บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 301

หลังที่ฮูหยินย่าตื่นแล้วก็ได้ฟังราชโองการ ปากสั่นไปเป็นเวลานานมาก แววตาหวาดกลัว “ทำไมถึงเป็นเช่นนี้? ตระกูลฉู่กลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง?”

“จวิ้นจู่” แม่นมถงคนที่ดูแลปรนนิบัตินางมาหลายปีถอนหายใจกล่าว “เกรงว่า นายท่านก็ไม่ได้ทำเกินไป ตระกูลฉู่หลายปีมานี้ ค่อนข้างที่จะทำเกินไปแล้ว”

“มันเป็นสิ่งที่พวกเราควรจะได้รับ” ฮูหยินย่ายังคงไม่ยอมรับความจริง กล่าวอย่างเจ็บปวด “พวกเราแซ่ฉู่นะ ลูกสาวของข้าแต่งเข้าไปในวังเป็นไทเฮา หลานสาวข้าก็เป็นฮองเฮาอยู่ในวัง ตระกูลฉู่ของเราวันนี้เป็นตระกูลอันดับหนึ่งของเป่ยถัง ตระกูลซูของไทเฮา ต่อให้มาช่วยพวกเราถือรองเท้ายังไม่คู่ควรเลย ทำไมถึงเป็นแบบนี้? ไท่ซ่างหวงเพื่อฮู่กั๋วกงที่ตายไปแล้วคนหนึ่ง เพื่อขี้ข้าช้ำต่ำหนึ่งคน ถึงต้องประหารฮูหยินของตระกูลฉู่? ข้าไม่เข้าใจ ข้าก็รับไม่ได้ เจ้า.......เจ้าพยุงข้าออกไป ข้าจะเข้าวัง ข้าต้องการพบไท่ซ่างหวง”

“จวิ้นจู่ ท่านไปเพื่ออะไร? เรื่องนี้มันได้จบลงตรงนี้แล้ว ฮูหยินใหญ่ก็รับโทษตายไปแล้ว กลับไปที่สำนักนางชีเยว่เหมยเถอะ” แม่นมถงกล่อม

“ควรที่จะเลิกร้าง ควรเลิกร้างกับนาง” ฮูหยินย่าค่อยๆลุกขึ้นมา ก้าวเดินด้วยขาที่สั่น “เลิกร้างกับนาง นางก็ไม่ใช่คนของตระกูลฉู่ ก็ไม่ถึงกับต้องเรียกตระกูลฉู่ไปตำหนิต่อหน้าขุนนางนับร้อยในราชสำนัก ช่างขายหน้าสิ้นดี”

นางหน้ามืด ดังขึ้นด้วยเสียงโครม ก็เป็นลมล้มลงบนพื้น

โสวฝู่ฉู่ไม่ยอมวางมือเพียงเท่านี้ เขาเริ่มตรวจสอบบัญชีอย่างละเอียด สั่งการให้ตรวจนับกิจการและสมบัติของพี่น้องลูกชายของตระกูลฉู่ แล้วยึดคืนมาทั้งหมด ทุกคน ต้องยังชีพด้วยเงินรายเดือนที่ทางราชสำนักจ่ายให้เท่านั้น

นี่แค่เริ่มต้น โสวฝู่ฉู่มีคำสั่งพิเศษสั่งฝึกทหารลับมานานแล้ว แอบสำรวจพฤติกรรมของพี่น้องและลูกชายของตระกูล ทุกการกระทำและคำพูดที่อยู่ข้างนอกต้องกลับมารายงานทั้งหมด หากคนที่ไม่รู้จักควบคุมความประพฤติตัวเอง ก็จะถูกควบคุมอย่างเคร่งครัด

ตระกูลฉู่โอหังจนเคยชิน คำสั่งนี้ถูกสั่งการลงมา ทุกคนเสียใจเหมือนกับพ่อแม่เสียชีวิตกันเลยทีเดียว

ฉู่หมิงหยางหลบอยู่ในห้องตลอดเวลา นางตกใจมาก จนมีไข้สูง ฮูหยินรองตระกูลฉู่เฝ้าดูนาง ฉู่หมิงหยางก็กอดนางเอาไว้อย่างแน่นๆ ปากสั่นอย่างไม่หยุด

