บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 541

หยวนชิงหลิงและจิ่นหนิงสนทนากันอย่างอบอุ่นหลายประโยค แต่ส่วนใหญ่นางฝากความหวังไว้ที่โม่ยี่ และโม่ยี่พยักหน้าให้แก่นาง สื่อให้นางวางใจ

หยวนชิงหลิงไม่วางใจ นางจะวางใจได้เช่นไร นางไม่รู้ว่าโม่ยี่จะนำมาถึงหรือไม่ หลังโม่ยี่จากไป นางอาจไม่ได้รับข่าวสารใด ๆ เลย

ในใจนางยังคงคะนึงถึงครอบครัว

หลังส่งสามีภรรยาแคว้นต้าโจวจากไป ทั้งสองกลับจวน หยู่เหวินเห้าผิดหวังเล็กน้อย แต่ไม่ได้แสดงออกมาชัดเจนมากนัก เพราะเรื่องราวต่อจากนี้ยังมีอีกมากมาย เขาต้องรีบจัดการ

พระชายาจี้มารับยา จึงสนทนากับหยวนชิงหลิงหลายประโยค

“ครั้งนี้รัชทายาททำการเชื่อมสัมพันธไมตรีกับแคว้นต้าโจวได้สำเร็จ เวลานี้ทั่วราชสำนักล้วนคาดหวังกับเขาสูงขึ้น เสด็จพ่อยิ่งให้ตำแหน่งที่สำคัญแก่เขา”

หยวนชิงหลิงฝืนยิ้มออกมา “ใช่แล้ว”

พระชายาจี้มองความในใจของนางไม่ออก จึงเอ่ยว่า “สามารถโน้มน้าวจูกั๋วกงได้ ความจริงไม่ใช่ความชอบของเจ้า และไม่ใช่ความชอบของฮูหยินใหญ่ตระกูลหยวน เจ้ารู้ว่าเป็นความชอบของผู้ใดหรือไม่?” (ฮูหยินใหญ่ตระกูลหยวน)

หยวนชิงหลิงเงยหน้า อย่างแปลกใจเล็กน้อย “ไม่ทราบ เจ้าคิดว่าคือความชอบของผู้ใด?”

พระชายาจี้จึงหัวเราะ “พอดี เป็นความชอบของนางจูใหญ่”

หยวนชิงหลิงไม่เข้าใจ “นาง?”

พระชายาจี้พยักหน้า “หากนางไม่เผยความในใจออกมา ทำให้จูกั๋วกงเห็นถึงจิตใจที่โฉดชั่วเสมือนหมาป่าของอ๋องอาน เขาคงไม่แสดงท่าทีแน่ จูกั๋วกงแม้ดื้อดึง แต่เขาไม่ได้โง่เขลา ตอนนี้ตระกูลจูเปรียบเสมือนเสาค้ำฟ้าต้นใหญ่ แต่ความจริงเสาค้ำฟ้าต้นนี้เช่นเขา ไม่สามารถแผ่ขยายออกไปได้ หากเขาตาย ตระกูลจูถูกผู้อื่นข่มเหงรังแกอย่างไร้ทางสู้ แต่เพียงเกี่ยวข้องกับการช่วงชิงบัลลังก์ของนางจูใหญ่และตี๋เว่ยหมิง ไม่มีผู้ใดสามารถปกป้องตระกูลจูได้ ดังนั้นเวลานี้ เขาจะยังสามารถสู้รบกับเซียวเหยากงด้วยอคติได้อีกหรือ เขาสามารถสู้รบกับเซียวเหยากงจนตายได้ เกรงว่าแม้สิ้นชีวิตนี้เขาล้วนไม่สนใจ แต่เขาไม่อาจให้ทุกชีวิตในตระกูลจูต้องจบลงเพราะโทษทัณฑ์ในการช่วงชิงบัลลังก์ได้ ประจวบกับฮูหยินใหญ่ตระกูลหยวนมาด่าทอยกหนึ่ง เขาจึงถือโอกาสลงจากตำแหน่ง”

หยวนชิงหลิงมองนาง พร้อมชื่นชมในใจ “พระชายาจี้ หากพูดว่าท่านคือจูกัดเหลียงหญิง คงไม่ใช่การกล่าวเกินจริง”

“จูกัดเหลียงหญิง? คือสิ่งใด เจ้าหาว่าข้าคือกวาวเครือแดงหรือ?” พระชายาจี้ไม่พอใจ (ในภาษาจีน จูกัดและ กวาวเครือแดง ออกเสียงคล้ายกัน)

หยวนชิงหลิงจึงหัวเราะขึ้นมา “ถูกต้อง ท่านคือกวาวเครือแดงที่เฉลียวฉลาดเครือหนึ่ง”

“เจ้านะสิเป็นกวาวเครือแดง คำว่าเฉลียวฉลาด ทางที่ดีเจ้าควรใช้รากบัวในการเปรียบเทียบ” พระชายาจี้หัวเราะพลางด่าทอ

หยวนชิงหลิงกลับไม่ใส่ใจว่าทางจูกั๋วกงนั้นจะคิดเช่นไร เพราะเรื่องเชื่อมสัมพันธไมตรีล้วนกำหนดไว้แล้ว

นางกังวลเรื่องแม่นมสี่ และโม่ยี่ว่าจะสามารถส่งข่าวได้หรือไม่มากกว่า

การตรวจสอบทังหยาง ตอนนี้ยังไม่ได้ผลสรุป ช่างทำให้คนร้อนใจจริง ๆ

แม่นมสี่ใช้ยา แต่ดึงดันจะย้ายออกไป อะซี่พูดว่านางเองแอบร้องไห้คนเดียว บอกว่าต่อไปไม่สามารถดูแลพวกเหล่าขนมหวานอีกแล้ว กระทั่งมองล้วนไม่กล้า ตายไปเสียยังจะดีกว่า

คำพูดเหล่านี้ถูกส่งกลับมาให้หยวนชิงหลิงฟัง หยวนชิงหลิงจึงเศร้าใจเป็นที่สุด

“คิดสิ่งใดอยู่หรือ ตอนนี้ไม่มีสิ่งใดให้กังวลแล้วสินะ อ๋องอานถูกเนรเทศทางใต้ หลายปีนี้คงไม่ได้กลับมา เจ้าห้ากลับมากรมการพระนครอีกครั้ง เรื่องดีถาโถมกันเข้ามา เจ้ายังจะทำหน้าอมทุกข์อีกหรือ?” พระชายาเอ่ยถาม

หยวนชิงหลิงส่ายหน้า ก่อนกล่าว “ไม่ได้คิดสิ่งใด เพียงคิดว่าตอนนี้เกิดเรื่องดีมากมาย ข้าจึงไตร่ตรองว่าควรไปวัดฮู่กว๋อจุดธูปขอบคุณพระโพธิสัตว์หรือไม่?”

นางอยากไปหารุ่นน้อง เพื่อรับรู้ถึงสถานการณ์ของครอบครัว

“หากเจ้าอยากไป ข้าจะไปเป็นเพื่อนเจ้าเอง” พระชายาจี้กล่าว