บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 660

อ๋องอานแทบจะเป็นลมหมดสติ การร้องเรียนถอดถอนในวันนี้ เดิมมั่นใจกว่าสิบส่วน ไหนจะรู้ว่ากรมอาญาทำงานไม่น่าเชื่อถือเช่นนี้ กระทั่งสำนวนคดีอ่านไม่เข้าใจ

ไม่ นี้คือความตั้งใจของหยู่เหวินเห้า ส่งมอบสำนวนของหลายคดีเพื่อพรางตา ราชครูเหว่ยนั้นหลังบาดเจ็บ ไม่เคยเข้าประชุมเช้ามาโดยตลอด วันนี้กลับมาร่วมประชุมส่งเสียงตำหนิร่วมกัน เพียงเห็นรู้ว่าวางแผนการไว้ก่อนแล้ว

ราชครูเหว่ยนอกจากตื่นตระหนก กลับคล้ายยอมตายเพื่อกราบทูลเช่นครั้งก่อน ใบหน้าชราแดงก่ำจนกลายเป็นม่วงคล้ำ ทรวงอกกระเพื่อมอย่างหนักจนหอบ “ฝ่าบาท บารมีของรัชทายาทไม่อาจสั่นคลอน สั่นคลอนรัชทายาท เท่ากับสั่นคลอนรากฐานของแคว้น และอ๋องอานมีใจช่วงชิงตำแหน่งรัชทายาท หากยังงมงายทำผิดต่อไป พี่น้องเกลียดชังเข่นฆ่ากันเอง จนเกิดเป็นเรื่องโหดร้ายที่สุดในราชวงศ์ กระหม่อมขอให้ศีรษะเป็นประกัน ขอให้ฝ่าบาทตรวจสอบอย่างเข้มงวด ดำเนินการอย่างรอบคอบ และลงโทษอย่างที่สุดด้วยพ่ะย่ะค่ะ มิฉะนั้น กระหม่อมจะกระแทกศีรษะจนตายอยู่ในตำหนักแห่งนี้”

ฮ่องเต้หมิงหยวนได้ยินคำนี้ หนังศีรษะชาวาบ นึกถึงเขาพยายามกระแทกจนตายครั้งก่อนขึ้นมา นั่นเรียกได้ว่าน่าสะพรึงยิ่งนัก

เวลานี้กะโหลกศีรษะบางราวกับเปลือกไข่ ไม่อาจถูกกระแทกได้อีกครั้ง ตำหนักแห่งนี้เปื้อนเลือดผู้ใดล้วนไม่สำคัญ แต่ไม่อาจเปื้อนเลือดราชครู ขณะที่เขากำลังอยู่ในตำแหน่งได้

เขากวาดมองอ๋องอานอย่างเย็นชาแวบหนึ่ง เห็นเขาโมโหจนลำคอแดงปื้น จึงเอ่ยถามอย่างจริงจังว่า “เจ้าคิดแย่งชิงตำแหน่งรัชทายาทหรือ?”

สายตาขุนนางในตำหนักล้วนพุ่งไปที่ร่างอ๋องอาน อ๋องอานกล้ำกลืนความโมโหลงไป ก่อนเอ่ยว่า “ฝ่าบาท หากกระหม่อมมีความทะเยอทะยานอันโฉดชั่ว ขอให้กระหม่อมไม่ตายดีพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้หมิงหยวนเอ่ยเสียงเย็นว่า “เช่นนั้นเจ้าอธิบายมา วันนี้พวกเจ้าสิบสองคนร้องเรียนถอดถอน เป็นความบังเอิญหรือพูดคุยส่วนตัวกันมาก่อน?”

