บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 693

พระชายาซุนเอ่ยอย่างดีใจว่า “ไม่ผิด เป็นลูกของลูกพี่ลูกของตระกูลมารดาข้าเอง เป็นจอหงวนฝ่ายบู๊ เจ้าเด็กโง่คนนั้นเดิมทีเอาแต่มุ่งมั่นในการเรียนวิชาบู๊ ไม่คิดว่าจะตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบกับอี้เอ๋อ และไม่ถือสาเรื่องที่นางเคยแต่งงานมาแล้วสักนิด”

พระชายาอันได้ยินคำพูดนี้แล้ว ก็อมยิ้มพูดกับหยวนหย่งอี้ว่า “ดีใจกับเจ้าด้วยใจจริง ขอให้เจ้ามีความสุข”

หยวนชิงหลิงนั้นแสดงความยินดีไม่ออกจริงๆ นางรู้ดีว่าที่จริงเด็กสาวหน้ากลมใหญ่คนนี้ในใจชื่นชอบน้องเจ็ด ในใจของน้องเจ็ดก็มีนาง แต่ระหว่างพวกเขาต่างมีความคิดเห็นไม่ลงรอยกันอยู่บ้าง

นางไม่ได้หมายความว่าต้องให้หยวนหย่งอี้กลับไปอยู่กับน้องเจ็ดอีกครั้ง แต่ว่าจะแต่งงานอย่างเร่งรีบเช่นนี้ ไม่มีลางบอกเหตุมาก่อนเลยสักนิด กับใครก็ไม่ใช่เรื่องดีสักนิด

เห็นได้ชัดว่าหยวนหย่งอี้ไม่ยินดีจะพูดถึงเรื่องนี้ สีหน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อย “เอาล่ะ ไม่ต้องพูดแล้ว ยังไม่กำหนดเลย แค่ไปพูดคุยทาบทามกับผู้ใหญ่ที่บ้านเท่านั้น ”

“ข้าได้ยินว่าฮูหยินใหญ่ก็มีใจอยากจะตอบตกลงแล้ว ตอนนี้ก็รอดูความเห็นเจ้าเท่านั้น ”พระชายาซุนพูดยิ้มๆ

พระชายาอันยิ้ม หยวนหย่งอี้เองก็ยิ้มอย่างลำบากใจ แต่ว่าหยวนชิงหลิงยิ้มไม่ออกจริงๆ ข่าวนี้ช่างน่าตกใจมาก

ฉะนั้น หลังจากออกมาจากจวนอ๋องอัน หยวนชิงหลิงก็ดึงตัวหยวนหย่งอี้ขึ้นรถม้า

“เจ้าจะแต่งงานกับจอหงวนบู๊จริงๆหรือ ”หยวนชิงหลิงถามนางตรงๆ นางคิดว่าระหว่างหยวนหย่งอี้กับนางนั้นสนิทสนมกันมากพอ นางถามเช่นนี้ก็ถูกต้อง

ไม่ใช่คนที่เคยเป็นสะใภ้ร่วมตระกูล แต่เป็นเพื่อน

“ท่านย่าเห็นด้วยแล้ว ”หยวนหย่งอี้หลุบเปลือกตาลง พูดเสียงเบา

“เจ้าล่ะ เรื่องแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ของเจ้า ท่านย่าเจ้าเห็นด้วยแล้วอย่างไร ”หยวนชิงหลิงร้อนใจอยู่บ้าง เด็กสาวคนนี้มีความคิดเป็นของตัวเองมาตลอด แต่ครั้งนี้คงไม่ใช่จะรับฟังความคิดเห็นของท่านย่าแล้วกระมัง

แต่ว่า ก่อนหน้านี้ที่นางแต่งงานกับน้องเจ็ดเป็นรองพระชายา ก็เป็นความคิดเห็นของฮูหยินเฒ่า

หยวนหย่งอี้กำผ้าเช็ดหน้าเอาไว้ ไม่พูดจา ตอนนี้ ไม่มีความสดใสร่าเริงหลงเหลืออยู่เลย กลับมีท่าทีเหมือนกับคุณหนูผู้ดีทั่วไป

เห็นได้ชัดว่า รักครั้งนี้ ที่จริงก็ทำร้ายนางลึกมาก

หยวนชิงหลิงเห็นนางเป็นเช่นนี้ ก็ถามด้วยเสียงที่เนิบช้าลง “เจ้าบอกข้า เจ้าอยากจะแต่งงานกับจอหงวนบู๊จริงหรือ เจ้าเคยเจอกับเขากี่ครั้ง มีความรู้สึกพื้นฐานหรือไม่ ”

หยวนหย่งอี้พูดว่า “เคยเจอกันสองสามครั้ง เป็นคนตรงไปตรงมา เป็นคนดีมาก ส่วนความรู้สึกพื้นฐาน……”

นางยิ้ม แต่เป็นรอยยิ้มที่ขมขื่น “อยู่ด้วยกันแล้วก็คงจะเกิดขึ้นเองกระมัง”

“แล้วความหวังที่เจ้าบอกว่าจะออกไปท่องเที่ยวเล่า”หยวนชิงหลิงจำได้ว่านางคิดอยากจะออกไปท่องเที่ยวทั่วทุกสารทิศอยู่ตลอดมา อีกอย่างก่อนหน้านี้ก็บอกว่าจะไปแล้ว ทำไมจึงได้เปลี่ยนความคิดขึ้นมากะทันหัน ยังจะแต่งงานอีก

หยวนหย่งอี้มีความกลัดกลุ้มอยู่บ้าง “ไม่รู้ นี่เป็นความหวังของข้าตั้งแต่เด็กจริงๆ อยากจะออกไปท่องให้ทั่วใต้หล้า ไปดูทิวทัศน์ที่งดงามที่สุด เดิมทีก็คิดจะไปแล้ว แต่ตอนที่เตรียมตัวจะออกเดินทางนั้น ในใจข้ากลับไม่มีความมุ่งหวังเลยสักนิดเดียว ราวกับว่าเส้นทางนี้หากเดินต่อไป จะเดียวดายเป็นอย่างยิ่ง”

“เจ้าคิดว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาออกเดินทาง สามารถเลื่อนออกไปก่อนได้ ไม่จำเป็นต้องแต่งงาน”

“แต่งงานแล้วก็จะไม่คิดไปเรื่อยเปื่อย”

หยวนชิงหลิงมองนาง “ฉะนั้น ก็ยังเป็นเพราะน้องเจ็ด เพราะเขา จึงเอาทั้งชีวิตมาเป็นเดิมพัน เจ้าทำเช่นนี้ไม่ฉลาดเอาเสียเลย”

หยวนหย่งอี้ทำทีฮึกเหิมขึ้นมา หันมายิ้มให้กับนาง “ทำไม ข้าจะแต่งงานแล้ว พี่หยวนไม่ดีใจกับข้าหรือ บอกว่าเดิมพันทั้งชีวิตมันหนักหนาไป ข้าเชื่อว่าเขาต้องดีกับข้า อีกอย่าง เขาทำร้ายข้าไม่ได้ ไม่มีทางทำให้ข้าต้องเสียใจ ”

“เขาไม่มีทางทำให้เจ้าเสียใจ ไม่ทำให้เจ้าต้องเสียใจ นั่นก็เพราะว่าเจ้าไม่ได้รักเขา”