อ๋องฉีนิ่งอึ้ง “เจ้า ไม่เสียใจหรือ”

หยวนหย่งอี้ยืนขึ้น เอาหมวกบนศีรษะออก เดินไปนั่งลงที่โต๊ะและกินอย่างมูมมาม

“ข้าหิวจะตายอยู่แล้ว วันนี้ทั้งวัน ก็ได้กินแค่ซุปบะหมี่ตอนข้าแต่งตัวช่วงเช้าเท่านั้น หิวจนถึงตอนนี้ ใจดำจริงๆเลย”

อ๋องฉีมองนาง เห็นนางไม่มีวี่แววที่จะรู้สึกเสียใจเลยแม้แต่น้อย ค่อยวางใจ “เช่นนั้นเจ้าก็กินเถอะ ข้าจะออกไปก่อน ”

“ช้าก่อน ”หยวนหย่งอี้วางตะเกียบลง พูดว่า

ในใจของอ๋องฉีหนักอึ้งลงอีกครั้ง เห็นที คงจะไม่ได้ไปง่ายๆ จึงทำหน้าเคร่งเครียด

หยวนหย่งอี้มองเขา เผยให้เห็นใบหน้าประจบ “ท่านคุ้นเคยดีกับพระชายาฉู่ใช่หรือไม่ ”

อ๋องฉีขมวดคิ้ว “ก็นับว่าพอใช้ได้ ทำไมหรือ”

“เช่นนั้นตอนที่ท่านไปจวนอ๋องฉู่ พาข้าไปด้วยได้หรือไม่ ”หยวนหย่งอี้มองเขาอย่างขอร้อง

“เจ้าจะไปจวนอ๋องฉู่ทำไมกัน”อ๋องฉีถามขึ้นอย่างสงสัย

“ไปหาพระชายาฉู่เพื่อพูดคุยยังไงเล่า”

อ๋องฉีมองนาง พูดในใจ หญิงคนนี้เจ้าเล่ห์เสียจริง ได้คืบจะเอาศอก หากออกไปข้างนอกกันสองคน ย่อมเท่ากับใช้เวลาร่วมกันมากขึ้น

เห็นทีจะไม่ใช่คนธรรมดาเหมือนกัน

เขาเอ่ยเสียงเรียบว่า “ถ้าไปวันไหนข้าจะบอก”

“พรุ่งนี้ไปหรือไม่”

“ไม่ไป”

หยวนหย่งอี้อารมณ์เสีย “แล้ววันมะรืนเล่า”

อ๋องฉีเอ่ยเสียงเย็น “มะรืนกลับบ้านเจ้ามิใช่หรือ”

“แล้ววันมะรืนเล่า”หยวนหย่งอี้ยังคงถามต่อ

อ๋องฉีสะบัดแขนเสื้ออย่างเย็นชา “เจ้าอย่าเอาแต่ถามคาดคั้นเลย กิริยาการกินเจ้าไม่น่าดูเอาซะเลย”

หยวนหย่งอี้นิ่งอึ้ง การกินไม่น่าดู นางหิวนี่นา

หิวยังจะต้องรักษาภาพลักษณ์ในการกินอีกหรือ

นางเป็นหญิงสาวที่มาจากจวนแม่ทัพ ปู่นางเป็นชายชาติทหาร พ่อนางเป็นชายหยาบกร้าน ไม่ได้พิถีพิถันเรื่องพวกนี้

หยวนหย่งอี้ยังคงกินต่อไป

สาวใช้ที่ติดตามนางมาด้วยชื่อหมิงเยว่กับชิงเฟิงเข้ามา น้ำตานองหน้า พูดกับหยวนหย่งอี้ด้วยน้ำเสียงเศร้าเสียใจว่า “คุณหนู ท่านช่างอาภัพนัก คืนนี้เป็นคืนเข้าหอของท่าน แต่ท่านอ๋องกลับไม่นอนที่ห้องนี้”

หยวนหย่งอี้ค้อนให้พวกนาง “เขาไม่นอนที่นี่ข้าก็อาภัพแล้วหรือ นี่มันเหตุผลอะไรกัน เขาตายแล้วข้าจึงจะอาภัพต่างหาก ไม่ใช่สิ เขาตายแล้วข้ายังแต่งงานกับคนอื่นได้”

หากไม่ใช่เพราะพระชายาฉู่บอกว่าแต่งไปเป็นพระชายารองอ๋องฉีแล้วดี นางคงไม่มองอ๋องฉีที่เป็นหนอนหนังสืออ่อนแอคนนี้หรอก แค่มองก็รู้ว่าแม้แต่แรงบีบคอไก่ยังไม่มี เกรงว่าแม้แต่เรื่องบนเตียงก็คงจะไร้เรี่ยวแรงเช่นกัน

แต่ว่า พระชายาฉู่บอกว่าดี นั่นต้องดีแน่นอน

ผ่านไปหลายวัน หยวนชิงหลิงร่างกายดีขึ้น ตามระเบียบ ก็ต้องเข้าวังไปน้อมทักทาย

อากาศค่อยๆหนาวเย็นลง เข้าวังน้อมทักทายนั้นต้องตื่นตั้งแต่เช้า เดิมทีหยู่เหวินเห้าไม่ค่อยเห็นด้วย เพราะนางไม่ไปน้อมทักทายตอนนี้ ก็ไม่มีใครว่าอะไร