บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 493

หยวนชิงหลิงได้ยินคำพูดนี้ ก็เอ่ยขึ้นว่า “เช่นนั้นไม่สู้เรียกหมันเอ๋อมาถามดู”

หยู่เหวินเห้าพูด “ก็ดี”

เขาลุกขึ้นเดินออกไป พอดีกับที่สวีอีเดินเข้ามาในลานบ้าน เขาเอ่ยขึ้นว่า “สวีอี เจ้าไปเรียกหมันเอ๋อเข้ามาหน่อย”

“พ่ะย่ะค่ะ ”วันนี้สวีอีไม่มีงานอะไร จึงคิดอยากจะมาดูเหล่าของว่างสักหน่อย

หมันเอ๋อถูกเรียกตัวมา ได้ยินหยู่เหวินเห้าถามถึงเรื่องหมอผีดำ นางอึ้งไป “รัชทายาทท่านรู้เรื่องหมอผีดำได้อย่างไร”

“เจ้าก็เล่ามา หมอผีดำนี่มันเป็นอย่างไรกันแน่”หยู่เหวินเห้าพูด

หมันเอ๋อจึงพูดว่า “หมอผีดำก็คือหมอศักดิ์สิทธิ์ในหนานเจียงของพวกเรา มีสถานะสูงส่งที่สุดในหนานเจียง แม้ว่าหนานเจียงจะแบ่งเหนือใต้ แต่ว่า หมอผีดำเป็นหมอผีของทั้งหนานเจียง เป็นหมอผีที่ครอบคลุมทั้งหมดของหนานเจียง หมอผีดำไม่สามารถแต่งงานได้ ถ้ามีการสืบทอดตำแหน่งหมอผีดำ จะมีการคัดเลือกหญิงสาวสองคนของหนานเจียงเพื่อเป็นตัวเลือกในการสืบทอดต่อไป”

หยวนชิงหลิงพูดว่า “เช่นนั้นเจ้ารู้หรือไม่ว่าหนึ่งในลูกสาวของหมอผีดำหนานเจียงได้ตายไปแล้ว”

“เรียนพระชายารัชทายาท ข้าน้อยไม่ทราบ ข้าน้อยไม่ได้กลับไปยังหนานเจียงนานแล้ว”หมันเอ๋อพูด

หยวนชิงหลิงถาม “เจ้าเพิ่งพูดว่า สาวหมอผีของหนานเจียงนั้นแต่งงานไม่ได้ ใช่หรือไม่ ”

“ใช่เพคะ สาวหมอผีของหนานเจียงต้องรักษาร่างกายอันบริสุทธิ์ของหญิงสาวเอาไว้ มิเช่นนั้นจะสูญเสียโอกาสในการสืบทอดตำแหน่ง”

“เช่นนั้นหลายปีมานี้ มีผู้สืบทอดที่ไม่ยินดีจะเป็นหมอผีดำหรือไม่ ”หยวนชิงหลิงถามต่อ

หมันเอ๋อส่ายหน้า “เรื่องนี้ข้าน้อยไม่ทราบจริงๆ เรื่องเหล่านี้เป็นความลับ ไม่มีทางแพร่งพรายออกไป แม้จะมีจริง คนนอกก็ไม่มีทางรู้ ล้วนมีการจัดการของหมอผีเองอย่างลับๆ”

“อืม เช่นนั้นเจ้าก็ออกไปเถอะ ”หยู่เหวินเห้าพูด

“เพคะ”หมันเอ๋อย่อตัวคำนับถอยออกไป

หยวนชิงหลิงมองหยู่เหวินเห้า “ท่านว่า กู้จือคนนี้จะใช่ผู้สืบทอดที่ไม่ยินดีจะเป็นหมอผีดำหรือไม่ ด้วยเหตุนี้จึงได้เลือกที่จะหลบหนี และอ๋องอันก็รู้เรื่องนี้ จึงได้ใช้เรื่องนี้ข่มขู่นาง”

“อืม คนสืบทอดของหมอผีดำมีสองคน ทำไมต้องเลือกถึงสองคน น่าจะเป็นเพราะป้องกันการเกิดอุบัติเหตุที่ไม่คาดคิดจนตายไปคนหนึ่ง ตายไปแล้วหนึ่งคน อีกคนก็ต้องรับช่วงสืบทอดต่ออย่างแน่นอน กู้จือไม่ยินดี จึงได้เลือกที่จะหลบหนี และคำสัญญาที่เจ้าสี่ให้กับนางก็ช่างดึงดูดใจนัก ถ้าหากแผนการสำเร็จ ตอนนี้นางคงได้เป็นพระชายาเว่ยไปแล้ว ดีกว่าการเป็นหมอผีดำมากมายนัก”

