บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 237

สีหน้าสนมซูเปลี่ยนไปเล็กน้อย ริมฝีปากก็สั่น มองท่านหญิงเต๋อเฟยอย่างตื่นตระหนก “สับเป็นหมื่นๆชิ้น?”

เต๋อเฟยมองนาง สีหน้าจึงค่อยๆอ่อนโยนลงมา ถอนหายใจกล่าว “ข้าเป็นผู้หญิง รู้ว่าใจของเจ้านั้นคิดยังไง ข้าจะพาเจ้าไปเฝ้าฮ่องเต้ ความจริงเป็นเช่นไร เจ้าก็รายงานฮ่องเต้ด้วยตัวเอง จะประหารหรือจะสับ ก็เป็นสิ่งที่เจ้าต้องยอมรับ”

สนมซูอ่อนปวกเปียกอยู่บนพื้น ทันใดนั้นก็กลอกตาไปมา เอาแน่เอานอนไม่ได้

เต๋อเฟยสั่งการ “เด็กๆ มาพยุงสนมซูขึ้นมา ไปเฝ้าฮ่องเต้ที่ห้องทรงพระอักษร!”

ห้องทรงพระอักษร ฮ่องเต้หมิงหยวนจ้องมองคนที่คุกเข่าอยู่บนพื้น กล้ามเนื้อบนใบหน้ากระตุกเล็กน้อย

“สิ่งที่เจ้าพูดคือเรื่องจริงรึ?” น้ำเสียงของฮ่องเต้หมิงหยวนเหมือนถูกส่งมาจากขุมนรก ทุ้มและเยือกเย็น

อู๋ซูฮั่วโขกหัว “ทูลฝ่าบาท กระหม่อมพูดความจริงทุกคำ กระหม่อมมีความผิด ที่ปิดบังถึงวันนี้เพิ่งจะมารายงานฮ่องเต้ มันเป็นเรื่องที่มันใหญ่หลวงเกินไป กระหม่อมกลัวจะกระทบชื่อเสียงของฝ่าบาท ก็เลยพิจารณาตลอดว่าควรจะพูดยังไง กระหม่อมสมควรตาย!”

มู่หรงกงกงที่อยู่ด้านข้าง ฟังอย่างอกสั่นขวัญแขวน ไม่กล้าที่จะหายใจเสียงดัง

“เจ้าแน่ใจว่าคนที่เจ้าเห็นคืออ๋องฉู่?” ฮ่องเต้หมิงหยวนถามอีกครั้ง

อู๋ซูฮั่วกล่าวเสียงสั่น กระหม่อมเห็นกับตา ตอนที่อ๋องฉู่สังหารขันที พอดีกระหม่อมกำลังลาดตระเวนอยู่บนหอทงเทียน เห็นสถานการณ์ของตำหนักหมิงหัวอย่างชัดเจน หลังจากที่อ๋องฉู่สังหารขันทีแล้ว ก็ได้ลงมือทำร้ายองค์ชายแปด เขาเผชิญหน้ากับองค์ชายแปดโดยตรง ผลักฝ่ามือออกไป จากนั้นก็ใช้กระบี่แทงไปหนึ่งที และใต้เท้ากู้ก็เห็นมันกับตา เขายืนมองดูอยู่ข้างๆ หลังจากที่อ๋องฉู่ลงมือแล้ว ก็พาพระสนมซูกระโดดกำแพงหนีไป กระหม่อมมองเห็นอย่างชัดเจน หลังจากหนีไปทางกำแพงแล้ว แขนเสื้อของพระสนมซูยังถูกโขดหินบนกำแพงเกี่ยวจนขาด ตอนนั้นใต้เท้ากู้ก็คิดจะหนี แต่ว่าตอนที่เขาเก็บกระบี่ขึ้นมานั้น กองทหารรักษาพระองค์ก็มาถึงพอดี เพียงแต่ ในเวลานั้น อ๋องฉู่ก็ได้ย้อนกลับมาอีกครั้ง เข้ามาจากประตูหลักของตำหนัก อุ้มองค์ชายแปดขึ้นมา และกู้ซือก็ถูกกองทหารรักษาพระองค์คุมตัวเอาไว้ กู้ซือยอมรับผิดว่าฆ่าคน เป็นเพราะเขารู้ว่า ฆาตกร ก็คืออ๋องฉู่

หยู่เหวินเห้าก็ยืนอยู่นอกตำหนัก ตั้งแต่เขารู้ว่าอู๋ซูฮั่วจะเข้าเฝ้าฮ่องเต้ เขาก็ยืนอยู่ด้านนอก รอให้ฮ่องเต้เรียกหา

เขารู้ว่าท่านหญิงเต๋อเฟยต้องทำตามคำพูดของเขา ดังนั้น ก็ยังรอท่านหญิงเต๋อเฟยมารายงานข่าวการตายของสนมซู

มู่หรงกงกงเดินออกมา กระซิบกล่าว “ท่านอ๋อง ฮ่องเต้เรียกท่านเข้าเฝ้า”

หยู่เหวินเห้าพยักหน้า “ได้!”

เขาหันหลังมองไปแวบหนึ่ง ก็เห็นท่านหญิงเต๋อเฟยเสด็จมา เพียงแต่ เมื่อมองอย่างชัดเจนแล้ว ใจเขาก็จมดิ่งลงไปทันที นางกับพาสนมซูมาด้วย

ใจของเขา ตกตะลึงไปชั่วขณะ ท่านแม่เต๋อไม่ได้ทำอย่างที่เขาพูด? ไม่ สนมซูจะเจอเสด็จพ่อไม่ได้ สนมซูนอกจากยอมรับผิดแล้ว ไม่มีทางที่จะพูดอย่างอื่นแม้แต่คำเดียว

“ท่านอ๋อง เชิญ!” มู่หรงกงกงกล่าวเร่ง

แววตาของหยู่เหวินเห้ามืดมนไปทันที ทำได้เพียงเดินเข้าไป

สมองของเขาวุ่นวายไปหมด การเปลี่ยนแปลงนั้นเกิดขึ้นเร็วมาก เพียงระยะเวลาสั่นๆเขาไม่รู้ว่าจะต้องรับมือยังไง

เขาคุกเข่าข้างเดียว “กระหม่อมคำนับเสด็จพ่อ!”

แววตาของฮ่องเต้หมิงหยวน เหมือนดั่งใบมีดเย็นกรีดผ่านใบหน้าของเขา จากนั้น ก็จ้องมองเขา “กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยือก เรื่องของน้องแปดเจ้าสืบไปถึงไหนแล้ว?”

หยู่เหวินเห้าทำได้เพียงกล่าว “กระหม่อมรู้ตัวคนร้ายแล้ว”

มู่หรงกงกงก้าวเดินมาอย่างรวดเร็ว กล่าวด้วยเสียงต่ำ “ฝ่าบาท ท่านหญิงเต๋อเฟยพาสนมซูมา”