บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 467

แต่ว่า เหมาะสมไม่เหมาะสม ชื่อเล่นก็ได้ส่งไปแล้ว ก็กำหนดเช่นนี้แล้ว

คนในจวน กระตือรือร้นจัดเตรียมเรื่องอาบน้ำให้ทารกหลังจากคลอดสามวันในวันถัดไป

อาบน้ำให้ทารกหลังจากคลอดสามวันเป็นประเพณีที่เป็นสิริมงคล เรื่องนี้ฮองเฮาได้จัดเตรียมไว้ล่วงหน้าแล้ว พระญาติเชื้อพระวงศ์ไม่ว่าจะว่างหรือไม่ว่าง ก็จำเป็นต้องไป

หยวนชิงหลิงที่รู้ขนบธรรมเนียมประเพณีของท้องถิ่นเพียงผิวเผินก็รู้ประเพณีอาบน้ำให้ทารกหลังจากได้คลอดสามวัน ที่เรียกว่าอาบน้ำให้ทารกหลังจากคลอดได้สามวัน ก็คือหลังจากเด็กถือกำเนิดได้เป็นวันที่สาม รวบรวมญาติพี่น้องเพื่อนฝูงมาดูการอาบน้ำ ว่ากันว่าเป็นการชำระสิ่งไม่เป็นมงคลที่พามาจากชาติก่อน ชาตินี้ก็จะมีความสงบสุขปลอดภัยเป็นสิริมงคล อีกทั้งมีความหมายว่าเป็นชำระร่างกายเพื่อป้องกันการเจ็บป่วย เป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่มากเรื่องหนึ่ง

จวนเจ้าพระยาจิ้งทางนั้นก็จะมีคนมา ร่วมงานประเพณีอาบน้ำให้ทารกหลังจากคลอดสามวัน

เช้าตรู่วันถัดมา อ๋องชินลุ่ยและพระชายาก็มาแล้ว และบอกหยู่เหวินเห้า ชื่อเล่นของทารก ได้เขียนลงในด้านข้างของแผนภูมิหยกแล้ว รอเพียงแค่ชื่อจริงกำหนดออกมา ก็สามารถเพิ่มเข้าไปได้

หยวนชิงหลิงยังนอนอยู่บนเตียง พระชายาอ๋องชินลุ่ยเข้าไปเยี่ยมนาง

หลังจากเข้าไปแล้ว จึงกล่าวคำยินดีและชื่นชม: “เจ้าชั่งยอดเยี่ยมนัก เจ้าเพิ่มลูกชายสามคนให้กับราชวงศ์ ข้าไปดูแล้ว ทั้งสามเหมือนกันทุกอย่าง หน้าผากอิ่มเอิบ ลักษณะมีบุญวาสนา

หยวนชิงหลิงอมยิ้มแล้วกล่าว: “ดูตอนนี้น่าเกลียดเป็นอย่างมากเชียว สมพรปากของท่าน หวังว่าพวกเขาทั้งหมดจะมีบุญวาสนา สามารถสงบสุขปลอดภัยทั้งชีวิตเพคะ”

“แน่นอน!” พระชายาอ๋องชินลุ่ยตบหลังมือของนางเบาๆ คิดแล้ว กลับหัวเราะขึ้นมา “ได้ยินว่าชื่อเล่นของพวกเขา คือเจ้าตั้งขึ้น แปลกก็แปลกไปหน่อย แต่กลับเสนาะคล่องปาก”

หยวนชิงหลิงยิ้มแล้วกล่าว: “ข้าเข้าใจวิชาการรักษาเล็กน้อย ดังนั้น จึงอยากใช้ชื่อยาสมุนไพรตั้งเป็นชื่อเล่นของพวกเขา หวังว่าอนาคตของพวกเข้าล้วนสามารถเป็นคนที่มีประโยชน์ได้”

พระชายาอ๋องชินลุ่ยงงงันครู่หนึ่ง “นี่คือชื่อยาหรือ? นี่ไม่ใช่.......ขนมหวานหรือ?”

“ขนมหวาน?” หยวนชิงหลิงงงงัน “นี่หนันซิง เหริ่นตง คงชิน ล้วนเป็นชื่อยานะเพคะ”

พระชายาอ๋องชินลุ่ยมองดูนางด้วยความแปลกใจ “ไม่ใช่.......ซาลาเปา ทังหยวน ข้าวเหนียวหรือ?”

