บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 540

จูกั๋วกงมองดูลูกชายคนโตที่คุกเข่าอยู่บนพื้น ในใจเจ็บปวดอย่างมาก พูดขึ้นด้วยเสียงต่ำว่า “ท่านแม่ของเจ้าเสียใจ แต่หลายปีมานี้เรื่องใหญ่หลายอย่างที่ข้าทำ ที่ข้าตัดสินใจ นางต่างสนับสนุนมาตลอด ตอนนี้ดูเหมือนนางยังกระทำไม่ร้ายแรง แต่ความตั้งใจของนางคืออะไร? เจ้าเคยคิดไหม?”

จูโห้วเต๋อพูดขึ้นว่า “ความตั้งใจ? ไม่ใช่เพียงเพราะอ๋องอานไม่ได้เป็นองค์ชายรัชทายาทหรือ นางโกรธพระชายารัชทายาทแล้วยังไง? เรื่องนี้ตำหนิสั่งสอนก็พอ ไม่จำเป็นต้องเอาใจพระชายารัชทายาท แล้วตัดสัมพันธ์กับน้องสาว”

จูกั๋วกงหัวเราะเยาะ พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าเลอะเลือน เลอะเลือนมาได้ตั้งนานหลายปีขนาดนี้ พวกเจ้าก็มีส่วนร่วมด้วย พวกเจ้าไม่มีใครสามารถแก้ไขข้อผิดพลาด วิเคราะห์สถานการณ์ได้ พวกเจ้าด้อยความสามารถ ต่างก็คาดหวังว่าอนาคตตี๋เว่ยหมิง จะนำความรุ่งเรืองมาให้กับจวนกั๋วกง แต่ตี๋เว่ยหมิงกับจูหวย คิดกบฏองค์ชายรัชทายาทองค์ปัจจุบัน พวกเขากำลังจะกระทำการทรยศคิดกบฏ เจ้ารู้ไหม? วันนี้ไม่ตัดความสัมพันธ์ ต่อไปเมื่อเรื่องของพวกเขายิ่งอยู่ก็ยิ่งเดือดร้อนใหญ่โต ก็จะส่งผลกระทบต่อจวนกั๋วกงเรา ส่งผลกระทบต่อตระกูลจู หากไม่ตัดสัมพันธ์ ต่อไปเจ้ายินดีที่จะยกหัวของเจ้า เพื่อปกป้องความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องแบบนี้ไหม?”

จูโห้วเต๋อตกตะลึงล้มนั่งลงพื้น พร้อมพูดขึ้นว่า “นี่....นี่เป็นไปไม่ได้มั่ง?”

แต่เป็นไปไม่ได้หรือ? ตอนนี้พวกเขาท้าทายพระชายารัชทายาท อวดดีขนาดไหน? ดังนั้นพวกเขาจะยอมที่จะให้องค์ชายรัชทายาทขึ้นเป็นฮ่องเต้หรือ?

จะต้องไม่ยอมแน่

ไม่ยอมแล้วจะทำยังไง? มีเพียงทางเดียว นั่นก็คือกบฏ

จูโห้วเต๋อยิ่งคิดก็ยิ่งหวาดกลัว รู้สึกว่าท่านพ่อพูดมีเหตุผล จึงรีบลุกขึ้นมา ถอยออกไปหาผู้นำตระกูล

ข่าวจูกั๋วกงกับฮูหยินตี๋เว่ยหมิงจูหวย ตัดความสัมพันธ์กันนั้นไม่สามารถปิดบังไว้ได้ ทางด้านตระกูลจูก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะปิดบัง กระทั่งประโคมข่าวเลยด้วยซ้ำ

จูกั๋วกงไปยังจวนอ๋องฉู่ด้วยตนเอง เชิญหยวนชิงหลิงมาช่วยรักษาอาการป่วยให้กับฮูหยินของกั๋วกง

ที่ว่าราชการเช้าวันรุ่งขึ้น จูกั๋วกงเห็นด้วยกับข้อเสนอขององค์ชายรัชทายาท เรื่องเชื่อมสัมพันธ์กับแคว้นต้าโจวอย่างเป็นทางการ

