บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 236

เต๋อเฟยโล่งอกไปเปลาะหนึ่ง “หากพูดเช่นนี้ องค์ชายแปดเห็นหน้าชายชู้คนนั้นแล้ว?”

“ใช่” หยู่เหวินเห้าส่ายหัวแล้วกล่าว “สถานการณ์ไม่ดีเลย บัดนี้ฮ่องเต้สั่งให้ปิดคดีโดยด่วน เรื่องของสนมซูจึงปิดได้เพียงชั่วคราว หากเราไม่มีหลักฐานใหม่เพิ่ม หรือว่าน้องแปดยังไม่ฟื้น เรื่องนี้ก็จะปกปิดไม่ได้อีกต่อไป”

เต๋อเฟยร้อนใจแล้ว “แล้วจะทำยังไง?”

หยู่เหวินเห้าคิดไปครู่หนึ่ง “ข้าพอจะรู้แล้ว แต่ต้องตรวจสอบให้แน่ชัดเสียก่อน”

เต๋อเฟยกล่าว “งั้นเจ้าก็รีบไปเลย ข้าจะจับตามองนางคนชั้นต่ำคนนี้เอาไว้ ไม่ให้นางแพร่งพรายแม้แต่คำเดียว”

หยู่เหวินเห้าส่ายหัวกล่าว “ท่านแม่เต๋อ ที่วังของท่านก็คงจะยืดเวลาได้ไม่นานแล้ว ในเมื่อนางเอ่ยปากแล้ว แม้ว่าท่านจะไม่พูด เรื่องนี้ก็มีคนไปรายงานกับฮ่องเต้แล้ว”

หยู่เหวินเห้าพิจารณาไปครู่หนึ่ง แววตาก็เปล่งประกาย หากมีคนไปรายงานฮ่องเต้ คนผู้นั้น ก็ต้องเป็นทหารรักษาพระองค์ที่ลาดตระเวนอยู่แถวตำหนักหมิงหัวมันจึงจะสมเหตุผล แต่ว่า เรื่องนี้คนที่เห็นจริงๆนั้นไม่มีเลย นอกจากชายชู้คนนั้น หากร้องเรียน เสด็จพ่อต้องถามอย่างละเอียดถี่ถ้วน คนที่ร้องเรียน ต้องรายงานสถานการณ์ที่เกิดเหตุทั้งหมด นอกจากชายชู้คนนั้น ยังมีใครที่รู้สถานการณ์ในตอนนั้นอีกหรือ?

เต๋อเฟยมองเขา “ความหมายของเจ้าคือ ชายชู้คนนั้นจะไปร้องเรียน?”

“ใช่ เขาต้องไป วันนั้นเขากับสนมซูถูกบีบบังคับให้วางกับดักที่ตำหนักหมิงหัวเพื่อใส่ความข้า เป็นเพราะว่าน่าจะมีความลับอยู่ในกำมือของผู้บงการ คนที่พวกมันจะใส่ร้ายก็คือข้า ตั้งแต่กู้ซือปรากฎตัว ก็ทำให้แผนการของพวกเขาวุ่นวายอย่างมาก และคนที่รับผิดชอบคดีนี้ก็ยังเป็นข้า หากต้องการชนะ พวกเขาต้องมีคนไปรายงานฮ่องเต้ ข้ากับสนมซูพลอดรักกันที่ตำหนักหมิงหัว ถูกน้องแปดเห็นเข้า ข้าลงมือฆ่าขันทีน้อย ทำร้ายน้องแปดบาดเจ็บสาหัส กู้ซื้อมารับผิดแทนข้า ทั้งหมด ก็เหมือนกับที่สนมซูเล่า ท่านแม่เต๋อ หากคนผู้นี้ทำเช่นนี้จริง ก็เท่ากับว่าหลังจากที่น้องแปดเกิดเรื่องแล้ว พวกเขาเคยเจอกัน และได้นัดพูดคำสารภาพที่เหมือนกัน ท่านรีบสั่งคนไปตรวจสอบดู หลังจากที่น้องแปดเกิดเรื่องแล้ว สนมซูเจอใครไปแล้วบ้าง? ที่ข้ามีรายชื่อฉบับหนึ่ง เป็นรายชื่อทหารที่เข้าเวรที่ข้าได้มาจากกองทหารรักษาพระองค์ ข้าได้วงคนที่น่าสงสัยแล้วสองสามชื่อ”

ท่านหญิงเต๋อเฟยรับมันไป มองดูรรายชื่อเหล่านั้นอย่างละเอียด สายตาก็ได้ไปหยุดอยู่คนที่ชื่ออู๋ซูฮั่ว

นางก็เลิกคิ้ว แล้วกล่าว “คนผู้นี้น่าสงสัยที่สุด”

“หมายความว่าไง?” หยู่เหวินเห้าถาม

ท่านหญิงเต๋อเฟยกล่าว “ตอนที่สนมซูจะเข้าวังนั้น ถูกแต่งตั้งให้เป็นนางกำนัลชั้นเก้า อยู่ที่พระตำหนักฉ่ายอี้ อู๋ซูฮั่วคนนี้ก็เป็นข้ารับใช้อยู่ในพระตำหนักฉ่ายอี้ ต่อมาสนมซูถูกแต่งตั้งเป็นพระสนม ก็ย้ายมาอยู่ที่วังเต๋อซ่าง คนผู้นี้ก็ถูกย้ายตามมา อีกอย่างเมื่อกี้ที่ข้าสั่งให้คนตรวจสอบ พบว่าสนมซูตกรางวัลให้เขาหลายครั้ง ยังได้เอ่ยชมต่อหน้าพระพักตร์ ว่าเขาเป็นคนที่ทำงานได้ดี”

“คนผู้นี้กับข้า มีความคล้ายกันมากแค่ไหน?” หยู่เหวินเห้าถาม

เต๋อเฟยคิดไปครู่หนึ่ง “ส่วนสูงน่าจะพอกัน หากพูดถึงใบหน้าด้านข้าง ก็มีความคล้ายคลึงกันอยู่”

หยู่เหวินเห้ายิ้มอย่างเย็นชา “โดยพื้นฐานก็น่าจะเป็นเขาแล้ว”

เต๋อเฟยแววตาเป็นประกาย กล่าวอย่างดีใจ “ข้าจะไปบอกสนมซู ว่าเจ้านั้นได้จับตัวหลี่กงกงแล้ว รู้ว่าชายชู้คนนนั้นก็คืออู๋ซูฮั่ว อู๋ซูฮั่วก็ยอมรับผิดแล้ว เพียงแต่เขารับโทษไว้แต่เพียงผู้เดียว บอกว่าเขานั้นวางยาสนมซู รังแกสนมซู สนมซูต้องหาทางช่วยเขา แล้วก็ไปสารภาพความผิด”

หยู่เหวินเห้าส่ายหัว “ไม่ สนมซูอาจจะไม่ทำเช่นนั้น อย่างไรเสียมันมีความเกี่ยวข้องกับคนในตระกูลของนาง”

เต๋อเฟยกลับกล่าว “ไม่ ข้านั้นเข้าใจผู้หญิงดี ผู้หญิงยินดีที่จะทำทุกอย่างเพื่อคนรักของตัวเอง”