บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 535

หลังจากผู้ช่วยเจ้ากรมพาอะซี่ไปแล้ว เฉินจิ่นหนิงถามขึ้นอย่างแปลกใจว่า “ผู้ช่วยเจ้ากรมคนนั้นอวดดีขนาดนี้ พระชายารัชทายาทไม่กลัวเขาใช้วิธีทรมานหรือ? อีกอย่าง ไม่มีความจำเป็นที่จะให้เขาพวกพาคนไป สงสารสาวน้อย”

หยวนชิงหลิงหัวเราะพร้อมพูดขึ้นว่า “จวิ้นจู่วางใจ ข้าตั้งใจให้พวกเขาพาตัวไป หากสุดท้ายความจริงไม่ใช่อะซี่ทำร้ายคน ก็จะไม่สามารถที่จะมาอีกครั้ง เพื่อจับตัวหมันเอ๋อไป ส่วนการใช้วิธีทรมาน พวกเขากล้าหรือ อะซี่ไม่ธรรมดานะ ตระกูลหยวนยิ่งไม่ธรรมดา”

นางเงยหน้าขึ้นมาพูดกับทังหยางว่า “เจ้าไปที่จวนตระกูลหยวน ไปบอกฮูหยินใหญ่ บอกว่าอะซี่ถูกใส่ร้ายว่าทำร้ายร่างกายตี๋เว่ยหมิงฮูหยินของแม่ทัพใหญ่ ถูกกรมการพระนครพาตัวไปแล้ว ให้ฮูหยินใหญ่ตระกูลหยวนไปดูหน่อย”

ทังหยางรับคำ หันตัวเดินไปแล้ว

จิ่นหนิงหัวเราะพร้อมพูดว่า “มีคนออกหน้าให้หรือ? พระชายารัชทายาทฉลาดมาก”

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นว่า “ตระกูลหยวนจัดการได้ดีกว่าข้าจัดการ สถานะของข้า ทำอะไรก็ถูกจับผิด แทนที่จะเดือดร้อน อยู่อย่างสงบดีกว่า”

“ใช่ ไม่สนุกเลย คนที่อยู่บนตำแหน่งสูงส่ง คนจับตาดูก็จะมีเยอะ จะก้าวพลาดกระทำผิดไม่ได้เลย”จิ่นหนิงพูดขึ้นอย่างเห็นด้วย

หมันเอ๋อพูดขึ้นอย่างเป็นห่วงว่า “พระชายารัชทายาท บ่าวจะทำให้แม่นางอะซี่เดือดร้อนจนได้รับโทษไหม?”

“เจ้าไปถึงจะถูกลงโทษ นางไม่ได้รับโทษแน่ เจ้าไปดูแม่นมสี่ นางดีขึ้นบ้างหรือยัง?”หยวนชิงหลิงพูดขึ้น

“ใช่”หมันเอ๋อหันหน้าเดินไปอย่างไม่ค่อยสบายใจ

แม่นมสี่ป่วยมาสองวันแล้ว เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย หลังจากทานยาแล้ว อาการไข้สูงลดลง แต่ก็ยังมีไข้อ่อนๆ คนก็ง่วงมาก นอนหลับไปหลายรอบแล้ว ก็ยังไม่หายง่วง

หลังจากหมันเอ๋อบอกหยวนชิงหลิง หยวนชิงหลิงได้ยินว่ายังไม่หาย จึงไปดูด้วยตนเอง

แม่นมนอนจนตาบวมขึ้นมาบ้างแล้ว เห็นหยวนชิงหลิงมา นางฝืนลุกขึ้นมานั่ง พร้อมพูดขึ้นว่า “ทำให้พระชายารัชทายาทต้องเป็นห่วงแล้ว คนแก่แล้ว ใช้การไม่ค่อยได้แล้ว”

หยวนชิงหลิงดึงหมอนขึ้นมาหนึ่งใบ ยื่นไปหนุนตรงเอวให้นาง พร้อมนั่งลงพูดขึ้นว่า “รู้สึกเป็นอย่างไรบ้าง? ยังรู้สึกไม่สบายอย่างมากไหม?”

