บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 657

กรมอาญาไม่แพร่ข่าวออกไป แต่ตรวจสอบสรุปคดีที่ทางกรมการพระนครโอนถ่ายมาก่อน พบว่าหยู่เหวินเห้าตัดศีรษะคนฆ่าสัตว์แล้ว กล่าวอีกนัยหนึ่ง หยู่เหวินเห้าตัดสินคดีผิดพลาด

เรื่องนี้ยังไม่ทันรายงานต่อฮ่องเต้ ในเมืองหลวงแพร่กระจายออกไป คนฆ่าสัตว์นั้นพลันกลายเป็นเหยื่อที่ทุกคนสงสาร ภรรยาตนแอบมีชู้น่าเศร้ามากพอแล้ว สุดท้ายยังถูกตัดศีรษะ เพราะกลายเป็นฆาตกร

จวนอ๋องฉู่โชคร้ายเสียจริง หลายครั้งที่ยั่วให้ผู้คนเกลียดชัง แม้เรื่องพระชายารัชทายาทขึ้นเขาโรคเรื้อนก่อนนี้จะสงบลงแล้ว แต่ไม่รู้เกิดสิ่งใดขึ้น เพราะรัชทายาทตัดสินคดีผิดพลาด ตอนนี้ถูกหยิบยกออกมาพูดอีกครั้ง

ทุกคนล้วนคิดว่า รัชทายาทตอนวัยเยาว์ออกรบจนได้รับความดีความชอบทางการทหาร ชื่อเสียงเกรียงไกร และดูแลกรมการพระนครมานานขนาดนี้ ไม่เคยตัดสินคดีอย่างไม่ยุติธรรม ตอนนี้ตัดสินคดีคนขายเนื้อผิด ทำให้ฆ่าคนดี ต้องเป็นเพราะพระชายารัชทายาทขึ้นเขาโรคเรื้อนจึงนำความโชคร้ายเข้ามา รัชทายาทคือรากฐานของแคว้น ตอนนี้กระทบถึงรัชทายาท เช่นนั้นต่อไปจะเกิดสิ่งใดขึ้น ผู้ใดจะรู้กัน?

ดังนั้น ฮ่องเต้ยังไม่กล่าวโทษ ราษฎรกลับก่อความวุ่นวายแล้ว

ก่อความวุ่นวายก็ทำไป แต่ไม่รู้เกิดสิ่งใดขึ้น กลับมีคนกระจายข่าววว่าอ๋องอานมีคุณธรรม เป็นตัวเลือกของผู้สืบทอดบัลลังก์ที่เหมาะสมที่สุด นี่หากเป็นแค่ข่าวลือคงไม่เป็นไร แต่มีราษฎรตะโกนบนถนนวังหลวงว่าต้องการให้ฮ่องเต้ปลดรัชทายาท ก่อนแต่งตั้งอ๋องอานขึ้นเป็นรัชทายาท

ขณะกู้ซือนำคนออกจับตัว เหล่าราษฎรที่ตะโกนโห่ร้องเหล่านั้นพลันแตกกระเจิง กู้ซือจับตัวได้เพียงคนเดียว จึงพากลับไปสอบถามให้ละเอียด คนผู้นั้นรับโทษไม่ไหว เปิดเผยว่ามีคนให้เงิน แนะนำให้พวกเขาไปโห่ร้องวุ่นวายถนนหน้าวังหลวง บอกให้ฮ่องเต้และเหล่าขุนนางบุ๋นบู๊ได้ยินเสียงของราษฎร

ส่วนคนให้เงินผู้นั้น เป็นหญิงสาวผู้หนึ่ง รูปโฉมงดงามอย่างยิ่ง

กู้ซือย่อมกลับไปรายงานฮ่องเต้หมิงหยวนเช่นนี้ ฮ่องเต้หมิงหยวนพิโรธหนัก จนตบโต๊ะ “ความเห็นของราษฎร พักนี้ข้ายังฟังเสียงราษฎรไม่พออีกหรือ?”

