บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 755

เรื่องเล่าแบ่งออกเป็นสอง วันนั้นหลังจากลู่หยวนกับหยวนหย่งอี้ออกไปด้วยกัน ก็ไม่ได้กลับมาอีกเลย

ที่จริงวันที่สองตอนกลางคืนคนที่บ้านก็ออกไปตามหาแล้ว จนใจตอนที่ลู่หยวนออกไป ก็ไม่ได้บอกว่าไปที่ไหน และยิ่งไม่เคยชินกับการพาผู้ติดตามไปด้วย จึงต่างก็ไม่รู้ว่าจะไปตามหาเขาได้ที่ไหน

ปกติลู่หยวนก็เคยออกจากบ้านไปสองสามวันแล้วค่อยกลับมา แต่ปกติก็บอกกล่าวก่อน ครั้งนี้ไม่พูดอะไรสักคำก็หายสาบสูญไปเลย ทำให้เป็นห่วงกันอย่างมาก

ดังนั้น ตระกูลลู่หาไม่เจอ จึงได้สั่งคนไปยังจวนหยวน ถามหาว่าเขาได้มาไหม

ตระกูลหยวนเชิญหยวนหย่งอี้ออกมาถาม หยวนหย่งอี้บอกว่าสองวันก่อนได้ออกไปกับลู่หยวน แต่ว่าเมื่อวานกับวันนี้ไม่ได้เจอเขา

คนที่ตระกูลลู่ส่งมา พูดขึ้นว่า “คุณชายของเราไม่กลับบ้านตั้งแต่คืนวันก่อนแล้ว”

หยวนหย่งอี้ตกใจอย่างมาก พร้อมพูดขึ้นว่า “ไม่เห็นตั้งแต่คืนก่อนแล้ว? ก็คือหลังจากวันที่ออกไปกับข้า เขาก็ไม่ได้กลับไป?”

“ไม่ได้กลับไป คุณชายออกไปตั้งแต่เที่ยง จากนั้นก็ไม่เคยกลับมา”บ่าวใช้ตระกูลลู่พูด

หยวนหย่งอี้คิดถึงคำพูดของคนเฒ่าที่ศาลเจ้าภูเขา ในใจก็เต้นตึกตักขึ้นมาในทันใด

เกิดเรื่องแล้วจริงๆหรือเปล่า?

หลังจากบ่าวตระกูลลู่กลับไปรายงาน ฮูหญิงลู่จึงมาด้วยตนเอง ถามว่าวันนั้นพวกเขาไปที่ไหน ไปทำอะไร ได้มีเรื่องกับใครหรือเปล่า

หยวนหย่งอี้ล้วนเล่าให้ฟังหมดทุกอย่าง แม้กระทั่งยังบอกเรื่องที่ทั้งสองคนคุยกันแล้วว่าจะยกเลิกงานแต่งงาน

ฮูหญิงลู่เป็นคนอารมณ์ค่อนข้างรุนแรง ได้ยินเช่นนี้ ก็สงสัยหยวนหย่งอี้ขึ้นมาทันที จึงพูดขึ้นว่า “เขาจะอยากยกเลิกงานแต่งงานได้อย่างไร? งานแต่งงานของพวกเจ้าเหลืออีกแค่ไม่กี่วัน เจ้าจะต้องพูดไปเรื่อยแน่ ข้าว่าเจ้าต่างหากที่อยากจะยกเลิกงานแต่งงานใช่ไหม? เจ้าพูดจาไม่น่าฟังกับเขา? เขาก็เลยไปแล้วไม่กลับมาใช่ไหม?”

หยวนหย่งอี้พูดอธิบายว่า “ฮูหยิน ข้าสาบาน คนที่บอกว่าเราไม่เหมาะสมกันคือพี่ลู่....”

“พี่ลู่อะไร?” ฮูหญิงลู่ฟังประโยคนี้แล้วก็ไม่พอใจ ลากหน้ายาวพร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าเป็นสาวเป็นแส้ กลับเรียกพี่เรียกน้องกับผู้ชาย นั่นยังเป็นคู่หมั่นของเจ้าด้วยนะ เหมาะสมเสียที่ไหน?”

