บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 250

หยวนชิงหลิงมองพระชายาจี้ ใบหน้าเต็มไปด้วยความขอโทษ “พระชายาจี้ ไม่ใช่ว่าข้าไม่อยากให้ยากับท่าน เป็นเพราะยาไม่เพียงพอจริงๆ ไม่สามารถแบ่งไปรักษาสองคน”

“ไม่เป็นไร” ดวงตาคู่นั้นของพระชายาจี้ลึกซึ้งเป็นพิเศษ “ไม่ทราบว่าสูตรยาพอจะสามารถให้ข้าได้มั้ย? ข้าจะให้คนไปสกัดเอง”

โอ้ มาเพราะสูตรยาเหรอเนี่ย? เดาความประสงค์ผิดไปแล้วสินะ

โชคดีที่หยวนชิงหลิงก็ได้เตรียมเอาไว้แล้ว “ลู่หยา เจ้าไปเอาสมุดบันทึกที่อยู่บนโต๊ะหนังสือมาให้ข้า”

ลู่หยารับคำสั่งแล้วก็ไป

ไม่นานนัก ลู่หยาก็หยิบสมุดมาเล่มหนึ่ง หยวนชิงหลิงกล่าว “เอาสมุดให้พระชายาจี้”

พระชายาจี้อึ้งไปเลย ให้กันง่ายๆแบบนี้เลยเหรอ?

“นี่คือสูตรยา?” พระชายาจี้ถาม

“ใช่ ข้าก็สกัดยาตามสูตรนี้” หยวนชิงหลิงยิ้มกล่าว

พระชายาจี้รับไปแล้วเปิดอย่างกึ่งเชื่อกึ่งสงสัย ทันใดนั้นก็ตาค้าง “นี่มันอะไรกัน?

สิ่งที่เขียนอยู่ข้างใน นางอ่านไม่ออกแม้แต่ตัวเดียว เหมือนเครื่องหมายต่างๆ

หยวนชิงหลิงกล่าว “นี่ก็คือสูตรยา”

“นี่ไม่ใช่สูตรยา” พระชายาจี้หุบสมุด “พระชายาฉู่บอกมาตามตรงว่าไม่ให้ก็ได้แล้ว ทำไมต้องหลอกข้า?”

องค์หญิงพระองค์ใหญ่หยิบมาเปิดดูไปครู่หนึ่ง ก็ดูไม่เข้าใจ ถามหยวนชิงหลิง “สูตรยานี้ดูยังไง?”

หยวนชิงหลิงหยิบห่อยาออกมาจากในแขนเสื้อแล้วเปิดตรงหน้าองค์หญิงพระองค์ใหญ่ ยามากกว่าสิบชนิดนี้ ก็คือยาที่อ๋องหวยกินอยู่ตอนนี้ นี่เดิมมันคือยาที่จะส่งไปให้เขา ข้าได้เก็บออกมาก่อน ขั้นตอนการกลั่นของยาแต่ละชนิด มีความยุ่งยากและซับซ้อนอย่างยิ่ง ส่วนผสมส่วนใหญ่ ก็ไม่ใช่สมุนไพร แน่นอนมีบางส่วนสามารถใช้สมุนไพรมาแทนได้ ในส่วนที่องค์หญิงพระองค์ใหญ่ดูไม่เข้าใจ ก็คือส่วนผสมและขั้นตอนในการสกัดยา

นางถอนหายใจ “อันที่จริงสูตรยานี้ให้พระชายาจี้ได้ไป พระชายาจี้ก็ใช้ไม่เป็น ต่อให้เอาไปให้หมอหลวงในวัง พวกเขาก็อ่านไม่เข้าใจ นอกจากข้าแล้ว คนในเมืองหลวงคงไม่มีใครที่จะสามารถสกัดยานี้ออกมาได้ ด้วยเหตุนี้ ข้าถึงได้งกกับยาที่เหลืออยู่ ยาเหล่านี้ เป็นชีวิตของอ๋องหวย”