“พรุ่งนี้ให้อะซี่ไปที่สำนักนางชีหมิงเยว่ ให้จวิ้นจู่จิ้งเหอลองถามดู ถ้าหากเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง เช่นนั้นหลังจากนี้ก็ต้องหาคนของหนานเจียงมา พวกเราจะได้มีเหตุผลในการพูดคุย”หยวนชิงหลิงพูด

หยู่เหวินเห้าพูด “ยังคงเป็นเจ้าที่คิดได้รอบคอบ”

สำนักนางชีหมิงเยว่

กู้จือตื่นขึ้นมาจากการสลบไสล ตรงหน้านางยังคงเป็นสีดำมืดสนิท นางยื่นมือออกไปจับดู คราบเลือดแห้งแล้ว

“เจ้าตื่นแล้วหรือ”

เสียงของจวิ้นจู่จิ้งเหอ ทำเอานางตกใจจนแทบจะกระโดดลุกขึ้นมา

“มี มี ”กู้จือรีบพูดออกไป “ข้าเคยช่วยคนไว้มากมาย ข้าเป็นลูกสาวของหมอผีดำแห่งหนานเจียงนี่นา ข้าเคยช่วยคนไว้มากมาย”

“กู้จือ เจ้ากำลังโกหก”จวิ้นจู่จิ้งเหอมองหน้านาง “จิตใจข้ารู้ดีที่สุด ว่าเจ้าโกหกหรือไม่ ข้าสามารถดูออก ”

กู้จือกำลังคิดอย่างตื่นตระหนก ใช้สมองทั้งหมดที่มี แต่นางนิสัยเลือดเย็น ไหนเลยจะรู้สึกสงสารชีวิตคน กลับกันยังเข่นฆ่ามาไม่น้อย

“ข้าเคยช่วยไว้จริงๆ ข้าเคยช่วยไว้จริงๆนะ”นางพูดพึมพำ “เจ้าต้องเชื่อข้า ข้าเคยช่วยชีวิตคนจริงๆ ”

“คนที่เจ้าเคยช่วยไว้ ชื่อว่าอะไร เป็นคนที่ไหน”จวิ้นจู่จิ้งเหอถาม

สมองของกู้จือสับสนวุ่นวายไปหมด ความตื่นตระหนกต่อความตายเต็มไปหมดในสมอง ชั่วขณะแม้แต่ชื่อที่เหมาะสมสักชื่อยังนึกไม่ออก ได้แต่พูดออกไปส่งๆชื่อหนึ่งว่า “เคยช่วย คนหนานเจียง ชื่อกุ้ยชุน……”

“กุ้ยชุนเป็นอะไร ทำไมต้องช่วยนาง”จวิ้นจู่จิ้งเหอยังคงถามต่อ

ทันใดนั้นกู้จือก็เต็มไปด้วยความโมโห กำหมัดตะคอกขึ้น “แม้ข้าจะเคยช่วยคนไว้จริงๆ เจ้าก็คงไม่ปล่อยข้า เจ้าตั้งใจจะให้ข้าตายอยู่แล้ว ทำไมต้องมาล้อเล่นกับข้าอีก”

จวิ้นจู่จิ้งเหอถอนหายใจและส่ายหน้า “แต่ไหนแต่ไรมาเจ้าถนัดในการพูดโกหก ช่างสามารถแต่งเรื่องได้ในทันที ถ้าหากแต่งเรื่องได้ความอยู่บ้าง บางทีอาจปิดบังข้าไปได้ กู้จือ แม้แต่แต่งเรื่องเจ้ายังแต่งไม่ได้ เพราะว่าใจของเจ้าไม่เคยมีความคิดที่ดีเลย ฉะนั้นแม้แต่เรื่องที่เจ้าเคยช่วยชีวิตคนเอาไว้เจ้าก็แต่งไม่ออก”

กู้จือร้องไห้โฮ “ปล่อยข้าไป ข้ายินดีแลกทุกอย่างที่มีกับเจ้า ข้าจะบอกความลับของอ๋องอันกับเจ้า เป็นเขาที่ทำลายเจ้ากำอ๋องเว่ย ไม่เกี่ยวกับข้าสักนิด เขายังต้องการฆ่าหยวนชิงหลิง ฆ่าหยู่เหวินเห้า เขาจะเป็นรัชทายาท ข้าจะบอกเจ้าทุกอย่าง เจ้าปล่อยข้าไปเถอะ”

มีดสั้นในมือของจวิ้นจู่จิ้งเหอหย่อนลงเล็กน้อย “ได้ เจ้าพูด ถ้าหากความลับที่เจ้าพูดพอที่จะทำให้ตื่นตกใจได้ เช่นนั้นข้าจะพิจารณาปล่อยเจ้าไป”