บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 249

คนในจวนอ๋องจี้ มาที่จวนอ๋องฉู่อีกครั้ง

เพียงแต่ครั้งนี้คนที่มาไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นตัวพระชายานี้เอง

หลังจากที่นางลงจากเกี้ยว ก็นั่งเก้าอี้แบกเข้ามาอีกที

นางก็ไม่ได้มาคนเดียว ได้ให้องค์หญิงพระองค์ใหญ่เจิ่นกั๋วมาเป็นเพื่อนด้วย

องค์หญิงพระองค์ใหญ่เจิ่นกั๋วเป็นท่านป้าของฮ่องเต้หมิงหยวน และเป็นพี่สาวของไท่ซ่างหวง อายุเจ็ดสิบกว่าแล้ว

หากพระชายาจี้มาคนเดียว หยวนชิงหลิงยังสามารถปฏิเสธไม่พบ

แต่ว่ามีองค์หญิงพระองค์ใหญ่เจิ่นกั๋วมาเป็นเพื่อน ก็ต้องไว้หน้าท่าน ตอนนั้นข่าวที่นางท้องได้แพร่สะพัดออกไป องค์หญิงพระองค์ใหญ่เจิ่นกั๋วก็ได้ให้คนส่งของขวัญมายินดีทันที

หยวนชิงหลิงสวมหน้ากากออกมา บัดนี้นางตั้งครรภ์อยู่ จะสะเพร่าไม่ได้

องค์หญิงพระองค์ใหญ่เจิ่นกั๋วสวนชุดผ้าแพรสีดำลายดอกไม้ บนคอใส่ลูกประคำเอาไว้หนึ่งเส้น เม็ดกลมวาววับ ใบหน้าดูเมตตาและอ่อนโยน

หยวนชิงหลิงคำนับนางก่อน องค์หญิงพระองค์ใหญ่เข้าไปจับมือนางเอาไว้ ยิ้มแล้วมองสำรวจนาง “ไม่ต้องมากพิธี เจ้ากำลังมีครรภ์”

หยวนชิงหลิงขอบพระทัยแล้วมองไปทางพระชายาจี้

นานแล้วที่ไม่เห็นพระชายาจี้ ครั้งนี้เมื่อเห็นนาง หยวนชิงหลิงค่อนข้างตกใจ

นางแก่ตัวลงไปมาก โรยราไปอย่างมาก หยวนชิงหลิงจำได้ว่านางอายุเพิ่งครบสามสิบเอง บัดนี้ขมับเริ่มมีผมหงอกแล้ว

สีหน้าของหน้าซีดเหลืองมาก เบ้าตาลึก อีกทั้งยังผอมลงไปมาก

นางก็ได้สวมหน้ากากที่ทำเอง ปิดปากและจมูกเอาไว้ เพียงแต่ บางที่อาจจะเป็นเพราะหน้ากาก ทำให้นางมองไปแล้วหางตากับสันจมูกมีริ้วรอยเล็กค่อนข้างเยอะ ใต้ตาก็มีฝ้าบ้างแล้ว

หยวนชิงหลิงมองออก นางได้ทาแป้งบางไว้หนึ่งชั้นแล้ว

นางสวมชุดที่ค่อนข้างหลวม บางทีอาจเพราะผอม ก็เลยทำให้เสื้อผ้าดูหลวม ด้านนอกคลุมด้วยผ้าคลุมสีดำ ในมือยังถือไว้ด้วยกาให้ความอุ่น ร่างกายกำลังสั่นเทา

นางมองหยวนชิงหลิง พยายามฝืนยิ้ม “การจะพบพระชายาฉู่นั้นยากนัก”

หยวนชิงหลิงแปลกใจเล็กน้อย “ยาก? ทำไมถึง? พวกเราเหล่าสะใภ้ก็เจอกันเป็นประจำ”

พระชายาจี้มองนาง “วันก่อนข้าให้คนมาเชิญเจ้า ได้ยินมาว่าเจ้าไม่ยอมออกมาพบ”

ในน้ำเสียง มีความต่อว่าเล็กน้อย ทำให้องค์หญิงพระองค์ใหญ่เจิ่นกั๋วถอนหายใจไปหนึ่งที “เป็นสะใภ้เหมือนกัน ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้”

หยวนชิงหลิงกล่าว “สองสามวันก่อนข้าอยู่แต่ในวัง เหนื่อยมาหลายวันกระทบถึงครรภ์ หลังจากออกจากวัง ท่านอ๋องไม่ให้ข้าออกมา ให้ข้านอนพักอยู่บนเตียง ละเลยข้ารับใช้ของพระชายาจี้ ต้องขออภัยจริงๆ”

หยวนชิงหลิงหัวเราะในใจ ไม่เคยเห็นจริงๆคนที่มาขอร้องคนอื่นยังจะมาวางมาดที่สูงส่งขนาดนี้ เจ้าให้คนมา ข้าก็ต้องออกมาพบเหรอ?