บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 323

ตอนที่หยวนชิงหลิงเดินผ่านนางได้เหลือบมองดู รอยยิ้มของนางอ่อนหวานราวกับนางฟ้า แต่เมื่อเหลือบหันไปมองดูกลับขนลุกขึ้นมาทันที ทำให้ในใจหยวนชิงหลิงเยือกเย็น

หยู่เหวินเห้าไม่ได้มองนาง จูงมือหยวนชิงหลิงแล้วก็เดินเข้าไป

อ๋องซุนสวมชุดคลุมสีครามปักลายงูหลาม รอบเอวคาดเข็มขัดหยกสีทอง รัดตรงหน้าท้องกลมไว้ เขากำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ ฟังพระชายาอ๋องซุนที่กำลังพูดอยู่ แววตาดูแวบวับ

พระชายาอ๋องซุนยืนอยู่ ท่าทีดูค่อนข้างแรงกล้า กลับกัน อ๋องซุนกลับดูค่อนข้างอ่อนแอ น่าสงสาร น่าเห็นใจ

มองเห็นหยู่เหวินเห้ากับหยวนชิงหลิงเข้ามา แววตาวาววับ พร้อมรีบพูดขึ้นว่า “อย่าเพิ่งพูดเลย แขกยิ่งอยู่ยิ่งเยอะแล้ว”

พระชายาอ๋องซุนหันตัว เห็นเป็นพวกเขา ก็รีบไปดึงมือหยวนชิงหลิงไว้ พร้อมพูดขึ้นว่า “ทำไมถึงเพิ่งมา? ยังคิดว่าพวกเจ้าจะมากันเร็วกว่านี้”

หยวนชิงหลิงหัวเราะพร้อมพูดขึ้นว่า “เก็บโน่นนี่นานไปหน่อย เลยมาสาย”

พระชายาอ๋องซุนดึงนางไปอีกด้าน พร้อมกระซิบพูดขึ้นว่า “เรื่องพระชายาอ๋องฉีเป็นอย่างไรหรือ? นางมาได้อย่างไร?”

หยวนชิงหลิงยิ้มพูดขึ้นว่า “เจ้าถามข้า ข้าจะไปถามใคร? ข้าก็ไม่รู้ว่านางมาด้วย”

พระชายาอ๋องซุนพูดขึ้นอย่างเก้อเขินว่า “ข้าก็ไม่คิดว่านางจะมา ยังบอกพวกเจ้าหญิงไปแล้วว่า จวนอ๋องฉีน่าจะเป็นชายารองหยวนมา ดังนั้นที่นั่งหลักของจวนอ๋องฉี ข้าจึงเตรียมไว้ให้กับชายารองหยวน”

“ตอนนี้รีบสั่งคนไปจัดเตรียมไม่ทันหรือ?” หยวนชิงหลิงพูดขึ้น

พระชายาอ๋องซุนหัวเราะพร้อมพูดขึ้นว่า “แต่ชายารองหยวนก็มาแล้ว”

หยวนชิงหลิงกำลังคิดว่าหากหยวนหย่งอี้กับฉู่หมิงชุ่ยนั่งด้วยกัน นั่นคงจะคึกคักแน่

“ช่างเถอะ อย่าลังเล ในเมื่อมาก็มาแล้ว วันเกิดพี่รอง จะสร้างความเดือดร้อนขึ้นมาได้หรือ?” หยวนชิงหลิงพูดปลอบ

พระชายาอ๋องซุนพูดขึ้นอย่างดุร้ายว่า “งานเลี้ยงนี้ข้าตั้งใจอย่างมาก หากสร้างความเดือดร้อน ข้าไม่ปล่อยนางไว้เป็นแน่”

หยวนชิงหลิงหัวเราะพร้อมพูดขึ้นว่า “น่าจะไม่.....หรอก เอาล่ะ เจ้ารีบไปดูแลงานเถอะ ข้าจะไปอวยพรพี่รอง”

“ไปเถอะ ไปเถอะ พูดเพราะๆน่าฟังหน่อย” พระชายาอ๋องซุนยิ้มเบิกบาน

หยวนชิงหลิงมองดูอ๋องซุน พร้อมกระซิบถามพระชายาอ๋องซุนว่า “ทำไมพี่รองถึงดูค่อนข้างอ้วนกว่าเมื่อก่อน?”