ฉู่หมิงชุ่ยร้องไห้เป็นลมไปหลายรอบ สุดท้ายโสวฝู่ฉู่มีคำสั่ง ให้ส่งนางกลับไปที่จวนอ๋อง

สถานการณ์ตระกูลฉู่เปลี่ยนไปอย่างมาก ไม่นานก็ถูกลือไปถึงข้างนอก

ข่าวลือเหล่านั้น เป็นความหายนะที่ตระกูลฉู่ปล่อย คนข้างนอกก็เลยไม่กล้าที่จะพูดถึงมันอีก ทุกคนเพิ่งจะรู้กันในเวลานี้ ทหารรักษาพระองค์ที่พวกเขานินทาอยู่ ก็คือฮู่กั๋วกง เป็นวีรบุรุษของเป่ยถัง

สำหรับเรื่องนี้ คนในตระกูลของฮู่กั๋วกง ก็ได้ออกมาประกาศแล้ว หากใครยังกล้าดูหมิ่นคนที่จากไปแล้ว ก็จะถูกจับตัวส่งให้ทางการสอบสวน

ฟางหยู่มั่วสุมในวังหลังเป็นเรื่องเท็จ ถ้างั้น แล้วข่าวลือของแม่นมสี่กับโสวฝู่ฉู่ ก็ต้องเป็นเรื่องไม่จริงอยู่แล้ว

ข่าวลือจึงได้ถูกทำลายไปในแบบนี้

เมื่อแม่นมสี่ตื่นขึ้นมา ข่าวลือข้างนอกได้เงียบสงบไปแล้ว

พิษครั้งนี้รุนแรงมาก แม้ว่าจะช่วยนางกลับมาได้ แต่ว่า กลับได้ทำลายหลอดลม แม้จะสามารถพูดได้ แต่น้ำเสียงนั้นแหบแห้งมาก

นางมองพระชายาที่น้ำตาคลอเบ้า ก็อดไม่ได้จนน้ำตาไหล ถอนหายใจเบาๆไปหนึ่งที กล่าวด้วยเสียงที่แหบแห้ง “ทำให้พระชายาผิดหวังแล้ว”

หยวนชิงหลิงเช็ดน้ำตา “มีชีวิตอยู่ก็ดีแล้ว”

อะซี่ที่เก็บความรู้สึกไม่เก่ง ก็ได้กอดแม่นมสี่ร้องห่มร้องไห้ “ทำไมท่านถึงได้ใจร้ายนัก? พระชายายังตั้งครรภ์อยู่เลย ท่านไม่อยากเห็นซื่อจื่อลืมตามาดูโลกหรือ? ท่านใจร้ายทิ้งพวกเราได้ลงคอหรือ?”

เสียงร้องไห้ของอะซี่ส่งพลังดีมาก แม่นมสี่ก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา

หยวนหย่งอี้ที่ยืนอยู่ด้านข้าง ก็ร้องไห้แล้ว

นางเป็นคนบ่อน้ำตาตื้น เห็นคนอื่นร้องไห้ก็อยากจะร้องด้วย จริงๆแล้วนางก็ไม่ได้มีความผูกพันกับแม่นมสี่ขนาดนั้น

หยวนชิงหลิงรอจนทุกคนร้องไห้เสร็จ จึงได้กล่าวกับแม่นมสี่ “โสวฝู่ฉู่อยู่ด้านนอก จะเจอเขามั้ย?”

แม่นมสี่ยังไม่ทันได้พูด อะซี่ก็พูดด้วยเสียงสะอื้น “แม่นม ต้องเจอ ท่านต้องเจอเขา ท่านคงไม่รู้ เขาเป็นคนที่ลงโทษฆาตกรที่ทำร้ายท่าน ท่านต้องเจอและขอบคุณเขา”

แม่นมสี่มองหยวนชิงหลิง ลังเลไปครู่หนึ่ง

หยวนชิงหลิงจึงกล่าว “อยากเจอก็เจอ หากไม่อยากเจอ ข้าก็จะให้เขากลับไป”

แม่นมสี่นิ่งไปสักพัก กล่าว “หากเขาไม่มีคำพูด ก็คงไม่มาหาข้า เจอเถอะ”

หยวนชิงหลิงพาทุกคนออกไป บอกให้อะซี่ไปเรียนโสวฝู่ฉู่ เชิญเขาเข้ามา