บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 631

ทางด้านจวนเหลิ่ง ประมาณยามเซิน(น.15.00-17.00)ก็มีคนมารายงานว่าแขกคนสำคัญได้มาถึงแล้ว เชิญพระชายารัชทายาทไป

หยวนชิงหลิงอยู่ในจวนก็ไม่ได้นั่งรอเฉยๆ อาศัยแดดกำลังดี พาเด็กๆออกไปเดินเล่นข้างนอกรอบหนึ่ง ตรวจการบ้านของหกเก๋อเอ๋อกับหูหมิง สอนบทกลอนไปอีกหลายบท ดื่มชาอย่างมีความสุขกับชีวิตอย่างเต็มที่ครู่หนึ่ง

ความเหน็ดเหนื่อยจากการยุ่งทำงาน ด้วยความว่างของวันนี้ทำให้หายเหนื่อยไปครึ่งหนึ่ง บวกกับได้ดื่มชา รู้สึกกระปรี้กระเปร่า เปลี่ยนชุดเป็นเสื้อผ้าสีเหลืองราวผลซิ่ง ยังรวบผมเกล้ามวยสูงอย่างพิถีพิถัน ปิ่นหยกไข่มุกปักลงไปบนศีรษะ ยิ่งทำให้ดูเหมือนเป็นคุณหญิงผู้สูงศักดิ์คนหนึ่ง

วันนี้อากาศค่อนข้างดีเป็นพิเศษ อะซี่กลับบ้านไปแล้ว ฉะนั้นวันนี้จึงพาหมันเอ๋อกับสวีอีไปด้วยกัน ตลอดทางดูเหมือนจะมีองครักษ์ไม่เพียงพอ แต่ในที่ลับไม่รู้ว่ามียอดฝีมือคอยติดตามอยู่เท่าไหร่ ยอดฝีมือเหล่านั้นคอยสอดส่องคนที่เดินทางไปมาทุกคนด้วยสายตาถมึงทึง หวังเพียงว่าจะมีใครสักคนที่โหดเหี้ยมไม่กลัวตายพุ่งเข้าอย่างกะทันหันเพื่อมาฆ่าพระชายารัชทายาท ให้พวกเขาได้จัดการเพื่อรับรางวัลเป็นเงินสองแสนตำลึงจากสำนักเหลิ่งหลัง

เมื่อถึงจวนเหลิ่ง ฮูฮูกำลังรอนางอยู่ที่หน้าประตู แสงอาทิตย์สาดส่องเข้าไปยังลานบ้าน เต็มไปด้วยสีทองสว่างไสว ลมในฤดูใบไม้ผลิพัดมาอย่างแรง พัดเอาแขนเสื้อนางโบกสะบัด

ในลานบ้านเต็มไปด้วยใบสีเหลืองทองของต้นอู๋ถง บ่าวรับใช้กำลังเก็บกวาด ทำให้เกิดฝุ่นฟุ้งกระจาย ลอยล่องอยู่ภายใต้แสงสีทองของพระอาทิตย์ ละอองฝุ่นราวกับชุบไปด้วยสีทองหนึ่งชั้น

หยวนชิงหลิงเหมือนได้พบกับโฉมหน้าของกาลเวลา

ฮูฮูพานางเดินเข้าไปข้างใน พูดว่า “อ๋องชินสู้กับท่านชายสี่ต่างก็รอท่านอยู่ที่เรือนด้านข้าง”

หยวนชิงหลิงพยักหน้า “ดี ”

นางเดินตามฮูฮูไปยังทางเดิน เลี้ยวผ่านเรือนหลังใหญ่ เข้าไปยังลานด้านหลัง เรือนด้านข้างอยู่ในตำแหน่งตรงข้ามลานด้านหลังพอดี

ประตูใหญ่ทั้งสี่ด้านถูกเปิดออก ตะวันบ่ายคล้อยสาดส่องเข้าไป หยวนชิงหลิงมองเห็นอ๋องชินสู้กับท่านชายสี่กำลังนั่งคุยกันอยู่ในเรือนด้านข้างตั้งแต่ไกลๆ เห็นนางมา ต่างก็เงยหน้าขึ้นมองมาทางนางโดยมิได้นัดหมาย

