บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 324

หยู่เหวินเห้ารู้สึกว่าคำพูดของหยวนหย่งอี้แปลกๆ ตอนที่กำลังจะถาม กลับได้ยินหยู่เหวินหลิงร้องพูดขึ้นอย่างตกใจว่า “พระเจ้า พี่สามพาผู้หญิงคนนั้นมาด้วย”

ทุกคนหันไปมอง

เห็นเพียงอ๋องเว่ยสวมชุดผ้าไหมสีเขียว คาดสายคาดเอวสีดำ รูปร่างหน้าตาดีอย่างไม่ธรรมดา

ข้างกายเขามีผู้หญิงมาด้วยคนหนึ่ง ใส่กระโปรงผ้าซาตินเนื้อนุ่ม เสื้อคลุมขนสุนัขจิ้งจอก เกล้าผมทรงกลม ปักด้วยเครื่องประดับผมระย้ารูปผีเสื้อ ต่างหูทองหุ้มหยก ตรงคอห้อยสร้อยลูกปัดเจดีย์สีสวย เม็ดกลมเรียบเนียน

เพียงแต่ รูปร่างหน้าตาผู้หญิงดูธรรมดา คิ้วบาง มีการขีดเขียนเพิ่มเติม ดูก็รู้ทันที

จมูกไม่โด่ง ฝีปากบาง คางเหลี่ยม หากจะหาจุดเด่น น่าจะมีเพียงอย่างเดียวก็คือดวงตาคู่นั้น

ดวงตาไม่โต แต่หางตาแลดูเป็นประกาย แฝงไปด้วยความหมองหม่นเศร้า เห็นแล้วก็น่าเอ็นดู

อ๋องเว่ยพาผู้หญิงที่มีสถานะไม่แน่นอนมาปรากฏตัว ทำให้พระชายาอ๋องซุนค่อนข้างลำบากใจ

เรื่องสองสามีภรรยาของพวกเขา เป็นที่เลื่องลือกันไปทั่วราชวงศ์แต่แรกแล้ว ต่างก็คิดว่าเขาคงไม่กล้าแต่งกับนางเพื่อมาเป็นชายารองเป็นแน่

กลับคิดไม่ถึงว่าเขาจะพานางมางานเลี้ยงวันเกิดอ๋องซุนในวันนี้ นี่ถือเป็นการประกาศว่าเขาจะแต่งงานกับนางมาเป็นชายารองอย่างแน่นอน?

เขารู้เห็นถึงสายตาคนอื่น ผู้หญิงก็ค่อนข้างไม่สบายใจ ขยับเข้าหาอ๋องเว่ย

อ๋องเว่ยจับมือของนางไว้ สีหน้าเข้มงวด แล้วก็ก้าวเดินเข้าไปด้วยกัน

ไม่สนใจคนอื่นก็ได้ แต่หยวนชิงหลิงกับพวกหยู่เหวินเห้าต่างก็ยืนอยู่ตรงหน้าระเบียง อ๋องเว่ยจะเข้าไปอวยพรอ๋องซุน ยังไงก็จะต้องผ่าน

หากหยู่เหวินเห้ากับหยวนชิงหลิงหลบ ก็จะเป็นการทำให้อ๋องเว่ยลำบากใจ

ดังนั้น ทั้งสองคนจึงทำได้แค่ยืนนิ่ง แล้วก็ยิ้มให้กับอ๋องเว่ย

“พี่สาม” ทั้งสองคนพูดขึ้นพร้อมกัน

อ๋องเว่ยยิ้มรับพร้อมพูดขึ้นว่า “พวกเจ้าก็มาแล้วหรือ?”

เขาพูดกับผู้หญิงที่อยู่ด้านข้างว่า “กู้จือ นี่คือน้องห้ากับน้องสะใภ้ห้า”

หยู่เหวินเห้ากับหยวนชิงหลิงได้ยิน ต่างก็ตกตะลึง

นางไม่ใช่ชายาเอก ต่อให้แต่งเข้าไปเป็นชายารอง ก็ไม่ควรที่จะเรียกน้องห้าหรือน้องสะใภ้ไหม?

ยิ่งไปกว่านั้น นางยังเป็นคนที่มีสถานะที่ยังไม่แน่นอนเลย

สองสามีภรรยาต่างมองตากัน ต่างก็ไม่รู้จะร้องไห้หรือหัวเราะดี

ส่วนผู้หญิงคนนั้นกลับพอรู้มารยาท ย่อตัวทำความเคารพพร้อมพูดขึ้นว่า “คารวะอ๋องฉู่ คารวะพระชายาอ๋องฉู่”

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นเพียงว่า “อย่างได้เกรงใจ”

อ๋องเว่ยมองดูหยวนชิงหลิงอย่างไม่ค่อยพอใจ จากนั้นก็ดึงมือผู้หญิงคนนั้นแล้วก็เดินเข้าไป

สักพัก ก็ได้ยินเสียงอ๋องซุนด่าขึ้นว่า “เจ้าโง่เขลา”

แล้วอ๋องเว่ยพูดขึ้นด้วยเสียงจริงจังว่า “รอเมื่อน้องเจ็ดหย่าแล้ว ข้าก็จะหย่า ถึงตอนนั้นข้าจะแต่งกับกู้จือยกให้ชายาเอก พี่รองจะพูดอย่างไรก็ได้ น้องจะไม่เปลี่ยนความตั้งใจเด็ดขาด”

หยวนชิงหลิงกับหยู่เหวินเห้ามองสบตากันอีกครั้ง เกิดอะไรขึ้น? หย่าจนกลายเป็นวัฒนธรรมแล้วหรือ?

พระชายาอ๋องซุนรีบเดินเข้าไป แล้วก็ดึงพาหยวนชิงหลิงเข้าไปด้วย

พระชายาอ๋องซุนปิดประตูไว้ ถลึงตาใส่อ๋องซุน พร้อมพูดขึ้นด้วยเสียงต่ำว่า “มีอะไรค่อยพูดพรุ่งนี้ไม่ได้หรือ? ด้านนอกล้วนเป็นแขก เจ้าจะขายหน้าตัวเองหรือ?”

อ๋องซุนโกรธจนตัวสั่น ชี้หน้าอ๋องเว่ยพร้อมพูดกับพระชายาอ๋องซุนว่า “เจ้าไม่ถามเลยหรือว่าเจ้านี่ทำอะไรลงไป? เขาคิดที่จะหย่ากับภรรยา”

พระชายาอ๋องซุนอยากที่จะเอามือปิดปากของเขาไว้ พร้อมพูดขึ้นว่า “อย่าพูดอีกเลย แต่เอ๊ะอ๊ะให้คนอื่นเขารู้กันไปหมดใช่ไหม?”