ฮูหยินใหญ่ของตระกูลหยวนได้ยินเช่นนี้ ก็ไม่พอใจ ลากหน้ายาวยิ่งกว่านาง พร้อมพูดขึ้นว่า “เป็นสาวเป็นแส้แล้วทำไมถึงไม่สามารถเรียกพี่เรียกน้องกับผู้ชาย? และคนคนนั้นก็เป็นคู่หมั้นของเจ้า ตอนที่ฮูหญิงลู่กับใต้เท้าลู่ยังไม่แต่งงานกัน ไม่เคยเรียกว่าพี่ชายลู่หรือ? เรียกพี่ชายลู่ได้ แล้วพี่ลู่จะเรียกไม่ได้หรือ? นี่ไม่เท่ากับเป็นการที่ขุนนางวางเพลิงได้ แต่ห้ามประชาชนจุดตะเกียงหรือ?”

ฮูหยินใหญ่หยวนได้ยินเรื่องจะยกเลิกงานแต่งงาน ในใจก็แอบร้อนใจ กำลังคิดว่าเดี๋ยวค่อยถามหลานสาวอย่างละเอียด กลับคิดไม่ถึงว่าฮูหญิงลู่จะพูดจาไม่น่าฟังขนาดนี้ นางค่อนข้างปกป้องเข้าข้างคนของตนเอง จึงไม่ทันได้คิดถึงเรื่องยกเลิกงานแต่งงาน ตอบกลับขึ้นมาในทันที

ฮูหญิงลู่ได้ยินฮูหยินใหญ่หยวนพูดเช่นนี้ ก็รู้สึกว่าตอนเองพูดค่อนข้างเกินไป แต่ภายในใจก็ร้อนใจที่ลูกชายหายสาบสูญไป ยังได้ยินเรื่องยกเลิกงานแต่งงาน ระงับอารมณ์ไม่ได้ในทันใด แต่นางก็เป็นคนที่ถูกสอนมาอย่างดี หลังจากที่รู้ว่าตนเองวู่วามเกินไปแล้ว ก็รีบกล่าวขอโทษฮูหยินใหญ่

ฮูหยินใหญ่หยวนก็ไม่ใช่คนไม่มีเหตุผล ในเมื่อฮูหญิงลู่ขอโทษแล้ว ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องกัดไม่ปล่อย จึงพูดขึ้นว่า “ตอนนี้การตามหาจอหงวนสำคัญที่สุด ได้ไปหาที่บ้านเพื่อนสนิทของเขาแล้วหรือยัง?”

ฮูหญิงลู่พูดขึ้นอย่างโศกเศร้าว่า “ตามหาทั่วแล้ว หลังจากที่ออกไปในวันนั้น ก็ไม่ได้กลับมาเลย ที่ผ่านมาถึงแม้จะเคยไปอยู่หลายวัน แต่ข้างกายก็จะต้องพาคนไปด้วย หรือไม่ก็บอกกับที่บ้านก่อน ไม่เคยมีที่ไม่เจอหลายวันแล้วก็ไม่รู้ว่าไปที่ไหน”

ในหัวสมองของหยวนหย่งอี้ ก็คิดถึงคำพูดของผู้เฒ่าที่ศาลเจ้าภูเขาขึ้นมาอีก ภายในใจแอบหวาดหวั่น แต่ก็ไม่กล้าพูดออกมา กลัวจะเป็นการทำให้ฮูหญิงลู่ตกใจ จึงพูดเสนอความคิดเห็นว่า “ไม่งั้น ไปแจ้งความที่กรมการพระนครก่อนไหม?”

ฮูหญิงลู่ได้ยินว่าแจ้งความ ภายในใจก็ยิ่งหวาดหวั่นขึ้นมา พร้อมพูดขึ้นว่า “คงไม่ใช่เพราะเกิดเรื่องแล้วจริงๆใช่ไหม?”

ฮูหยินใหญ่หยวนพูดปลอบว่า “อย่าเพิ่งคิดไปเรื่อย การแจ้งความใช่ว่าจะเกิดเรื่องแน่นอนแล้ว ที่ทำการปกครองค่อนข้างกว้างขวาง ให้ที่ทำการปกครองไปตามหาตามโรงเตี๊ยม หรือตรวจค้นที่หน้าประตูเมือง อย่างน้อยก็สามารถรู้ได้ว่าเขาออกจากเมืองไปหรือเปล่า”