ตอนที่หยวนชิงหลิงเข้าไป อ๋องชินสู้ลุกขึ้นมายกสองมือขึ้นคำนับ หลังจากที่หยวนชิงหลิงกับอ๋องชินสู้ทักทายกันแล้ว เห็นท่านชายสี่ยังคงนั่งนิ่งดุจภูเขา นึกขึ้นได้ว่าตอนนี้เขาเป็นอาจารย์แล้ว จึงเดินเข้าไปทักทาย “สวัสดีท่านอาจารย์”

ท่านชายสี่มีความเย็นชายโสอยู่หลายส่วน เหลือบสายตาขึ้นมามองนางแวบหนึ่ง ค่อยพยักหน้าเล็กน้อย “นั่ง ข้ามีธุระต้องออกไปสักครู่”

เขาพูดจบก็ลุกขึ้นเอามือไขว้หลังเดินออกไปทันที เห็นได้ชัดว่าต้องการทิ้งให้หยวนชิงหลิงกับอ๋องชินสู้คุยกันตามลำพังที่นี่

อ๋องชินสู้ดื่มชาไปอึกหนึ่ง จึงค่อยๆเงยหน้าขึ้นพูดว่า “พระชายารัชทายาท ที่เสียมารยาทเชิญท่านมา เพราะคิดจะแนะนำคนคนหนึ่งให้ท่าน”

หยวนชิงหลิงพูดว่า “เป็นผู้อาวุโสของท่านใช่หรือไม่ ไม่ทราบว่าตอนนี้ผู้อาวุโสอยู่ที่ไหน”

“นางพักผ่อนอยู่ในเรือน ก่อนจะพบนาง ข้ามีเรื่องหนึ่งอยากจะถามพระชายารัชทายาทก่อน ”

“เชิญท่านพูดได้เลย”หยวนชิงหลิงรีบปรับสีหน้าจริงจังขึ้นมาทันที

อ๋องชินสู้มองนาง ถามขึ้นว่า “ไม่ทราบว่าที่ท่านรักษาคนไข้โรคเรื้อน ใช้ยาแพทย์แผนตะวันตกหรือยาแพทย์แผนจีน”

หยวนชิงหลิงนิ่งอึ้งไปชั่วครู่ ราวกับคิดว่าตนเองนั้นฟังผิดไป “ท่านว่าอะไรนะ”

“ท่านรักษาคนไข้โรคเรื้อน ใช้ยาแพทย์แผนตะวันตกหรือยาแพทย์แผนจีน”อ๋องชินสู้มองนาง ทวนคำถามขึ้นมาอีกครั้ง

หยวนชิงหลิงลุกขึ้นมาทันที ยากที่จะปิดบังความตกตะลึงที่มีอยู่ในสายตา “ที่ข้าใช้ เป็นยาแพทย์แผนตะวันตก ท่านอ๋อง ท่าน ท่านรู้จักข้อแตกต่างของยากแพทย์แผนตะวันตกกับยาแพทย์แผนจีนได้อย่างไร ”

อ๋องชินสู้ส่ายหน้า “ข้าไม่รู้ เป็นบรรพบุรุษข้าให้ข้าถาม นางบอกว่า ถ้าหากพระชายารัชทายาทตอบว่าเป็นยาแพทย์แผนตะวันตก เช่นนั้นก็เชิญพระชายารัชทายาทไปพบนางที่ห้อง ถ้าบอกว่าเป็นยาแพทย์แผนจีน ก็ให้ข้าถามอีกหนึ่งคำถาม ”

“เชิญถาม เชิญถาม ”หยวนชิงหลิงตื่นเต้นเป็นอย่างมาก มีความรู้สึกใจร้อนเหมือนจะได้เจอเพื่อนเก่าในต่างแดน

อ๋องชินสู้ยิ้มบางๆ “ไม่จำเป็นต้องถามอีกแล้ว ในเมื่อท่านได้ให้คำตอบที่บรรพบุรุษข้าอยากได้แล้ว เช่นนั้นก็เชิญท่านเข้าไปเถอะ”

อ๋องชินสู้ยืนขึ้นมา ทำท่าผายมือเชื้อเชิญทีหนึ่งแล้วเดินออกไป หยวนชิงหลิงรีบตามไปทันที ในใจคิดว่าบรรพบุรุษคนนี้น่าจะเป็นเหมือนรุ่นพี่อะไรเทือกนั้นกระมัง นางมาได้อย่างไร จะเหมือนกับอ๋องสำเร็จราชการแทนพระองค์แห่งต้าโจวหรือไม่ มีความสามารถพิเศษที่สามารถเดินข้ามเวลามิติหรือ