บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 756

อ๋องฉีคาดเดา พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าว่า จะเป็นฝีมือของพี่สี่หรือพีใหญ่ไหม?”

“ก่อนที่ยังจับตัวคนไม่ได้ ใครก็ล้วนน่าสงสัย เจ้าก็เช่นกัน” หยู่เหวินเห้าเงยหัวขึ้น เอามือกุมท้อง เมื่อกี้ตอนที่กลับมา ได้สั่งคนไปเตรียมอาหารแล้ว ตอนนี้ก็ยังไม่เอามาให้ ก็อดไม่ได้ที่จะตะคอกพูดกับด้านนอกว่า “แค่บะหมี่น้ำสักชามต้องใช้เวลาถึง 2 ชั่วโมงกันเลยหรือ?”

บะหมี่น้ำถูกยกมาให้ หยู่เหวินเห้าทานอย่างมลายหายไปจนหมดสิ้นเสมือนพายุหอบเอาเศษปุยเมฆ แม้แต่ซุปบะหมี่ที่ร้อนก็ดื่มจนหมด ค่อยรู้สึกอิ่มครึ่งท้อง มือคว้าจับดาบบนโต๊ะแล้วก็วิ่งออกไปข้างนอก

คนขโมยแผนที่ทางการทหารหายังไม่เจอ ครั้งนี้หยู่เหวินเห้าพาคนออกไปค้นหา กลับค้นหาเจอจอหงวนฝ่ายบู๊ลู่หยวน

พบเขาในสุดซอยลึกลับซอยหนึ่ง สถานที่ตรงนั้นเต็มไปด้วยสิ่งของ มีคนเข้ามาที่นี่น้อยมาก เพราะที่นี่เป็นซอยทางตัน ไม่มีทางไปต่อแล้ว

ลู่หยวนนอนอยู่บนพื้น ได้รับบาดเจ็บตรงท้อง เลือดแห้งไปแล้ว แต่บาดแผลเคยได้รับการพันแผล จึงถูกห้ามเลือดไว้ได้ ไม่เสียเลือดจนเกินไป

มีลมหายใจแผ่วเบา หัวใจเต้นอ่อนแรง แต่คนอยู่ในอาการสลบ

หยวนชิงหลิงกับหมอหลวง ถูกตามไปอย่างรีบร้อน

หยวนชิงหลิงตรวจร่างกายดูก่อน มีบาดแผลจากดาบแผลเดียว แทงผ่านช่องท้อง มีรอยฝ่ามือที่หน้าอก ด้านหลังศีรษะนูนบวม น่าจะหลังจากโดนแทง ก็ตบด้วยฝ่ามือ ศีรษะกระแทกกำแพง

บาดเจ็บสาหัสขนาดนี้ เขายังมีชีวิตอยู่ได้ ก็เพราะโชคดีที่ร่างกายของเขาแข็งแรง หากเป็นคนธรรมดาทั่วไป ตายไปแต่แรกแล้ว

หยู่เหวินเห้าพูดอยู่ด้านข้างว่า “ผ้าที่ใช้พันแผลเป็นเสื้อผ้าของเขา น่าจะเป็นตอนที่เขาฟื้นขึ้นมา แล้วทำแผลให้กับตนเอง อีกอย่าง เขาพกผงยาห้ามเลือดกับยารักษาบาดแผลติดตัวตลอด ตรงมุมปากมีร่องรอยของผงยา เขากินผงยาห้ามเลือดไปด้วยตนเองแล้ว เจ้าหยวน เขายังมีโอกาสรอดไหม?”

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นด้วยท่าทีหนักใจว่า “ยังไม่รู้ สัญญาณชีพจรของเขาอ่อนมาก ยังมีภาวะอุณหภูมิต่ำกว่าปกติ มีเลือดคลั่งในสมอง ที่ยังมีลมหายใจอยู่ ถือว่าเขาเก่งมากแล้ว มีเนื้อร้ายในลำไส้ของเขา ข้าจะต้องทำการผ่าตัดให้กับเขา ทำการตัดเนื้อร้ายออกมา ไม่เช่นนั้นหากลำไส้มีการติดเชื้อ ก็จะไม่มีทางรอดแล้ว”

