บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 321

หยวนหย่งอี้ฟังคำพูดพวกนี้ ในใจทั้งดีใจทั้งเป็นกังวล

เป็นกังวลก็คืออ๋องฉู่กับฉู่หมิงชุ่ยได้แอบพบเจอกันจริง กลับไม่ได้บอกอ๋องฉี

ดีใจคืออ๋องฉู่ดูเหมือนถูกหลอกมา และสุดท้ายเมื่อรู้ว่าถูกหลอกมายังอาละวาด

เพียงแค่กลับไปบอกอ๋องฉีเช่นนี้ อ๋องฉีจะคลายความระแวงได้ไหม?

หยวนหย่งอี้ครุ่นคิด แล้วก็ไม่รู้จะตัดสินใจยังไง จึงตรงไปหาหยวนชิงหลิง

หยวนชิงหลิงโกรธจนปวดท้องน้อย เบิกตาโตพร้อมพูดขึ้นว่า “จะไปอยู่แล้ว ยังจะสร้างความบาดหมางระหว่างพี่น้องของพวกเขา ช่างเลวร้ายที่สุด”

หยวนหย่งอี้ก็โกรธมาก พูดขึ้นว่า “หากไม่ใช่เพราะเห็นแก่ที่นางจะไปแล้ว ข้าลงมือแต่แรกแล้ว แค่ไม่อยากทำให้เรื่องบานปลาย ทำให้นางได้รับบาดเจ็บ แล้วนางไม่ยอมไปก็จะยิ่งยุ่ง”

หยวนชิงหลิงมองดูนาง พร้อมพูดว่า “ผู้หญิงคนนี้มีแต่ความคิดชั่วร้าย เจ้าทำให้นางได้รับบาดเจ็บ ยังไม่รู้ว่านางจะคิดแผนชั่วร้ายอะไรกับเจ้า”

คิดถึงเรื่องในวังที่คนร้ายกลับเข้าไปฟ้องเสียก่อนแบบนี้นางก็สามารถพูดออกบ้านได้ ผู้หญิงคนนี้มีความสามารถพูดความเท็จอย่างหน้าตาเฉยได้อย่างชำนาญที่สุดแล้ว ไม่มีใครสามารถเทียบได้

“งั้นตอนนี้จะทำอย่างไร? จะต้องแต่งเรื่องไปหลอกเขาไหม?”หยวนหย่งอี้ถามขึ้นอย่างเศร้าโศก

หยวนชิงหลิงส่ายหัว พร้อมพูดขึ้นว่า “ไม่ เล่าความจริงเถอะ เรื่องนี้สืบไม่ยาก หากเจ้าโกหกเขา เขาจะโกรธเจ้าไปด้วย”

หยวนหย่งอี้พูดขึ้นอย่างโมโหว่า “งั้นฉู่หมิงชุ่ยก็คงหวังอยากที่จะให้เขาโกรธข้า ก่อนที่จะไป ยังพูดว่าเรื่องนี้ข้ารู้แต่แรกแล้ว นอกจากนางต้องการที่จะให้อ๋องฉีทั้งสองพี่น้องบาดหมางกัน ยังอยากที่จะให้ข้ากับอ๋องฉีบาดหมางกัน”

หยวนชิงหลิงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเหน็บหนาวในใจ ว่าฉู่หมิงชุ่ยเป็นงูพิษชั่วร้ายเย็นชาตัวหนึ่ง ก็ไม่เกินเหตุ

“เจ้ากลับไปเถอะ เดี๋ยวเขาจะรู้ว่าเจ้ามาหาข้าที่นี่ ถึงตอนนั้นใจยิ่งเกิดความสงสัย” หยวนชิงหลิงพูดขึ้น

หยวนหย่งอี้คิดว่าก็ถูก จึงรีบกลับไป

ส่วนฉู่หมิงชุ่ย หลังจากที่นางพูดเช่นนั้นกับอ๋องฉี ก็กลับมานั่งในห้อง

นางไม่ขยับอยู่เนิ่นนาน เป็นเหมือนดั่งก้อนหินก้อนหนึ่ง

ท่านปู่สั่งคนส่งจดหมายมา เป็นการตัดความหวังสุดท้ายของนางอย่างสิ้นเชิง

นางจะอยู่ในจวนอ๋องฉีต่อไปไม่ได้อีกแล้ว

คนที่เคยดูถูกเหยียดหยาม ตอนนี้คิดอยากที่จะเสียดาย ความเสียดายก็ไม่ทำให้สามารถหวนคืนกลับมาได้แล้ว

ที่จริงนางก็รู้ เริ่มตั้งแต่นาทีที่ไปหาท่านย่าแล้วเข้าวัง ทุกอย่างก็ไม่มีประโยชน์แล้ว

เอาความโกรธแค้นนี้ไปเดือดร้อน นอกจากในใจยังมีความหวังเล็กน้อยแล้ว ก็คิดอยากที่จะให้คนพวกนั้นทุกข์ใจ

นางไม่มีความสุข ใครก็อย่าคิดที่จะมีความสุข

ตอนนี้ คนที่นางเกลียดที่สุดก็คือหยวนชิงหลิงกับอ๋องฉีหยู่เหวินชิง

นางเคยมีความรู้สึกผิดต่อหยู่เหวินชิง แต่ตอนนี้เมื่อคิดดูแล้วช่างไร้สาระ

คนที่บอกว่าจะไม่เปลี่ยนแปลงไปตลอด เวลาผ่านไปเพียงไม่นาน ก็ไม่ยินยอมที่จะรักใคร่นางอีกต่อไปแล้ว

ดังนั้น นางไม่ผิดตั้งแต่แรก มีอะไรที่น่าเชื่อถือได้เอง? มีเพียงอำนาจเท่านั้น

ทำให้อ๋องฉีกับหยู่เหวินเห้าบาดหมางกัน นางรู้ว่าจะต้องประสบความสำเร็จแน่

อ๋องฉีปกติดูเหมือนเป็นคนไม่สนใจอะไร แต่ความจริงแล้ว เขาขี้ระแวงมาก

นางเชื่อว่าหยู่เหวินเห้าไม่มีทางเล่าเรื่องที่ร้านเหล้าเยว่เต๋อให้กับอ๋องฉีฟังแน่ ไม่ว่าจะสืบรู้ความว่าอย่างไร พวกเขาเคยแอบเจอกัน และก็ยังปิดบังเขา เขาจะต้องโกรธแน่

หยู่เหวินเห้าดูเหมือนเรียบง่าย แต่แท้จริงแล้วเขาเป็นคนมีหลักการที่สุด มีขอบเขตที่ชัดเจนระหว่างเรื่องถูกผิด ด้วยความเกลียดอ๋องฉีจะคอยยุแยงหาเรื่องตลอด ในที่สุดหยู่เหวินเห้าก็จะหมดความอดทน

นางมองดูตัวเองในกระจก ใบหน้าใบนั้น ค่อยๆยิ้มอย่างโศกเศร้า พร้อมพูดพึมพำขึ้นว่า “พี่เห้า ขอเพียงพวกเจ้าทั้งสองพี่น้องไม่คบหากัน เขาก็จะกีดขวางพวกเราไม่ได้”