บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 518

หยวนชิงหลิงไม่วางใจ อย่างไรเสียเจ้าข้าวเหนียวก็ยังมีไข้

นางกล่าวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “เสด็จย่าเพคะ พวกเขาชั่งก่อกวน เกรงว่าจะทำให้ท่านเหนื่อยเท่านั้นเพคะ”

ไทเฮาสีหน้าไม่พอใจทันที กล่าวด้วยความไม่สบอารมณ์ “กลัวข้าเหนื่อยหรือว่าไม่วางใจให้ข้าดูล่ะ? กลัวว่าข้าจะเลี้ยงพวกเขาไม่ดีตัดใจให้พวกเขากินนมไม่ลงใช่หรือไม่?”

หยวนชิงหลิงยิ้มแล้วกล่าว “ดูท่านพูดสิเพคะ ท่านยังจะสามารถเลี้ยงพวกเขาไม่ดีได้หรือเพคะ? ท่านรักและเอ็นดูจนเหมือนดั่งแก้วตาดวงใจ......”

“นี่นี่นี่ แก้วตาดวงใจอะไร? ไม่ใช่ลูกผู้หญิงสักหน่อย นี่คือหัวแก้วหัวแหวน หัวแก้วหัวแหวนข้า” ไทเฮาอุ้มเจ้าข้าวเหนียว กล่าวอย่างหวงแหน

นางเงยหน้ามองดูหยวนชิงหลิง กล่าวอย่างเย็นชา “ไม่ต้องพูดมาก ก็ทิ้งไว้ในวังเลี้ยงดูไม่กี่วัน รอหายแล้วก็ส่งออกไปให้เจ้าเป็นธรรมดา หากว่าเจ้าไม่วางใจ เรียกไท่ซ่างหวงมารับรองให้เจ้า”

หยวนชิงหลิงได้ยินนางยกแม้กระทั่งไท่ซ่างหวงออกมาแล้ว ยังจะกล้าพูดว่าไม่อีกได้อย่างไร? เพียงแค่ เด็กเพิ่งจะครบเดือน ต้องส่งออกจากข้างกายตัวเองไม่กี่วัน นางจะต้องโหยหาตัดใจไม่ได้เป็นแน่

แต่ว่า นึกถึงเรื่องโรงเรียนแพทย์ที่ตัวเองต้องตระเตรียม ยังไงไม่กี่วันนี้ก็ไม่ได้สนใจดูแลพวกเขา จึงตอบรับแล้ว

แม่นมก็ต้องอยู่ในวังเป็นธรรมดา ไทเฮาเข้มงวดกับพวกนางเป็นที่สุด เรียกแม่นมในวังมาอบรมสั่งสอนระเบียบกฎเกณฑ์ ขั้นตอนทั้งหมดตั้งแต่การกินดื่มตลอดจนการให้นมของพวกนาง ไทเฮาก็ควบคุมดูแลอย่างละเอียดรอบคอบ

หยวนชิงหลิงออกจากวังกลับถึงในจวน แม่นมสี่ได้ยินว่าเด็กๆถูกทิ้งไว้ในวังแล้ว ก็แทบจะร้อนอกร้อนใจขึ้นมา แต่ว่า ก็รู้นิสัยของไทเฮา นางต้องการดูแลเหลน ไม่ให้นางดูแลได้หรือ? หากไม่ให้จริงๆ คาดว่าจะมาหาเรื่องบ่อยๆ คนแก่ก็คือจะยั่วโมโหไม่ได้

ความคิดเห็นความด้านการเมืองของหยู่เหวินเห้า เพราะได้รับการสนับสนุนของโสวฝู่ฉู่เป็นอย่างมากจึงได้รับการสนับสนุนของขุนนางในราชสำนักจำนวนมาก

ตี๋เว่ยหมิงทางนั้นก็ควบคุมเส้นสายไว้ส่วนหนึ่งเป็นธรรมดา อีกทั้งโดยส่วนมากเป็นนายทหาร

ท้ายที่สุดเรื่องนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องการทหาร การสนับสนุนของนายทหารสำคัญเป็นที่สุด ดังนั้น หยู่เหวินเห้าสองวันนี้ก็พาจิ้งถิงไปหาพวกเหล่านายทหารบางส่วน แล้วพาโม่ยี่ไปอธิบายถึงอาวุธใหม่ๆต่อพวกเขาอีก

วันนี้พระชายาจี้ใช้การชื่นชมและพิเคราะห์อาวุธทหารเป็นเหตุผล เชื้อเชิญขุนนางบางส่วนผ่านมาที่จวน ในนั้น ก็มีแม่ทัพไม่กี่คน

พระชายาจี้ให้การต้อนรับด้วยความจริงใจ หลังจากดื่มเหล้าสามรอบ มีขุนนางถามถึงสุขภาพของพระชายาจี้ พระชายาจี้เมาดวงตาสะลึมสะลือ มุมปากมีรอยยิ้มบางๆ กล่าวว่า “ได้รับยาดีจากพระชายารัชทายาท ข้าไม่มีปัญหาแล้ว เพียงแค่ ชีวิตนี้รักษาไว้ได้แล้ว แต่ก็ติดหนี้ชีวิตนี้ไว้แล้วน่ะสิ หนี้อะไรก็ล้วนคืนได้ง่าย มีเพียงหนี้ชีวิตคนนี้อย่างเดียวที่คืนไม่ง่าย ไม่เช่นนั้นใต้เท้าทุกท่านเสนอข้อคิดเห็นให้ข้า ว่าข้าควรจะตอบแทนบุญคุณของพระชายารัชทายาทอย่างไรดีล่ะ?”

แม่ทัพจี้เป็นคนฉลาด ได้ยินคำนี้ เขาคิดแล้วคิดอีก กล่าวว่า “พระชายา ก่อนหน้านี้ได้ยินว่าในราชสำนักรัชทายาทได้เสนอ ต้องการกับแคว้นต้าโจว.......”