บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 277

แม่นมสี่แสดงสีหน้ายิ้มแย้ม พลันชักมือกลับอย่างรักษามารยาท พร้อมกับโน้มตัวอีกครั้ง “ฮูหยินใหญ่เชิญนั่งเถอะเจ้าค่ะ”

ฮูหยินใหญ่ฉู่ดึงมือแม่นมสี่ให้นั่งลง พลางเงยหน้าขึ้นไปมองอะซี่ที่ยืนอยู่ด้วย จึงคิดว่าเป็นสาวใช้ที่ติดตามมาด้วย ： “เจ้าจงออกไปรออยู่ด้านนอกก่อนเถอะ หากมีอะไรข้าจะเรียกเจ้าเอง”

อะซี่ตอบกลับอย่างเฉยชา ： “ไม่เจ้าค่ะ ข้าจะอยู่ตรงนี้คอยดูแลแม่นม”

ฮูหยินใหญ่ฉู่ถึงกับตะลึงงัน “เจ้า……”

แม่นมสี่พูดด้วยรอยยิ้มจางๆ ： “สาวใช้ตระกูลหยวนคนนี้เป็นคนแข็งกร้าว อย่าได้สนใจนางเลยเจ้าค่ะ”

ฮูหยินใหญ่ฉู่เมื่อได้ยินว่าเป็นสาวใช้ตระกูลหยวน นางก็ยิ่งชักสีหน้ามากขึ้น เพราะสาวใช้อีกคนจากตระกูลหยวนก็เป็นชายารองในจวนอ๋องฉี ซึ่งก่อนหน้านี้ได้มีเรื่องเบาะแว้งกับชุ่ยเอ่อแล้วครั้งหนึ่ง คนพวกนี้ไว้ใจไม่ได้

อะซี่ยืนอยู่อย่างนั้นด้วยมือที่กอดดาบเอาไว้ พร้อมกับเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย แสดงให้เห็นถึงความสุขุม

สำหรับตระกูลฉู่แล้ว นางไม่มีทางไว้หน้าให้เด็ดขาด

และเพราะมีอะซี่ที่ยืนอยู่ด้วย ฮูหยินใหญ่ฉู่จึงไม่กล้าที่จะเอ่ยปากเท้าความ

จนดื่มชาหมดไปสองจอกแล้ว ฮูหยินใหญ่ฉู่ยังคงมีความเกรงใจ พูดคุยเพียงเรื่องราวสารทุกข์สุกดิบทั่วไป

อะซี่ที่รู้สึกเบื่อจึงหันหลังเดินออกไปรออยู่ด้านนอกประตู จึงทำให้ภายในห้องเหลือเพียงฮูหยินใหญ่ฉู่และแม่นมสี่สองคนเท่านั้น โดยที่คนอื่นๆ คอยท่าอยู่ด้านนอก เมื่อสักครู่นี้ที่นางไม่ยอมออกไปเพียงเพราะไม่อยากให้ทำตามคำพูดของฮูหยินใหญ่ฉู่เท่านั้น

ฮูหยินใหญ่ฉู่ที่เห็นนางเดินออกไป จึงถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก แล้วหันไปคุยกับแม่นมสี่ทันที ： “วันนี้ที่เรียกแม่นมสี่มา ไม่ได้มีเรื่องที่จะปิดบังอันใด เพียงแค่อยากขอความช่วยเหลือเท่านั้น”

“ข้าน้อยมิคู่ควรกับคำว่าขอความช่วยเหลือหรอกเจ้าค่ะ ？ฮูหยินใหญ่อย่าได้กล่าวเช่นนี้เลย” แม่นมสี่ตอบกลับ

ฮูหยินใหญ่ฉู่กุมมือแม่นมสี่เอาไว้ พลางถอนหายใจออกมาเบาๆ พร้อมกับคิ้วที่ขมวดเข้าหากัน แล้วพูดด้วยสายตาที่เศร้าใจ “แม่นม วันนี้ข้าไม่กลัวว่าเจ้าจะหัวเราะเยาะข้า แต่หมิงหยางลูกสาวของข้าได้อดอาหารมาสามวันแล้ว นางดึงดันที่จะอภิเษกกับอ๋องฉู่ให้ได้ ทว่าเรื่องอภิเษกของนางและจวนอ๋องจี้ได้มีการวางแผนเอาไว้แล้วเช่นกัน ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถเกลี้ยกล่อมเสด็จปู่ของนางได้เลย แม่นม เจ้าลองดูหน่อยเถอะว่าเรื่องนี้เจ้าพอจะว่าความอย่างไรได้บ้าง？จะอยู่ต่อหน้าพระชายา……หรือฝู่ฉู่ก็ได้ เจ้าช่วยพูดยกยอนางสักสองสามคำ ให้นางได้สมปรารถนาเสียที ถือว่าเป็นการช่วยชีวิตนางเถอะ”

แม่นมสี่ที่ได้ยินคำพูดประโยคนี้ก็เข้าใจความหมายทันที เรื่องการร้องขอต่อพระชายาเป็นเพียงความเท็จเท่านั้น เรื่องนี้เท่าที่นางเข้าใจคนที่สามารถยับยั้งการอภิเษกของฉู่หมิงหยางและอ๋องฉู่มีเพียงโสวฝู่ฉู่คนเดียวเท่านั้น ไม่ได้ขึ้นอยู่กับอ๋องฉู่และพระชายาเลย

ขอเพียงโสวฝู่ฉู่ยอมก้มหน้ารับ ความเห็นของอ๋องฉู่และพระชายาจะเป็นอย่างไรก็ไม่สำคัญทั้งนั้น

เมื่อคิดได้เช่นนั้นแม่นมสี่จึงชะงักไปชั่วครู่ “ฮูหยินใหญ่ ขณะนี้พระชายากำลังตั้งครรภ์ เจ้าอ๋องไม่มีทางอภิเษกชายารองมาเพื่อสร้างความทุกข์ใจแก่นางแน่นอน และพระชายาเองก็ยิ่งไม่ให้เจ้าอ๋องอภิเษกชายารองเพื่อมาเป็นอุปสรรคให้แก่ตนเองเป็นแน่ ดังนั้นปัญหาไม่ได้อยู่ที่การร้องขอต่อฝู่ฉู่ แต่เป็นเพราะทางฝ่ายอ๋องฉู่ไม่ยินยอมตั้งแต่แรกอยู่แล้วเจ้าค่ะ”

ฮูหยินใหญ่ฉู่ยิ้มจางๆ “ทางฝ่ายอ๋องฉู่และพระชายาฉู่ ล้วนสามารถพูดคุยด้วยกันได้ แต่ทว่านายเจ้าใหญ่ของตระกูลข้าเขาเป็นคนมีทิฐิ จึงเกรงว่าจะมีแค่คำพูดของแม่นมสี่เท่านั้นที่เขาจะยอมรับฟัง”

แม่นมสี่ส่ายหน้าปฏิเสธ “ดูแล้วเหมือนฮูหยินใหญ่จะยังไม่เข้าใจความหมายของข้า เช่นนั้นข้าขอถามฮูหยินใหญ่สักหน่อยว่าก่อนที่จะมีการวางตัวเรื่องงานอภิเษกของคุณหนูรองและอ๋องจี้ ได้มีการเสนอให้อ๋องฉู่อภิเษกคุณหนูรองในฐานะชายารองใช่หรือไม่ ？”