“ไม่เป็นอะไรมาก แค่หลังจากตัวร้อน ก็ค่อนข้างเวียนหัว”แม่นมสี่นวดขมับ สีหน้าขาวซีดอย่างมาก

หยวนชิงหลิงมองดูใบหน้าของนางอย่างละเอียด แม่นมสี่เป็นหญิงมีอายุที่มีลักษณะพิเศษ ใบหน้างดงาม ตอนนี้แก่แล้ว แต่ก็ยังเห็นเค้าหน้าตอนยังอายุน้อย นางค่อยรับใช้ไท่ซ่างหวงอยู่ที่พระตำหนักฉินคุน ก็ไม่ได้เหน็ดเหนื่อย สิ่งของใช้ทุกอย่างล้วนเป็นของที่ดีที่สุด บวกกับไม่เคยมีลูก บำรุงดูแลตนเองเป็นอย่างดี เดิมใบหน้าแดงระเรื่อ นอกจากริ้วรอยตรงหางตา สีผิวนับว่าขาวสะอาด

แต่ตอนนี้ใบหน้าของนางเหมือนมีผื่นแดงขึ้นมาบ้าง ไม่ได้ชัดเจน แต่เพราะตอนนี้สีหน้าขาวซีด สีแดงจางลง จึงทำให้มองเห็นผื่นแดงพวกนั้น

“นี่คืออะไรหรือ?” หยวนชิงหลิงยื่นมือไปแตะดู พร้อมถามขึ้นว่า “คันไหม? เจ็บหรือไม่เจ็บ?”

แม่นมสี่ยื่นมือลูบดู พร้อมพูดขึ้นว่า “อะไรหรือ? ไม่เจ็บนี่ และก็ไม่คัน ไม่มีความรู้สึก มีอะไรหรือ?”

หมันเอ๋อจึงเอากระจกมาให้แม่นมสี่ส่องดู หมันเอ๋อพูดว่า “ปกติเหมือนจะไม่มีผื่นแดงพวกนี้”

แม่นมสี่มองดูใบหน้าของตนเองในกระจก แล้วก็รู้แปลกใจ พร้อมพูดขึ้นว่า “ถูกยุงกัดหรือเปล่า?”

“ไม่ใช่ยุงกัด? เหมือนเป็นผื่น”หมันเอ๋อพูดขึ้น

แม่นมสี่หัวเราะขึ้นมา พร้อมพูดขึ้นว่า “แก่ขนาดนี้แล้ว ยังจะมีผื่นอะไร?”

นางยื่นมือลูบดูสักพัก พร้อมพูดขึ้นว่า “น่าแปลกจริงๆ ทำไมที่นี่ถึงไม่มีความรู้สึกแล้ว? นี่เกิดเป็นอะไรขึ้นมา? ความรู้สึกเจ็บก็ไม่มี”

หยวนชิงหลิงมองดูสักพัก พร้อมถามขึ้นว่า “นอกจากใบหน้า ยังมีตรงไหนมีผื่นแบบนี้อีก? รีบดู”

หมันเอ๋อไปช่วยแม่นมสี่ หยวนชิงหลิงพูดขึ้นว่า “เดี๋ยวรอก่อน หมันเอ๋อ เจ้าสวมถุงมือด้วย”

นางล้วงเองถุงมืออนามัยออกมาจากกล่องยาหนึ่งคู่ ยื่นให้กับหมันเอ๋อ หมันเอ๋อครุ่นคิดแปบหนึ่ง แล้วก็สวมใส่ไว้

สีหน้าแม่นมสี่เปลี่ยนไปเล็กน้อย มองดูหยวนชิงหลิง พร้อมพูดขึ้นว่า “เป็นโรคอะไรหรือ?”

“ดูก่อน ไม่ต้องกังวล”หยวนชิงหลิงพูดขึ้นด้วยเสียงเบา แต่ก็เอาผ้าปิดปากออกมาให้แม่นมสี่สวมไว้