บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 334

เช้าวันรุ่งขึ้นหยู่เหวินเห้ากับทังหยางกลับไปที่กรมการพระนครตั้งแต่เช้า ราชโองการมาถึงแล้ว มีบัญชาให้กรมอาญาเข้าร่วมการสอบสวนคดีนี้ด้วย จึงเปิดศาลสอบสวนกันในช่วงเย็น

ก่อนการไต่สวน เขาได้เรียกตัวองครักษ์ลับผีมาเป็นการส่วนตัวก่อนแล้ว

องครักษ์ลับผีนั้นได้รับคำสั่งจากไท่ซ่างหวงในการไปคุ้มครองหยวนชิงหลิง ซึ่งปกติแล้วจะไม่ไปไหนง่ายๆ

แต่ว่า แค่ไฟไหม้ก็สามารถดึงดูดพวกเขาไปได้ทันที ทิ้งหยวนชิงหลิงไว้ไม่ดูแล นี่แสดงว่าข้างในต้องมีไส้ศึกแน่

และแล้ว หลังจากการสอบถามอย่างละเอียด จึงได้รู้ว่าก่อนหน้านี้องครักษ์ลับผีได้รับสารลับ ว่ามีคนไปที่หอหมิงเยว่ ต้องการซื้อหัวของอ๋องฉี ให้ราคาห้าหมื่นตำลึง

แต่สารลับนั้นไม่ใช่องครักษ์ลับผีส่งกลับมา จึงไม่รู้ว่าจริงเท็จอย่างไร ไท่ซ่างหวงจึงได้มีคำสั่งให้สังเกตหอหมิงเยว่และกลุ่มนักฆ่าอื่นๆเอาไว้ ส่วนทำไมจึงให้สังเกตหอหมิงเยว่แต่ไม่ใช่จับตาดูจวนอ๋องฉี เพราะไท่ซ่างหวงคิดว่า สารลับนี้มีพิรุธ เป้าหมายที่แท้จริง อาจไม่ใช่อ๋องฉี เป็นไปได้อย่างยิ่งว่าจะเป็นอ๋องฉู่

จึงให้องครักษ์ลับผีเฝ้าดูหอหมิงเยว่เอาไว้ ไม่ว่าพวกเขาจะลงมือกับอ๋องฉีหรืออ๋องฉู่ ก็สามารถป้องกันได้ทันท่วงที

แต่ว่า ไท่ซ่างหวงยังทิ้งไม่ตายสุดท้ายเอาไว้ ถ่ายทอดคำสั่งไปยังองครักษ์ลับที่อยู่ข้างนอก ให้เฝ้าสังเกตจวนอ๋องฉีให้มากขึ้น ถ้าพบการเคลื่อนไหวใดๆก็ตาม องครักษ์ลับผีที่อยู่ใกล้เคียงต้องเข้าไปช่วยเหลือทันที

นี่ก็คือเหตุผลที่ว่าทำไมองครักษ์ลับผีจึงปรากฏขึ้นตอนที่จวนอ๋องฉีไฟไหม้ และทิ้งพระชายาฉู่จากไปทันที เพราะมีคำสั่งก่อนหน้านี้ของไท่ซ่างหวงนั่นเอง

บวกกับตอนนั้นที่หยู่เหวินเห้าก็อยู่ข้างกายพระชายาฉู่ และจวนอ๋องซุนก็กำลังจัดงานวันเกิด การป้องกันแน่นหนา คงไม่มีเหตุร้ายเกิดขึ้นแน่

ทังหยางได้ยินคำพูดขององครักษ์ลับผีแล้ว ก็ตกใจจนเหงื่อเย็นไหลท่วมตัว “ท่านอ๋อง นี่พระชายาฉีคงไม่ได้อ่านใจของไท่ซ่างหวงจนทะลุปรุโปร่งหรอกกระมัง ”

ก่อนอื่นก็กระจายข่าว ให้ไท่ซ่างหวงได้รับรู้ ไท่ซ่างหวงย่อมสั่งการให้เฝ้าสังเกตการณ์จวนอ๋องฉีอย่างรัดกุม จากนั้นก็เลือกลงมือในงานวันเกิดของอ๋องซุน เพราะทั้งสองจวนห่างกันไม่มาก ขณะที่องครักษ์ลับผีคอยคุ้มครองหยวนชิงหลิงอยู่อย่างลับๆ จึงสามารถรับรู้ได้ถึงอันตรายในจวนอ๋องฉีอย่างรวดเร็ว ล่อให้องครักษ์ลับผีออกไปได้สำเร็จ

