บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 238

ฮ่องเต้หมิงหยวนมองสนมซู “เจ้าพูดซิ เรื่องวันนั้นมันยังไงกันแน่?”

สนมซูร้องห่มร้องไห้ไปครู่หนึ่ง ยังไม่ทันได้อ้าปาก ฮ่องเต้หมิงหยวนก็ทรงเกรี้ยว “ร้องไห้ทำไม? บอกให้เจ้าพูดก็พูดสิ”

สนมซูตกใจจนตัวสั่น รีบกล่าว “เรียนฝ่าบาท วันนั้นหม่อมฉัน.........ออกมาเดินเล่นคนเดียว ระหว่างทางผ่านตำหนักหมิงหัว แต่คาดไม่ถึง ถูกคนลากตัวเข้าไป ทำเอาหม่อมฉันตกใจมาก หม่อมฉันยังเห็นคนผู้นี้ไม่ชัด ก็ได้กลิ่นหอมโชยมา สมองของหม่อมฉันก็เบลอไปทันที จากนั้นตอนที่หม่อมฉันสะลึมสะลือก็รู้สึกว่ามีคนถอดเสื้อผ้าของหม่อมฉัน......ก็ไม่รู้ตัว จากนั้นก็ได้ยินคนตะโกนเรียกท่านพี่ห้า หม่อมฉันก็ได้สติมาหน่อย จึงมองเห็นว่าเป็นอ๋องฉู่ อ๋องฉู่ใช้กระบี่ฆ่าขันทีน้อย หม่อมฉันตกใจจนขวัญกระเจิง นั่งลงเอามือกุมหัวไว้ ก็เห็นองค์ชายแปดล้มลงมา จากนั้น อ๋องฉู่ก็ลากตัวหม่อมฉันกระโดดกำแพงหนีไป หลังจากที่เขาทิ้งหม่อมฉันแล้ว ก็จากไปทันที”

หยู่เหวินเห้ากล่าวอย่างเย็นชา “หากข้าเป็นคนขืนใจเจ้า งั้นข้าก็น่าจะฆ่าเจ้าไปด้วย”

สนมซูสะดุ้งไปหนึ่งที มองไปที่อู๋ซูฮั่วโดยไม่รู้ตัว

ฮ่องเต้หมิงหยวนจ้องมองนางตลอดเวลา ก็ต้องเห็นสายตาที่ไม่รู้ตัวของนางเป็นธรรมดา

เมื่อกี้เขามัวแต่โกรธ บัดนี้ดูแล้ว เกรงว่าต้องมีเงื่อนงำอย่างแน่นอน

ลูกห้าต่อให้ใจกล้าแค่ไหน ก็ไม่มีทางที่จะกล้าทำแบบนี้

เขาพิจารณาไปครู่หนึ่ง ก็สั่งการ ทหาร นำตัวสนมซูกับเต๋อเฟยกลับไปที่วังเต๋อซ่าง ไม่มีคำสั่งของข้า ห้ามออกจากวังเต๋อซ่างแม้แต่ก้าวเดียว นำตัวอ๋องฉู่ไปขังในคุกมืด รอการสืบสวน อู๋ซูฮั่วก็นำตัวไปพร้อมกัน

หยู่เหวินเห้าโล่งใจทันที

เสด็จพ่อสามารถที่จะสั่งการอย่างใจเย็นแบบนี้ น่าจะไม่เชื่อคำพูดทั้งหมดของสนมซูกับอู๋ซูฮั่ว

สนมซูเห็นโอกาสรอด ขอเพียงยืนยันว่าตัวเองนั้นถูกวางยาแล้วโดนขืนใจ ขืนใจไม่สำเร็จ นางก็จะมีหนทางรอด

ดังนั้นนางไม่กล้าพูดว่าตัวเองนั้นสมยอม ยอมที่จะเสียโอกาสที่สามารถทำให้เขาตายโดยตรง ก็ต้องหาหนทางรอดให้กับตัวเอง

ขอเพียงนางเปลี่ยนคำพูด บอกว่าไม่ใช่ถูกบีบบังคับ แต่ว่าได้คบชู้กับเขานานแล้ว บวกกับคำสารภาพของอู๋ซูฮั่ว เสด็จพ่อก็จะเชื่อเจ็ดแปดส่วน

เฮ้ย บัดนี้ความหวังทั้งหมด ต้องฝากไว้ที่ตัวยัยแก่หยวนแล้ว

มีเพียงช่วยน้องแปดให้รอด เขาถึงจะสามารถล้างมลทินนี้ได้อย่างหมดจด

เต๋อเฟยมองหยู่เหวินเห้าอย่างรู้สึกผิด ก้มหน้าอย่างเศร้าใจ

นางคิดอยากให้หยู่เหวินเห้าพ้นผิด นางคิดว่าผู้หญิงเพื่อผู้ชายแล้วสามารถทำได้ถูกอย่าง ได้ยินว่าคนรักของตัวเองรับผิดแทนตัวเองทั้งหมด ต้องถูกสับเป็นหมื่นๆชิ้น นางทำไมจะไม่ออกมายอมรับว่าตัวเองเป็นคนสมยอมล่ะ?

แต่คำพูดประโยคแรกที่นางพูดตั้งแต่เข้ามาในตำหนัก ก็บอกว่าตัวเองนั้นโดนบีบบังคับโดนรังแก

นางไม่เข้าใจความคิดของสนมซู นางรู้สึกมึนงงเล็กน้อย

หากไม่ใช่เพราะความรัก นางทำไมต้องทำเรื่องอัตรายเช่นนี้? เพียงเพราะความเหงาชั่วครั้งชั่วคราว?

หยู่เหวินเห้ากับอู๋ซูฮั่วต่างก็ถูกนำตัวไปขังในคุกมืด

หยู่เหวินเห้าไม่ได้พูดกับอู๋ซู่ฮั่วเลย เพราะที่นี่มีคนแอบฟังอยู่ อู๋ซู่ฮั่วก็ไม่มีทางที่จะตอบเขา เขากลับจะใส่ร้ายป้ายสีไปเรื่อยๆ

บัดนี้เขาหวังเพียงว่าเสด็จพ่อจะรับสั่งให้เหลิ่งจิ้งเหยียนเป็นผู้สืบสวนคดีนี้

ทหารที่อยู่ในคุกมืดเข้ามา นำตัวเขาทั้งสองเข้าไปในห้องลงทัณฑ์

เต๋อเฟยกับสนมซูถูกกักบริเวณให้อยู่ในวังเต๋อซ่าง