บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 414

ฮ่องเต้หมิงหยวนกลับแปลกใจ ขอชื่อเสียงให้กับครอบครัวของตนนั้นมีให้เห็นไม่น้อย แตกขอลาออกจากราชการให้กับพ่อ ไม่เคยมีให้เห็นเลย

แต่ก็ดี เจ้าพระยาจิ้งเฒ่าคนนั้นบอกว่าธรรมดายังเป็นการยกย่องเขา

หากไม่เห็นแก่บรรพบุรุษของเขา ของไล่เขาออกไปนานแล้ว

ฮ่องเต้หมิงหยวนพยักหัวพูดขึ้นว่า “ในเมื่อเจ้ารู้ตัวเช่นนี้ งั้นข้าจะเพิ่มตำแหน่งให้เขา...”

หยวนชิงหลิงรีบคุกเข่าลง พร้อมพูดขึ้นว่า “ไม่ ไม่ ฮ่องเต้ ขออย่าเพิ่มตำแหน่ง”

ฮ่องเต้หมิงหยวนขมวดคิ้ว พร้อมพูดขึ้นว่า “หา? ทำไมหรือ?”

นี่ยังจะมีการปัดสิทธิประโยชน์อีกหรือ?

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นอย่างสนใจว่า “ฮ่องเต้ มีคนบางประเภทจะค่อนข้างไม่รู้จักประมาณตน หากให้เปลวไฟแก่เขาเพียงนิด แต่ในใจเขาจะกลายเป็นเปลวไฟ”

ฮ่องเต้หมิงหยวนหัวเราะขึ้นมา พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้านี่ช่างเข้าใจพ่อของเจ้าจริงๆ”

“เพคะ”หยวนชิงหลิงพูดขึ้น อย่างน่าอายยิ่งนัก

“งั้นก็แบบนี้ก่อน พวกเจ้าไปถวายพระพรไท่ซ่างหวงก่อนเถอะ ไปบอกข่าวดีไท่ซ่างหวง แล้วค่อยไปหาไทเฮา ยังไงไทเฮาก็ต้องได้ร้องไห้แน่”ฮ่องเต้หมิงหยวนไล่พวกเขาไป

ทั้งสองคนทูลลาออกไป

เพิ่งออกจากห้องทรงพระอักษร ได้ยินแต่เสียงหัวเราะอย่างกับปีศาจที่ถูกระงับไว้นาน

เสียงหัวเราะอย่างสุดเสียงนั่น หยวนชิงหลิงตกใจจนเท้าสะดุดเดินโซเซ เกือบล้มลงพื้น

นางมองดูหยู่เหวินเห้าอย่างตกตะลึง พร้อมถามขึ้นอย่างสงสัยว่า “เสด็จกำลังหัวเราะอยู่หรือ?”

หยู่เหวินเห้าเหมือนไม่แปลกใจเลยสักนิด และพูดขึ้นว่า “นอกจากเขา ยังจะมีใครกล้าหัวเราะอยู่ในห้องทรงพระอักษรได้อย่างลำพองขนาดนี้”

“หัวเราะอะไรหรือ?”หยวนชิงหลิงฟังเสียงหัวเราะนั้น แล้วก็กลัวจนใจเต้นรัว

“หัวเราะที่เขามีหลานสามคน”หยู่เหวินเห้าประคองเขาเดินลงบันได พร้อมพูดขึ้น

ในใจหยวนชิงหลิงเหมือนมีหนูนับพันวิ่งผ่านอย่างบ้าคลั่ง

มาถึงพระตำหนักฉินคุน ทางด้านไท่ซ่างหวงมีปฏิกิริยาที่ค่อนข้างสงบกว่า

เขาดูดสูบบุหรี่อยู่คำหนึ่งก่อน แล้วยื่นท่อบุหรี่ให้กับฉางกงกงเอาออกไปแล้วก็เปิดประตูใหญ่ไว้ เพื่อให้ลมพัดเอากลิ่นบุหรี่ออกไป แล้วค่อยเงยหน้าขึ้น แล้วก็กะพริบยกเปลือกตาสามชั้น มองดูหยวนชิงหลิงพร้อมพูดขึ้นว่า “สามคน? งั้นก็ดี ความทุกข์ยากที่คนอื่นเขาต้องทนทุกข์หลายปี เจ้าล้วนผ่านไปได้ในปีเดียว ต่อไปก็จะมีชีวิตที่สงบสุข”

หยวนชิงหลิงมีคำถามหนึ่ง ที่จะไม่ถามไม่ได้ จึงถามขึ้นว่า “ตอนนั้นที่ท่านประทานให้หยกสามลูกแก่ข้า... ความหมายคืออะไรกันแน่?”

“ประทานให้ไง ของขวัญที่ข้าประทานให้เจ้า มีเพียงแค่หยกสามลูกหรือ?”

“ท่านคงไม่ได้รู้แต่แรกว่าข้าจะตั้งครรภ์เป็นแฝดสามใช่ไหม?”หยวนชิงหลิงถามขึ้น

ไท่ซ่างหวงเองก็หัวเราะขึ้นมาพร้อมพูดขึ้นว่า “ข้ามีชีวิตอยู่ได้นานหน่อย พวกเจ้าก็เลยเห็นข้าเป็นเทพเทวดาแล้วหรือ?”

“ดัวนั้น นี่เป็นความบังเอิญที่งดงามหรือ?”

ไท่ซ่างหวงดื่มชาอยู่อย่างเชื่องช้า พร้อมพูดขึ้นอย่างมีความสุขว่า “สำคัญหรือ?”

หยวนชิงหลิงครุ่นคิด ที่จริงก็ไม่สำคัญ