หยวนชิงหลิงงงงันแล้ว “ทำถึงเป็นซาลาเปาทังหยวนข้าวเหนียว?”

“ใช่นะ ข้าเคยดูแล้ว เสด็จอาของเจ้ายังบอกว่า นี่เห็นพระชายาฉู่เป็นคนที่พิเศษ คิดไม่ถึงว่าตั้งชื่อเล่นลูกก็พิเศษเช่นนี้ ยังบอกว่าคนโตชื่อซาลาเปา คนรองคือทังหยวน คนเล็กคือข้าวเหนียม ฟังแบบนี้ ก็แยกใหญ่เล็กได้แล้ว”

หยวนชิงหลิงเห็นว่านางไม่ได้พูดเล่น บนใบหน้าแข็งทื่อขึ้นช้าๆ “สวรรค์!”

“ทำไมหรือ?” พระชายาอ๋องชินลุ่ยเห็นสีหน้าของนางเปลี่ยนเล็กน้อย จึงรีบถาม

หยวนชิงหลิงยิ้ม กัดฟันกล่าวด้วยความโกรธ: “ไม่ เพียงแค่รู้สึกอย่างกะทันหันว่า ตาห้าของบ้านเราธาตุทั้งห้าน่าจะขาดการโดนตี”

พระชายาอ๋องชินลุ่ยงงแล้ว “เจ้าห้าห้าธาตุขาดการโดนตีหรือ? เคยได้ยินแต่ขาดทองไม้น้ำไฟดิน ไม่เคยได้ยินขาดการโดนตีมาก่อนนี่”

นางเห็นหยวนชิงหลิงยิ้มจนดุมากขึ้นเรื่อยๆ ขนลุกในใจเล็กน้อย คิดว่าพระชายาฉู่นี่น่าจะเป็นเพราะหลังจากที่ให้กำเนิดบุตรแล้ว กินโดนของเย็นลมหนาวเข้าจนเจ็บป่วยแล้ว?

นางจึงไม่ได้นั่งนาน ยืนขึ้นมาแล้วกล่าว: “เจ้าพักผ่อนให้ดีๆ ข้าออกไปดูเจ้าพวกซาลาเปาก่อน”

“เสด็จน้าเดินทางดีๆเพคะ!” หยวนชิงหลิงพยายามอมยิ้มส่ง

หลังจากพระชายาอ๋องชินลุ่ยออกไปแล้ว หยวนชิงหลิงเก็บรอยยิ้มบนหน้าทันที กล่าวด้วยเสียงต่ำ: “หมันเอ๋อ เชิญท่านอ๋องเข้ามา”

หมันเอ๋ออ๋อเสียงหนึ่ง หมุนตัวแล้วออกไป

หยู่เหวินเห้ากำลังสนทนากับอ๋องชินลุ่ย ได้ยินว่าหมันเอ๋อมาเรียก จึงออกมาแล้ว

เขาถาม: “พระชายาบอกว่ามีเรื่องอะไรหรือ?”

หมันเอ๋อส่ายศีรษะ กล่าว: “ไม่ได้พูดเจ้าค่ะ แค่สีหน้าค่อนข้างไม่น่าดู”

“โกรธแล้ว?” หยู่เหวินเห้าสาวเท้าก้าวใหญ่ “ใครยั่วยุนางแล้ว? ชั่งกล้าหาญมาก”

หมันเอ๋อกล่าว: “บางทีอาจจะเป็นท่านท่านอ๋อง พระชายาคือมุ่งเข้าหาท่านเจ้าค่ะ”

หยู่เหวินเห้างงงันทันที เขา? วันนี้เขาไม่ได้ทำอะไรผิดนี่นา?

เข้าตำหนักเซี่ยวเยว่แล้ว แม่นมสี่ทังหยางสวีอีและคนอื่นๆยังกำลังจัดเตรียมเรื่องอาบน้ำให้ทารกหลังจากคลอดสามวันของอีกครู่อยู่ เขาพุ่งตรงกลับไปในห้องแล้ว

“หยวน ทำไมหรือ?” หยู่เหวินเห้าเปิดม่านเข้าไป เห็นหยวนชิงหลิงหน้าเขียวหมดแล้ว รีบถามอย่างรีบร้อน