จวนอ๋องฉีไฟไหม้ เมื่อเพลิงลุกไหม้รุนแรงแสงสว่างคงส่องไปทั่วฟ้า ในตำแหน่งของจวนอ๋องซุน สามารถมองเห็นการลุกไหม้ของเพลิงได้ชัดเจนที่สุด เมื่อไม่สามารถควบคุมเพลิงไม่ให้ขยายวงกว้างออกไปได้ ไฟก็ต้องลามไปยังที่พักอาศัยที่อยู่ข้างๆ และเมื่อเป็นเช่นนี้ ด้านข้างส่วนมากจะเป็นจวนเจ้าพระยาต่างๆ ถ้าหากเพลิงลุกไหม้ขึ้น นั่นก็คือไฟไหม้ต่อเนื่อง คงบาดเจ็บล้มตายกันนับไม่ถ้วน ด้วยเหตุนี้ ทุกคนจำเป็นต้องช่วยกันสุดกำลัง ฉะนั้นไฟไหม้ในครั้งนี้ ก็ล่อให้อ๋องฉู่หยู่เหวินเห้าออกไปเช่นเดียวกัน

ในจวนอ๋องซุน มีเพียงอะซี่ที่มีวรยุทธ์

ส่วนเชื้อพระวงศ์คนอื่นๆก็ไม่เป็นอันตราย ใครจะว่างจนคิดจะปองร้ายฆ่าเชื้อพระวงศ์กัน

ฉะนั้น ที่มีอันตรายก็มีแต่พระชายาฉู่ ด้วยวรยุทธ์ของอะซี่ สามารถปกป้องพระชายาฉู่ได้ อย่างน้อย ตอนที่เกิดเรื่องขึ้นจริงๆ มีอะซี่คอยถ่วงเวลา คนของจวนอ๋องซุนสามารถรุดไปขอความช่วยเหลือจากจวนอ๋องฉีได้

ตรงข้ามกัน อะซี่กลับถูกทำร้าย ทำให้คนร้ายสามารถเข้าไปในจวนอ๋องซุนราวกับเข้าเขตที่ไร้คนอยู่

บวกกับนายทั้งหลายในห้องโถงต่างก็ถูกวางยากันจนหมด ตอนที่พระชายาฉู่ถูกจับตัวไป ในจวนอ๋องซุนยังต้องทรมานกันอยู่ชั่วครู่ก่อนจะมีคนไปส่งข่าว

การไปกลับครั้งนี้ เพียงพอที่จะให้ฉู่หมิงชุ่ยพาตัวหยวนชิงหลิงออกไป

หลังจากถามองครักษ์ลับผีแล้ว หยู่เหวินเห้าก็สอบสวนแรงงานขนของทั้งสองคนที่พากลับมาจากเรือซึ่งตอนนี้ก็ได้สติดีแล้ว

พวกเขาไม่ใช่แรงงานขนส่ง และไม่ใช่คนของกลุ่มนักฆ่า เป็นเพียงแค่คนที่เคยหนีไปเป็นโจรเท่านั้น

นี่คือเหตุผลที่ทำไมไท่ซ่างหวงต้องเฝ้าสังเกตการณ์พวกกลุ่มนักฆ่าทั้งหลาย พวกเขายังคงสามารถสังหารคนในจวนอ๋องซุนได้อย่างไม่เกรงกลัวใคร

ดูแล้วเหมือนแผนการจะง่ายดาย แต่ทุกขั้นตอนล้วนเกี่ยวพันกัน เอาทุกคนเข้าไปอยู่ในแผนการจนหมด

ตอนนี้ทังหยางเชื่อแล้วว่า เป็นไปไม่ได้ที่ฉู่หมิงชุ่ยจะกระทำการคนเดียวได้

พวกโจรนั้นไม่ได้มีสัจจะเท่ากับพวกนักฆ่า เมื่อพวกเขาตกอยู่ในเมื่อหยู่เหวินเห้า เพื่อให้มีชีวิตรอดต่อไป แน่นอนว่าต้องคายทุกสิ่งออกมาจนหมด

เสียดาย ที่ไม่เจอหลักฐานผู้ต้องสงสัยจากตัวพวกเขาเลย เพราะคนที่ติดต่อกับพวกเขานั้นมีแต่ฉู่หมิงชุ่ย ส่วนฉู่หมิงชุ่ยหาพวกเขาเจอได้อย่างไรนั้น พวกเขาเองก็ไม่รู้