คนของตระกูลลู่ก็อยู่ด้วย ฮูหญิงลู่ร้องไห้อย่างหนัก มองดูลูกชายที่กำลังจะตาย ก็คุกเข่าอยู่บนพื้นขอร้องให้พระชายารัชทายาท จะต้องช่วยชีวิตเขาไว้ให้ได้

คนของตระกูลลู่ต่างพากันคุกเข่าลง หยวนชิงหลิงถอนหายใจเบาๆ ยื่นมือไปพยุงฮูหญิงลู่ พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าทำได้เพียงพยายามทำให้ดีที่สุด แต่สถานการณ์ของเขาในตอนนี้ไม่ดีจริงๆ ข้าจึงไม่สามารถรับประกันอะไรได้ วันนี้จะต้องทำการผ่าตัดให้กับเขา อุปกรณ์ทำการผ่าตัดไม่ครบถ้วน เดี๋ยวพากลับไปยังจวนอ๋องฉู่ ที่นั่นข้ามีห้องผ่าตัด”

ตระกูลลู่ไม่มีทางเลือกแล้ว พระชายารัชทายาทพูดว่าอย่างไรก็ทำตามนั้น

ลู่หยวนถูกพาตัวไปยังจวนอ๋องฉู่ คนของตระกูลลู่ก็ต้องตามไปด้วยอยู่แล้ว

คนถูกส่งมายังจวนอ๋องฉู่ อะซี่รีบไปบอกหยวนหย่งอี้ วันนี้หยวนหย่งอี้ออกไปตามหาที่นอกเมือง หาไม่เจอ สุดท้ายจึงขี่ม้ากลับมาคนเดียวอย่างเดียวดาย

ได้ยินอะซี่พูดว่าเจอตัวลู่หยวนแล้ว แต่ชีวิตกำลังตกอยู่ในความอันตราย หยวนหย่งอี้ตื่นตระหนกไปทั้งตัว ควบขี่ม้ารีบไปยังจวนอ๋องฉู่

จวนอ๋องฉู่กำลังทำการฆ่าเชื้อห้องผ่าตัดตามที่หยวนชิงหลิงสั่ง ที่นี่เคยเป็นสถานที่ที่นางคลอดลูก หลังจากฮูหญิงลู่ได้ฟัง ก็คุกเข่าลงขอพรจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ในเมื่อที่นี่สามารถทำให้พระชายารัชทายาท คลอดแฝดสามออกมาได้อย่างปลอดภัย ก็สามารถปกปักรักษาให้ลูกชายของนางดีขึ้น

หยวนหย่งอี้รีบมาถึง ร้องไห้มาตลอดทางอย่างไม่สามารถข่มใจไว้ได้ หลังจากพุ่งกระโจนเข้าไปแล้ว ก็เห็นลู่หยวนถูกวางนิ่งไว้ภายในห้องหลัก ราวกับตายไปแล้ว ไม่มีเลือดฝาดและเหมือนไม่มีลมหายใจ ขาของนางอ่อนลง แทบยืนไม่ไว้ จนอะซี่ช่วยพยุงนางไว้ นางถึงสามารถค่อยๆเดินเข้าไป

เมื่อเห็นปลายจมูกของเขา มีลมหายใจเคลื่อนไหวอย่างแผ่วเบา นางค่อยโล่งอก แล้วก็ร้องไห้ หันไปขอร้องหยวนชิงหลิงว่า “พี่หยวน เจ้าต้องช่วยชีวิตเขา ขอร้องเจ้าจะต้องช่วยชีวิตเขา”

หยวนชิงหลิงก็ยื่นมือไปพยุงนาง เห็นนางร้องไห้อย่างเจ็บปวด จึงพูดขึ้นว่า “ข้าจะพยายาม หวังว่าเขาก็จะไม่ท้อถอยเหมือนกัน”

หยวนหย่งอี้เดินไปอย่างร้องห่มร้องไห้ ยื่นมือลูบใบหน้าของลู่หยวน พยายามอดกลั้นน้ำตาไว้ พร้อมพูดขึ้นว่า “พี่ลู่ เจ้าต้องอดทนไว้ ห้ามท้อเด็ดขาด พวกเราต่างก็รอคอยเจ้า”