โสวฝู่ฉู่ด้านข้างเอ่ยว่า “ฝ่าบาททรงพระทัยเย็นไว้พ่ะย่ะค่ะ ระยะนี้ราษฎรออกมาก่อเรื่องวุ่นวายหลายครั้ง เบื้องหลังล้วนคล้ายมีคนบงการอยู่ โดยเฉพาะเรื่องพระชายาขึ้นเขาโรคเรื้อน ราษฎรก่อเรื่องจนโกลาหล กล้าลงมือกับพระชายารัชทายาทถึงหน้าประตูจวนอ๋องฉู่ และพวกเขาเดิมเรียกร้องว่าพระชายาหวยมีคุณธรรม ควรแต่งตั้งพระชายาหวย ตอนนี้พูดว่าอ๋องอานมีคุณธรรม ให้แต่งตั้งอ๋องอาน จากที่กระหม่อมดู คนผู้นี้น่าจะตั้งใจก่อกวนเป่ยถัง สั่นคลอนรากฐานของแคว้น จำต้องตรวจสอบอย่างละเอียดเพื่อสยบความวุ่นวาย และทำให้ราษฎรคลายความไม่สบายใจพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้หมิงหยวนยังพิโรธไม่จบ “เจ้าห้าช่างโง่เขลา ระยะนี้เกิดคดีขึ้นในเมืองหลวงมากมายเช่นนี้ คดีเดียวยังแก้ไขไม่ได้ กรมการพระนครล้วนมีแต่พวกโง่เง่าไม่เอาไหนหรือ?”

โสวฝู่ฉู่จึงเอ่ยว่า “คลี่คลายได้เพียงคดีเดียว แต่ราษฎรไม่พอใจก็เพราะคดีนี้ เมื่อวานรัชทายาทตัดศีรษะฆาตกรในคดีนี้ คิดไม่ถึงมีคนมามอบตัวที่กรมอาญา บอกว่าเขาคือฆาตกรตัวจริง แต่หนังสือฎีกายังไม่ทันถึงมือของกระหม่อม ถูกประโคมออกไปแล้ว ราษฎรได้ยินว่าตัดสินคดีผิดพลาด ต่างประท้วงให้แก่เขา ประณามรัชทายาท คนที่ก่อความวุ่นวายโห่ร้องให้อ๋องอานเป็นรัชทายาทเหล่านั้น อยู่รวมในกลุ่มราษฎรที่ก่อเรื่องวุ่นวายนี้ด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้หมิงหยวนขมวดคิ้ว “มีเรื่องเช่นนี้ด้วยหรือ? เช่นนั้นกรมอาญาตรวจสอบความจริงหรือยัง คนที่มามอบตัวนั้นใช่ฆาตกรหรือไม่?”

“ยังตรวจสอบอยู่พ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้หมิงหยวนเอ่ยอย่างพิโรธ “เมื่อยังไม่ตรวจสอบความจริง เหตุใดจึงประกาศออกไป หากคนผู้นั้นไม่ใช่ฆาตกร ประกาศออกไปราษฎรคงสงสัย กรมอาญาเหตุใดจึงปล่อยให้คดีนี้หลุดรอดออกไป?”

โสวฝู่ฉู่น้อมกายลงพลางเอ่ยว่า “ฝ่าบาททรงพระทัยเย็นไว้พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะไปสอบถามให้กระจ่าง การประชุมเช้าพรุ่งนี้ ต้องให้กรมอาญากราบทูลคดีต่อหน้าพระพักตร์ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”

“ท่านไปจับตาดูไว้ ต้องหาความจริงออกมาให้ได้” ฮ่องเต้หมิงหยวนตรัส

“พ่ะย่ะค่ะ!” โสวฝู่ฉู่ขอตัวลาออกไป

หลังออกจากวังหลวง โสวฝู่ฉู่ตรงไปที่กรมอาญา และร่วมสอบสวนผู้ต้องสงสัยที่มามอบตัวผู้นั้นร่วมกับเลขานุการกรมอาญา

ผู้ต้องสงสัยมีนามว่าหรงกุ้ยชุน เดิมเป็นคนป๋ายซี รูปร่างสูงใหญ่อย่างยิ่ง หน้าตาดุร้าย