บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 246

หลังจากที่กินยาเม็ดจื่อจินแล้ว อาการขององค์ชายแปดก็คงที่แล้ว

หยวนชิงหลิงชื่นชมสรรพคุณของยาเม็ดจื่อจินอีกครั้ง

สถานการณ์คงที่แล้ว หยวนชิงหลิงกับหยู่เหวินเห้าในที่สุดสองสามีภรรยาก็ได้กลับจวนแล้ว

อะซี่รออยู่อยู่ในจวนอย่างร้อนใจ เมื่อเห็นหยวนชิงหลิงกลับมา ก็ไม่ได้ถามอะไร ดูก็รู้ว่าเป็นบ่าวที่รู้งาน

หยู่เหวินเห้ารักษาอาการบาดเจ็บที่วังหลายวัน หลังจากกลับมา ก็ไม่ได้เป็นอะไรมากแล้ว ที่กรมการพระนครส่งคนมาหลายครั้ง บอกว่ามีเรื่องสำคัญ หยู่เหวินเห้าอยากจะรอจนกว่าหยวนชิงหลิงทานยาบำรุงครรภ์แล้วจึงค่อยไป หยวนชิงหลิงหาว่าเขาจู้จี้ไล่ให้เขาไปทำงาน หยู่เหวินเห้าเห็นภรรยาโกรธ ทำได้เพียงไปทำงานอย่างเชื่อฟัง

ครั้งนี้รักษาองค์ชายแปดหาย ฮ่องเต้หมิงหยวนไม่ได้ประทานของขวัญให้

อันที่จริงหยวนชิงหลิงก็รู้สึกว่าไม่ใช่ผลงานของตัวเอง แม้ว่าการให้เลือดจะช่วยได้มาก แต่เลือดก็ไม่ใช่ของนาง

เพราะเรื่องการให้เลือด ยังล่วงเกินฮองเอา ดังนั้น หยวนชิงหลิงรู้สึกว่าความดีนี้ ไม่ขอบคุณก็ไม่เป็นไร

ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขอยู่ในจวนหลายวัน หยวนชิงหลิงก็เข้าวังไปเยี่ยมองค์ชายแปด

องค์ชายแปดยังไม่สามารถลงมาเดิน อันที่จริงสามารถลงมาได้แล้ว แต่ฮองเฮาบอกว่าเขานั้นบาดเจ็บสาหัสมากเกินไป ต้องนอนพักที่เตียง ห้ามให้เขาลงมา

หยวนชิงหลิงช่วยองค์ชายแปดตรวจดูอีกครั้ง การเต้นของหัวใจ ชีพจร ทุกอย่างเป็นปกติดี การฟื้นตัวถือว่าดีทีเดียว

องค์ชายแปดลงจากเตียงไม่ได้ แต่เขาสามารถที่จะวาดภาพอยู่บนเตียง

หลังจากหยวนชิงหลิงช่วยเขาตรวจสอบแล้ว เห็นภาพของเขาที่วางอยู่ด้านข้าง เป็นประตูบานหนึ่ง ประตูนั้นปิดอยู่ มีแสงได้ส่องทะลุผ่านเข้ามาทางซอกประตู

“ช่างเอ๋อ สามารถบอกข้าได้มั้ย ประตูนี้คือประตูอะไร?” หยวนชิงหลิงถาม

องค์ชายแปดหลบเลี่ยงไปครู่หนึ่ง ไม่พูดไม่จา

องค์ชายเก้าที่อยู่ด้านข้างอธิบาย “ท่านพี่สะใภ้ห้าอย่าถือสาเลย โดยปกติพี่แปดจะไม่พูดจากับคนอื่นง่ายๆ สนิทแล้วถึงจะพูด”

หยวนชิงหลิงยิ้มเล็กน้อย “อืม ข้าเข้าใจแล้ว”

นางมององค์ชายแปดแล้วถาม “น้องแปดจะสามารถให้พี่สะใภ้ห้าดูตาของเจ้าหน่อยได้มั้ย?”

องค์ชายแปดลังเลไปครู่หนึ่ง ก็ยื่นหน้ามา “ดู”

หยวนชิงหลิงเปิดหนังตาของเขาดูไปครู่หนึ่ง ดูว่าลูกตามีความผิดปกติหรือเปล่า โชคดีที่ไม่มี

“น้องแปด เจ้าฟังคำสั่งข้า ข้าบอกให้เจ้ามองข้างบน เจ้าก็หมุนลูกตาไปข้างบน ข้าบอกให้เจ้ามองข้างล่าง เจ้าก็มองข้างล่าง เข้าใจมั้ย?”

องค์ชายแปดพูด “ดู”

หยวนชิงหลิงก็ออกคำสั่ง อันที่จริงองค์ชายแปดฉลาดมาก สิ่งที่หยวนชิงหลิงพูดเขานั้นสามารถทำตามได้หมดเลย

ไม่สามารถที่จะตรวจด้วยวิธีอื่นอีก หยวนชิงหลิงไม่ใช่จักษุแพทย์ หลังจากที่นางตรวจแล้ว ก็ตามหมอหลวงมาถามอาการเพิ่ม

หมอหลวงบอกว่าตั้งแต่เด็กเขาก็เป็นแบบนี้แล้ว ใกล้ไกลก็มองเห็นไม่ค่อยจะชัดเจน อ่านเขียนลำบากเล็กน้อย

หยวนชิงหลิงพอจะวินิจฉัยได้ว่า เป็นโรคตาขี้เกียจ

โรคตาขี้เกียจหากรักษาตั้งแต่เด็กจะได้ผลดีกว่า ตอนนี้เจริญเติบโตเกือบจะเต็มที่แล้ว จะมาปรับนั้นค่อนข้างจะยาก

สามารถใส่แว่นได้ แก้ไขข้อผิดพลาดการหักเหของแสง แต่ว่า นอกเสียจากว่าในกล่องยาจะเอื้อมอำนวย ไม่เช่นนั้น ก็ไม่มีปัญญาที่จะตัดแว่นออกมาได้

นางสั่งกำชับองค์ชายเก้า “ต่อไปนี้เจ้าคัดถั่วเขียวเป็นเพื่อนพี่แปดของเจ้า เอาถั่วเขียวกับถั่วเหลืองเทใส่รวมกัน จากนั้นก็มองดูเขาคัดถั่วเขียวออกมา ต้องทำทุกวัน เข้าใจมั้ย?”

ในใจองค์ชายเก้านั้นไม่เข้าใจ แต่เขาไม่กล้าถาม ท่านพี่สะใภ้ห้าคนนี้ดูแล้วเหมือนจะเก่งมาก “ทราบแล้ว”

นางดึงตัวองค์ชายเก้าไปข้างๆ “หากฮองเฮาให้คนมาถามว่าทำไมองค์ชายแปดต้องทำเช่นนี้ เจ้าก็บอกว่าเป็นความต้องการขององค์ชายแปด”

นางเข้าใจดี ตัวเองนั้นอยู่ในใจฮองเฮา ฐานะพอๆกันกับองค์ชายเก้า ล้วนเป็นคนที่ไม่น่าเชื่อใจ