พระชายาจี้กล่าวอย่างใจลอย “พูดมาทั้งหมด ก็คือเจ้าไม่ยินดีที่จะให้”

หยวนชิงหลิงกล่าว “ข้ารู้ว่าพระชายาจี้ต้องเข้าใจผิดว่าข้าไม่อยากจะช่วยท่าน ก่อนหน้านั้นแม้พระชายาจี้จะมีเรื่องกินแหนมแคลงใจกับข้า แต่มันคือชีวิตคน ข้าไม่มีทางเพราะเรื่องส่วนตัวแล้วเห็นคนตายไม่ช่วย มันไม่มียาแล้วจริงๆ สิ่งที่ข้าจะพูดก็ได้พูดจบแล้ว หากพระชายาจี้ไม่เชื่อ ข้าก็จนปัญญา”

หยวนชิงหลิงพูดจบ ก็ปล่อยมืออย่างทำอะไรไม่ได้

องค์หญิงพระองค์ใหญ่เจิ่นกั๋วถาม “ยาเหล่านี้ช่างแปลกนัก? ไม่ทราบว่าอาจารย์ของพระชายาฉู่คือใคร?”

หยวนชิงหลิงกล่าวอย่างขอโทษ “องค์หญิงพระองค์ใหญ่ คำสั่งของอาจารย์ ต้องเคารพอย่างเคร่งครัด ห้ามแพร่งพรายแม้แต่นิดเดียว เพื่อหลีกเลี่ยงภัยอันตราย”

องค์หญิงพระองค์ใหญ่พยักหน้า “ข้าก็สามารถจะเข้าใจ อาจารย์เจ้าเป็นคนที่มีทักษะการแพทย์ที่ล้ำเลิศ ก็ต้องมีคนมาขอความช่วยเหลือมากมาย หากถูกคนอื่นรู้เข้า เกรงว่าจะนำภัยอันตรายมาสู่จริงๆ”

พระชายาจี้รู้ว่าวันนี้ยังไงก็ไม่ได้ยาแล้ว ก็ไม่อยากที่เสียแรงไปมากกว่านี้ “ข้ารู้สึกเหนื่อยแล้ว ก็ไม่รบกวนพระชายาฉู่แล้ว”

หยวนชิงหลิงกล่าว “แม่นมสี่ ส่งพระชายาจี้ด้วย”

พระชายาจี้ไปแล้ว แต่ว่าองค์หญิงพระองค์ใหญ่ยังไม่ไป

องค์หญิงพระองค์ใหญ่อยู่ต่อ มองหยวนชิงหลิงแล้วถาม “ไม่มีแล้วจริงๆเหรอ?”

หยวนชิงหลิงถอดหน้ากากปิดปากออก “กล่าวอย่างจำยอม ไม่ปิดบังท่าน อันที่จริงยาของอ๋องหวยยังไม่พอเลย ตอนนี้ข้าก็กำลังกลุ้มเรื่องนี้อยู่ องค์หญิงพระองค์ใหญ่สะดุ้งตกใจ แล้วจะทำยังไง? หากเป็นเหมือนอย่างที่เจ้าพูด ขาดยาแล้วอาการจะหนักกว่าเดิม งั้นก็เท่ากับว่าชีวิตของหลานหกยังมีอันตรายอยู่?”

หยวนชิงหลิงพยักหน้ากล่าว “ใช่ ดังนั้นตอนนี้ข้ากำลังคิด ไม่งั้น ก็ต้องรอให้ครรภ์ของข้าเป็นปกติก่อน ข้าจะเสี่ยงกลั่นยาเพิ่มอีกหน่อย ไม่ว่ายังไง ต้องให้เพียงพอต่ออ๋องหวย เพียงแต่ทางพระชายาจี้นั้นข้าคงจะดูแลไม่ไหวแล้ว”

องค์หญิงพระองค์ใหญ่ถาม “เจ้าเสี่ยงอันตรายกลั่นยาจะมีอันตรายต่อเด็กในครรภ์มั้ย? หากมีอันตราย งั้นก็กินเท่าที่มี”