บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 483

ความจริงแสดงให้เห็นอย่างชัดเจน เจ้าอาวาสช่วยได้มากจริงๆ เมื่อพูดเช่นนี้ ฮ่องเต้หมิงหยวนก็ยอมให้พวกเขาทั้งบ้านอาศัยอยู่ในจวนอ๋องฉู่ไปก่อน

และอ๋องฉู่เป็นราชทินนามก่อนหน้านี้ของเขา เพราะยังไม่ถูกยกเลิก ดังนั้นยังคงเรียกว่าจวนอ๋องฉู่ ไม่ถือเป็นการล่วงเกินหรือไม่เหมาะสม

งานเลี้ยงครบเดือนของเด็กน้อยทั้งสามจะจัดเป็นรูปแบบไหน ฮ่องเต้ไม่ได้ตรัส แต่ไท่ซ่างหวงตรัสแล้ว ทุกอย่างให้จัดตามธรรมเนียมราชณโอรสองค์โต

ช่วงเวลานี้ ไท่ซ่างหวงอยู่ภายในพระตำหนักฉินคุน ก็อยู่อย่างไม่เป็นสุข เอามือไขว้หลังเดินไปเดินมาทั้งวัน ในใจเหมือนกำลังว้าวุ่นกระสับกระส่าย

ฉางกงกงถามเขาว่า “นี่ท่านเป็นอะไรหรือ? หรือว่าอยากดื่มเหล้าหรือไหม? หากอยากดื่ม ข้าน้อยจะไปตามโสวฝู่ฉู่กับเซียวเหยากงเข้าวังมาดื่มเป็นเพื่อนท่าน”

ไท่ซ่างหวงหันไปพูดกับเขาว่า “ไม่ตาม ไม่ตาม พวกเขาน่ารำคาญมาก”

“งั้นท่านเป็นอะไร?”ฉางกงกงถามขึ้น

ไท่ซ่างหวงก็ไม่พูดอะไร ยังคงเดินไปเดินมาอยู่หลายรอบ จากนั้นก็นั่งลงแล้วก็เรียกตอเป่าเข้ามา ฝึกหมาอยู่สักพัก เงยหน้าขึ้นมาเห็นฉางกงกงยืนนิ่งอยู่ด้านข้าง จึงพูดขึ้นลอยๆว่า “หากเจ้าไม่มีอะไรทำ ก็ไปเยี่ยมดูที่จวนอ๋องฉู่”

“ดูอะไรหรือ?” ฉางกงกงเข้าใจแล้ว คนอื่นเขาคิดถึงหลานคนสำคัญแล้ว แต่ก็ทำเป็นไม่เข้าใจพร้อมพูดขึ้นว่า “จวนอ๋องฉู่มีอะไรน่าดู? ไม่ได้ดูเท่ากับภายในวัง”

ไท่ซ่างหวงพูดขึ้นอย่างโมโหว่า “ใช้ให้เจ้าไปก็ไปสิ เห็นอะไรก็ไม่สำคัญ ไปดูก็แล้วกัน”

ฉางกงกงหัวเราะพร้อมพูดว่า “ขอรับ จะไปเดี๋ยวนี้”

ไท่ซ่างหวงพูดว่า “เจ้าไปดูในห้องคลัง มีอะไรเหมาะสมที่จะให้พระชายารัชทายาทบำรุงร่างกาย เอาไปให้นางด้วย”

ฉางกงกงพูดขึ้นว่า “ไท่ซ่างหวง ช่วงนี้ที่ไหนว่างส่งไปให้ โสมเขากวางต่างๆ คาดว่าต่อให้พระชายารัชทายาททานทุกวัน ปีหนึ่งก็ทานไม่หมด”

“เจ้าจะรู้เรื่องอะไร? ผู้หญิงหลังคลอด ต้องบำรุงมากแค่ไหน? บำรุงอย่างดีแล้วถึงจะสามารถคลอดได้อีก”ไท่ซ่างหวงพูดขึ้น

ฉางกงกงพูดขึ้นว่า “ในหนึ่งปีถึงปีกว่านี้ คงจะคลอดไม่ได้ ท่านไม่รู้ว่าอันตรายมากแค่ไหน เด็กทั้งสามคนผ่าท้องคลอดออกมาเลยนะ”

“ไม่ได้บอกว่าจะต้องคลอดในปีถึงปีกว่านี้ เมื่อบำรุงร่างกายเสร็จแล้ว ผ่านไปหลายปีแล้วก็คลอดจวิ้นจู่ จะได้สมใจเจ้าห้า เจ้าไม่เห็นหรือเจ้าห้ามองดูเด็กทั้งสามคน อย่างกับมองดูศัตรู?”

ฉางกงกงไม่คิดเช่นนั้น จึงพูดขึ้นว่า “มีแต่หวังจะให้คลอดลูกชาย ทำไมองค์ชายรัชทายาทถึงอยากจะให้คลอดลูกสาว?”

“คนเป็นพ่อ ล้วนชอบลูกสาวทั้งนั้น”ไท่ซ่างหวงพูดขึ้น

ฉางกงกงพูดขึ้นว่า “ก่อนหน้านี้องค์ชายรัชทายาทพวกแล้ว ว่าจะไม่ให้พระชายารัชทายาทคลอดอีก สงสารพระชายารัชทายาท”

ไท่ซ่างหวงพูดขึ้นอย่างสงบจิตใจว่า “เขาพูดจะมีประโยชน์อะไร ผ่านไปหลายปี พระชายารัชทายาทเห็นลูกชายของตนเองซน ตัวนางเองจากขอคลอดลูกสาวด้วยซ้ำ”

ฉางกงกงพูดขึ้นว่า “มีทั้งลูกชายลูกสาวถึงจะถือว่าครบสมบูรณ์ แต่หากพระชายารัชทายาทไม่อยากคลอดเอง อีกสองปีทางด้านองค์ชายรัชทายาทมั่นคงแล้ว ก็สู่ขอให้เหลียงตี้เหลียงหยวนคลอด พระชายารัชทายาทจะได้ไม่ต้องเหนื่อยทรมาน พูดจริงๆ ข้าน้อยยังสงสารพระชายารัชทายาท เหลียงตี้เหลียงหยวนคลอดก็เรียกนางว่าท่านแม่ ตนเองไม่ต้องเจ็บปวดแต่ก็ได้ลูกสาวมาคนหนึ่ง”

ไท่ซ่างหวงมองฉางกงกง พร้อมพูดขึ้นว่า “เรื่องนี้ไหนๆวันนี้เจ้าก็ออกไปแล้ว พูดกับพระชายารัชทายาทด้วย”

ฉางกงกงยิ้มอย่างเป็นสุข พร้อมพูดขึ้นว่า “ได้เลยพ่ะย่ะค่ะ”

ฉางกงกงพูดจบ ก็โค้งตัวคำนับแล้วก็ออกไป

ไท่ซ่างหวงมองดูเงาหลังของเขา เสี่ยวฉางชี่(ฉางกงกง)แก่แล้ว ห่างหายกันไปนาน ไม่รู้ว่าการต่อสู้ระหว่างผู้หญิงเริ่มต้นขึ้นได้อย่างไร

แต่ก็เพราะวัยรุ่นไม่รู้เรื่องอะไร เสี่ยวฉางชี่พูดคือความจริง รอเมื่ออายุมากพอสมควรแล้ว ก็จะรู้ว่าสิ่งที่ต้องการในชีวิตไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาต้องการในตอนนี้