หลังจากเรื่องราวลงเอยแล้ว หยู่เหวินเห้ากับแม่ทัพใหญ่จิ้งถิงไปฉลองกันก่อน เดิมพวกเขาพูดว่าจะกลับประเทศแล้ว แต่หยวนชิงหลิงเชื้อเชิญพวกเขาร่วมงานแต่งงานของกู้ซือกับหยวนชิงผิงก่อน แล้วค่อยกลับ

งานแต่งงานคึกคักมาก ทางด้านตระกูลกู้ให้ความสำคัญสะใภ้คนนี้มาก ให้สินสอดจนทางด้านตระกูลหยวนพอใจอย่างมาก

เจ้าพระยาจิ้งก็ถูกปล่อยตัวออกมาแล้ว หยวนชิงหลิงเคยพูดกับเขาว่า รอหลังจากจบงานแต่งของหยวนชิงผิง เขาต้องไปจากเมืองหลวง

หลังจากเจ้าพระยาจิ้งเคยไปอยู่ในคุกมา ก็กลัวแล้ว รู้สึกว่าต่อให้รุ่งเรืองแค่ไหน ก็ไม่สำคัญเท่ากับชีวิตที่เป็นอิสระ

ส่วนเรื่องที่เจ้ากรมการพระนครจับตัวอะซี่ไปผิด ฮูหยินใหญ่ตระกูลหยวนก็ตรงไปฟ้องที่กรมข้าราชการพลเรือนกรมอาญา ผู้ช่วยเจ้ากรมถูกปลดจากตำแหน่ง รอการไต่สวน

ฮ่องเต้หมิงหยวนมีราชฎีกา ให้หยู่เหวินเห้ากลับไปรับตำแหน่งที่กรมการพระนคร ตำแหน่งเจ้ากรมการพระนคร เขามารับตำแหน่งสามครั้งแล้ว

หลังจากเสร็จสิ้นงานแต่งงานของหยวนชิงผิง สองสามีภรรยาแคว้นต้าโจวเชิญเป่ยถังสองสามีภรรยาทานข้าว บอกว่าจะเลี้ยงขอบคุณพวกเขาที่ให้การต้อนรับเป็นอย่างดี

หยู่เหวินเห้าตั้งแต่รู้ว่าพวกเขาจะกลับ คนทั้งคนก็เปลี่ยนไปแล้ว พูดโทษแต่จูกั๋วกงคนนี้ไม่มีความแน่วแน่ ไม่มีความคิดเป็นของตนเอง น่าจะหนักแน่นอดทนหลายวันหน่อย

แต่ที่ว่าไม่มีงานเลี้ยงใดในโลกไม่มีวันเลิกรา พวกเขาเป็นคนแคว้นต้าโจว ขุนนางแคว้นต้าโจว ยังไงก็ต้องกลับไปยังแคว้นต้าโจว

เพราะหยู่เหวินเห้ากับจิ้งถิงอยู่ด้านนอก จึงไปที่ร้านอาหารแล้ว หยวนชิงหลิงกับจิ่นหนิงจึงออกมาจากจวนอ๋อง

หลังจากเข้าไปแล้ว หยวนชิงหลิงก็คิดขึ้นมาได้ว่าต้องสั่งให้แม่นมทานยา จึงออกไปพูดคุยกับหมันเอ๋อ แล้วให้นางวิ่งกลับไปที่จวน

เมื่อตอนที่หันตัว มีคนคนหนึ่งวิ่งมาอย่างรวดเร็ว ชนนางล้มนั่งลงกับพื้น

เดิมอาการบาดเจ็บยังไม่หายดี เมื่อถูกชนล้ม นางเจ็บปวดจนไม่สามารถที่จะลุกขึ้นมาได้ในทันใด

มีคนคนหนึ่งยื่นมือมาดึงนางขึ้น นางเงยหน้าขึ้นกำลังจะพูดขอบคุณ กลับเห็นคนนั้นดูคุ้นหน้ามาก ใบหน้าที่งดงามสง่านั้น ฝังลึกอยู่ในความทรงจำ นางจำได้ว่าเคยเห็นในงานเลี้ยง ตอนนั้นเจ้าห้าบอกกับนางว่า นั้นคือท่านชายหงเย่ของเซียนเปย