อ๋องอานหมอบลงบนพื้น “ทูลฝ่าบาท กระ...กระหม่อมไม่ทราบว่าขุนนางท่านอื่นจะร้องเรียนถอดถอนเช่นกันพ่ะย่ะค่ะ”

เหลิ่งจิ้งเหยียนพลันเสนอตัวออกมาพูดอย่างราบเรียบว่า “นี่กลับแปลกยิ่งนัก ท่านอ๋องหลังกลับเมืองหลวง ไร้ตำแหน่งในราชสำนัก เรื่องกรมอาญา กระทั่งกรมการพระนครและศาลต้าหลี่(ศาลสูงสุดของจีนโบราณ)ล้วนไม่เคยรับรู้มาก่อน เหตุใดท่านอ๋องจึงทรงทราบพ่ะย่ะค่ะ และหลังทรงทราบรีบร้อนร้องเรียนถอดถอน พวกท่านพี่น้องไร้เรื่องบาดหมาง ตามหลักการแล้ว ควรไปสอบถามรัชทายาทให้ชัดเจนก่อน เหตุใดกลับแทงข้างหลัง หากพูดว่าท่านอ๋องอานไม่คิดทำร้ายจิตใจรัชทายาท ผู้คนอาจไม่เชื่อถือ ดูท่าข่าวลือที่ว่าคนในจวนอ๋องอานจ้างวานนักฆ่าของสำนักเหลิ่งหลังมาสังหารพระชายารัชทายาท คงไม่ใช่เรื่องข่าวโคมลอยกระมังพ่ะย่ะค่ะ”

อ๋องอานโมโหจนตาถลน เงยหน้าถลึงตาให้เหลิ่งจิ้งเหยียนพลางเอ่ยอย่างโมโห “เหลิ่งจิ้งเหยียน คำพูดไร้สาระพวกนี้ ท่านไร้หลักฐานมายืนยัน เหตุใดถึงกล้าเอ่ยว่าเป็นข้า เจ้ามีแผนการอันใดกันแน่ เจ้าทำเช่นนี้เป็นการให้ร้ายข้า ถือเป็นความผิดใหญ่หลวง!”

เหลิ่งจิ้งเหยียนเอ่ยอย่างใจเย็นว่า “ท่านอ๋องอาน ท่านไร้หลักฐานเช่นกัน แต่ยังร่วมลงชื่อร้องเรียนถอดถอนรัชทายาทมิใช่หรือ ใส่ความท่านอ๋องมีความผิดใหญ่หลวง ไม่รู้ว่าใส่ร้ายรัชทายาท จะมีความผิดเช่นใดหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

“เจ้า...” อ๋องอานโมโหจนพูดไม่ออก การถกเถียงโต้แย้ง เขายังห่างไกลไม่ใช่คู่ปรับของเหลิ่งจิ้งเหยียน

ฮ่องเต้หมิงหยวนมองทั้งสอง ก่อนตรัสถามว่า “นี่มันเกิดสิ่งใดขึ้น เหตุใดพระชายารัชทายาทจึงมาเกี่ยวข้องด้วย?”

เหลิ่งจิ้งเหยียนประสานมือกราบทูลว่า “ทูลฝ่าบาท ในพิธีแต่งชายารองของอ๋องอาน พระชายาหวยทะเลาะกับชายารองหลู ขณะที่ทะเลาะกัน พระชายาหวยเอ่ยว่าชายารองหลูเคยไปที่สำนักเหลิ่งหลังว่าจ้างให้ไปสังหารพระชายารัชทายาทด้วยเงินแสนตำลึง เรื่องนี้กระหม่อมไม่ได้แต่งขึ้น ในราชสำนักมีใต้เท้ามากมายอยู่ที่นั่น พวกเขาต่างได้ยินกับหู หากฝ่าบาทไม่ทรงเชื่อสามารถตรัสถามได้พ่ะย่ะค่ะ”

เลขานุการซุนนั้นรู้ตัวว่าไม่รอบคอบจนทำให้อ๋องอานตกที่นั่งลำบาก เวลานี้เมื่อได้ยินเหลิ่งจิ้งเหยียนเอ่ยคำพูดของพระชายาหวยออกมา คิดทำดีชดใช้ความผิด จึงเสนอตัวถามกลับไปว่า “ใต้เท้าเหลิ่ง เรื่องนี้ไร้หลักฐาน และมิได้เอ่ยว่าพระชายาหวยทรงกล่าวหาชายารองหลูหรือ หากกล่าวหาท่านอ๋องอานจริง เหตุใดท่านอ๋องอานต้องทำเช่นนี้ สังหารพระชายารัชทายาท มีประโยชน์ใดกับท่านอ๋องอานกันเล่า?”

อ๋องอานได้ยินคำนี้ พลันโมโหจนตาเหลือก เลขานุการซุนผู้นี้มือไม่พายยังเอาเท้าลาน้ำเสียจริง