บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 659

คำนี้ดังออกมา ทั่วราชสำนักโกลาหล!

ทุกคนต่างมองที่หยู่เหวินเห้า อยู่ในเมืองหลวง กลับเกิดคดีความที่ไม่เป็นธรรมขึ้น ไม่แปลกที่เมื่อวานราษฎรต่างสร้างความวุ่นวาย

หยู่เหวินเห้ากลับสับสนมึนงง “ฆาตกรตัวจริงยอมมอบตัวหรือ แต่ข้าตรวจสอบแล้ว คดีนี้มีหลักฐานแน่ชัด ฆาตกรยอมรับสารภาพผิดแต่โดยดี”

อ๋องอานเอ่ยเย็นชาว่า “สารภาพหรือ คงกลัวการทรมานกระมัง รัชทายาทผู้สง่างามกลับจัดการคดีโดยทรมานให้สารภาพผิด ช่างไร้หลักการเสียจริง!”

หยู่เหวินเห้ามีสีหน้าจริงจังทันที ก่อนเอ่ยว่า “ทูลเสด็จพ่อ กระหม่อมไม่ได้ทรมาน ฆาตกรยังยอมรับสารภาพเรื่องจริงที่ว่าได้ผลักคนตายลงแม่น้ำพ่ะย่ะค่ะ และมีทั้งพยานบุคคลและหลักฐาน ปฏิเสธไม่ได้แน่พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมทำตามกฎของเป่ยถังในการสั่งพิพากษาตัดศีรษะของฆาตกร เหตุใดจึงถือกลายเป็นเห็นชีวิตคนเป็นผักปลา ส่วนฆาตกรแอบอ้างออกมาอะไรนั่น ช่างประหลาดเสียจริง เมื่อมีข้อสงสัย เหตุใดกรมอาญาจึงไม่พูดคุยกับกรมการพระนครก่อนแล้วค่อยถวายฎีกา?”

เอ่ยจบ เขามองเลขานุการซุน

เลขานุการซุนตะลึงงันชั่วขณะ “คดีฆ่าคนริมแม่น้ำหรือ ข้าน้อยไม่ได้พูดถึงคดีนี้ แต่เป็นคดีที่อู๋จู้และนางจวย ถูกฆ่าตาย คดีนี้ท่านอ๋องได้ส่งสำนวนคดีมา พร้อมเอ่ยว่าปิดคดีแล้ว แต่ข้าน้อยเห็นว่าจับฆาตกรผิดคน และฆาตกรตัวจริงได้มามอบตัวแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

อู๋จู้ คือพ่อหม้ายผู้นั้น ส่วนนางจวย คือภรรยาของคนขายเนื้อ

หยู่เหวินเห้ากลับเอ่ยอย่างประหลาดใจ “ขณะที่ส่งคดีของอู๋จู้และนางจวย ให้กรมอาญา ข้าได้ระบุในเอกสารที่แนบไป รอให้คดีนี้ถูกส่งถึงกรมอาญา ฆาตกรจะมามอบตัว ตอนนี้ฆาตกรมามอบตัวที่กรมอาญาแล้วมิใช่หรือ?”

สีหน้าเลขานุการซุนเปลี่ยนไปเล็กน้อย “นี่ เช่นนั้นตอนนี้ท่านอ๋องยังไม่ได้ประหาร และไม่ใช่ฆาตกรในคดีนี้หรือพ่ะย่ะค่ะ?”

หยู่เหวินเห้าจึงเอ่ยว่า “ย่อมไม่ใช่ ใต้เท้าซุน ท่านเป็นอันใด สำนวนคดีที่ข้าส่งไปทุกแผ่น เขียนไว้ชัดเจน ที่ประหารชีวิตคือฆาตกรในคดีฆ่าคนริมแม่น้ำ ส่วนคดีนางจวยและ อู๋จู้ถูกฆ่าตาย ผู้ต้องสงสัยยังถูกขังอยู่ในคุกของกรมการพระนคร”

เลขานุการซุนประหลาดใจ ทันใดนั้นความหยิ่งผยองหายไป ก่อนหวาดกลัวขึ้นมา “ขะ...ข้าน้อยอาจไม่ได้ดูให้ละเอียด”

เลขานุการซุนสับสนในใจอย่างหนัก ไม่ได้อ่านให้ละเอียด? ก่อนนี้กรมการพระนครส่งมอบสำนวนคดีมา และมีสำนวนของหลายคดีจริง แต่จำได้ว่าซือเย๋เอ่ยกับปากว่า ท่านอ๋องพิพากษาโทษตายให้แก่คนขายเนื้อและตัดศีรษะเขาแล้ว คงไม่ได้ฟังผิด ตอนนั้นมีหลายคนที่ได้ยินกับหูอยู่ที่นั่น

เลขานุการซุนมองหยู่เหวินเห้า ใบหน้าเขางงงวย แต่แววตากลับดูมองได้อย่างทะลุปรุโปร่ง ในใจพลันกระจ่าง เรื่องเป็นแผนอย่างหนึ่ง

เขารู้แต่แรกว่าคดีเหล่านี้คือแผนการของอ๋องอาน ต้องการให้ฆาตกรปรากฏตัว ต้องประหารคนคนหนึ่งพร้อมประกาศออกไปว่าคดีนี้สิ้นสุดแล้ว

“ซุนหยี!” ฮ่องเต้หมิงหยวนตะโกนอย่างโมโห “เจ้าทำงานเช่นไร?”

เลขานุการซุนกระโจนคุกเข่าลงไป ก่อนเอ่ยอย่างตื่นตระหนก “ทูลฝ่าบาท กระ...กระหม่อมเพียงบกพร่องในการตรวจสอบ ขอฝ่าบาทประทานอภัยด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

“บกพร่องในการตรวจสอบ?” เลขานุการกรมคลังเสนอตัวออกมา ก่อนเอ่ยอย่างหนักแน่น “ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ รัชทายาทเพิ่งจัดการลงโทษฆาตกรผู้นั้น เมื่อวานล่ำลือจนแพร่สะพัดกันไปทั่ว เหล่าราษฎรต่างออกมาประท้วง เมื่อวานกระหม่อมเข้าไปนั่งที่โรงชาหุ้ยปินครู่เดียว ได้ยินแขกเหรื่อต่างด่าทอรัชทายาท เมื่อสอบถามอย่างละเอียดจึงรู้ว่าข่าวเหล่านี้ล้วนหลุดมาจากกรมอาญา ตอนนั้นกระหม่อมรู้สึกประหลาด กรมอาญาจัดการคดี เข้มงวดมาตลอด โดยเฉพาะคดีมีจุดที่น่าสงสัย จำเป็นต้องส่งกลับไปตรวจสอบอีกครั้ง ไม่ควรให้หลุดรอดออกไปด้านนอกเด็ดขาด กระหม่อมประหลาดใจยิ่งพ่ะย่ะค่ะ วันนี้เพียงเปิดการประชุมเช้า มีฎีกาสิบสองฉบับร้องเรียนรัชทายาท เรื่องนี้มีปัญหาบางอย่างแน่นอน ขอให้ฝ่าบาททรงตรวจสอบให้ละเอียดด้วยพ่ะย่ะค่ะ”