พระชายาอ๋องซุนพูดขึ้นอย่างไม่ค่อยพอใจว่า “ตอนนั้นเจ้าเกลี้ยกล่อมบอกข้าว่าเขาแอบทำงานหนักอยู่อย่างลับๆ ใช่ เขาแอบศึกษาค้นคว้าอาหารการกิน ช่างเถอะ ตั้งใจไว้แล้วว่าวันนี้ เขาชอบกินก็ปล่อยเขากัน วันนี้วันพิเศษ”

พระชายาอ๋องซุนสะบัดแขนเสื้อสีแดงของนาง จับปิ่นปักผมแปบหนึ่ง แล้วก็หันตัวเดินออกไป

หยู่เหวินเห้ากับอ๋องซุนก็กำลังคุยกันอยู่ ตอนนี้อ๋องซุนแลดูเป็นลูกชายเจ้าของบ้านที่ซื่อๆ พูดจาอย่างเชื่องช้า เหมือนเหม่อลอยไม่ได้สติอยู่เนิ่นนาน

หยวนชิงหลิงยิ้มพร้อมพูดขึ้นว่า “พี่รอง อาหารในงานเลี้ยงวันนี้มีอะไรบ้างหรือ?”

อ๋องซุนดูกระฉับกระเฉงขึ้นมาในทันใด ดวงตาแลดูอ่อนโยนเหมือนดั่งน้ำ พร้อมพูดขึ้นว่า “รายการอาหารล้วนเป็นข้ากำหนดเอง มีมังกรหงส์สิริมงคล หงส์นอนคว่ำ เส้นกรอบนอกนุ่มในกลมกล่อมในปาก ดอกเห็ดตีนเป็ด ลูกชิ้นหอย ขนมจีบ ขนมร่วนมือ หงส์กางปีก ฝอยทอง น้ำซุปเยื่อไผ่ กุ้งมังกร ส่วนขนมหวานมีเค้กถั่วสองสี....”

หยวนชิงหลิงได้ยินเขายังไม่แววที่จะหยุดพูด จึงรีบพูดดักขึ้นว่า “โอ้โห นี่ท่านท่องได้คล่องขนาดนี้เลยหรือ”

อ๋องซุนยิ้มพูดขึ้นอย่างมั่นใจว่า “เรื่องกิน ในใต้หล้าไม่มีใครเทียบข้าได้”

หยวนชิงหลิงยกนิ้วโป้งชูขึ้น พร้อมพูดขึ้นว่า “ท่านยอดเยี่ยมจริงๆ”

หยู่เหวินเห้าพูดขึ้นด้วยท่าทีเฉยเมยว่า “เจ้ายังไม่เคยชมข้ายอดเยี่ยมเลย”

“ท่านยอดเยี่ยมอยู่แล้ว ได้ภรรยาที่ดีเช่นนี้” อ๋องซุนพูดขึ้นอย่างอิจฉาว่า “พี่สะใภ้รองของเจ้าดุเกินไป”

หยู่เหวินเห้าถอนหายใจพูดขึ้นว่า “พี่รอง เรื่องภรรยา เจ้าว่าข้าดี ข้าก็ว่าเจ้าดีแค่นั้น”

หยวนชิงหลิงโกรธจนหัวเราะออกมา พร้อมพูดขึ้นว่า “ไม่สนใจพวกเจ้าแล้ว ข้าจะออกไปหาหยวนหย่งอี้”

“ข้าไปเป็นเพื่อนเจ้า” หยู่เหวินเห้ารีบลุกขึ้นมา