บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 763

ในสมองของเขาค่อนข้างตึงเครียด คิดครู่หนึ่ง ก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร จึงเอ่ยถาม: “เพื่อนลู่ดีขึ้นบ้างหรือไม่?”

หยวนหย่งอี้มองดูเขา ส่ายหน้าเบาๆ “ไม่ดี วันนี้ยังไม่ได้ลืมตาเลย”

อ๋องฉีเห็นนางทุกข์ใจมาก จึงกล่าวปลอบใจ: “เจ้าอย่ากังวลเกินไปนัก เขาจะต้องดีขึ้น เขาเป็นคนจิตใจดี สวรรค์คงไม่ปฏิบัติกับเขาอย่างใจร้ายเช่นนี้หรอก”

“ใช่แล้ว ทุกคนล้วนพูดเช่นนี้ เขาเป็นคนดีมากผู้หนึ่งจริงๆ” หยวนหย่งอี้ถอนหายใจเบาๆ ในสมองล้วนเป็นวันเวลาที่อยู่กับลู่หยวนอย่างมีความสุข พวกเขาล่าสัตว์เที่ยวเล่นด้วยกัน และเหมือนกับว่าเป็นเรื่องของเมื่อวาน ตอนนี้กลับแทบจะเหมือนตายแยกจากกันแล้ว

“ใช่แล้ว!” เขากล่าวพึมพำ

หยวนหย่งอี้ไม่ได้ช่วยเขาใส่ยา แต่รินน้ำร้อนมาช่วยล้างหน้าเช็ดมือให้เขา

นางทำทุกอย่างเงียบๆ ช่ำชองเป็นอย่างมาก ก่อนหน้านี้เวลาที่บาดเจ็บ ล้วนเป็นนางดูแลอยู่ข้างกาย เวลานั้น จิตใจของเขายังคงเป็นทุกข์โศกเศร้าเพราะฉู่หมิงชุ่ย

แต่เวลานั้น เขาก็ไม่ได้คิดว่ามีวันหนึ่ง เจ้าอ้วนจะเป็นของคนอื่น

ถ้าหากเวลาสามารถหวนคืนได้ เขาจะไม่มุ่งมั่นขนาดนั้นแน่ เวลานั้นเขาก็ไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วความรู้สึกที่มีต่อฉู่หมิงชุ่ยจะค่อยๆจางลงไป ถึงตอนนี้ แทบจะไม่มีแล้ว

เขายิ่งไม่รู้ว่า ในวันเวลาที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขเหล่านั้น ผู้หญิงตรงหน้าผู้นี้จะเข้ามาอยู่ในจิตใจของเขาด้วยวิธีเผด็จการเช่นนี้ ตั้งแต่นั้นจะไล่ก็ไม่ออกไปแล้ว

เขาก็นอนหมอบอยู่บนเตียงเช่นนี้ มองดูการเย็บปักดอกไม้เล็กๆบนแขนเสื้อของนาง ผิวพรรณที่ขาวและละเอียดบนหลังมือของนาง ภายใต้ผิวหนังสามารถมองเห็นเส้นเลือดสีเขียวได้ มือของนางสัมผัสใบหน้าของเขา สัมผัสคางของเขา การกระทำเป็นธรรมชาติเช่นนั้น เพียงแต่จิตใจของเขากลับไม่สามารถที่จะเป็นธรรมชาติเช่นนั้นได้อีกแล้ว

นาทีนั้นในใจของเขายังเป็นความเห็นแก่ตัว หวังว่านางจะสามารถอยู่ข้างกายของตัวเองได้ตลอด

หลังจากปรนนิบัติเขาเสร็จแล้ว หยวนหย่งอี้กล่าวเบาๆ: “ท่านพักผ่อนดีๆ พรุ่งนี้ข้าค่อยมาเยี่ยมท่านอีก”

“ได้!” เสียงเขาขึ้นจมูกหนักมาก อาจเพราะนอนหมอบอยู่ตลอดเป็นเหตุ เงยหน้าขึ้นมาดูนางอย่างรวดเร็วแวบหนึ่ง นางเพิ่งจะหมุนตัวพอดี เขาจึงมองดูนางจากไปอย่างเซ่อๆ

ถึงประตู นางหันกลับมากะทันหัน เขาไม่ทันได้ระวัง รีบเอาใบหน้าซุกไว้บนหมอน ในใจเต็มไปด้วยความโศกเศร้าเสียใจ

สีหน้าท่าทางของหยวนหย่งอี้ค่อนข้างงงงัน ชะงักครู่หนึ่ง แล้วเดินจากไป

ในเหตุการณ์ที่วุ่นวายนี้ สวีอีที่หยู่เหวินเห้าส่งไปที่เจียงหนานกลับมาแล้ว

อ๋องจี้ก็ส่งคนไปตรวจสอบแล้วเล็กน้อย ข่าวสารล้วนถึงเมืองหลวงตามลำดับก่อนหลัง

วันรุ่งขึ้นอ๋องจี้จึงเข้าวังตั้งแต่เช้า บอกว่าคนที่ส่งไปได้สอบถามแล้ว ประชาชนในพื้นที่บางส่วนของเจียงหนานชื่นชมตระกูลหลี่ไม่หยุดปาก ท่านชายรองของตระกูลหลี่ก็เป็นผู้มีความรู้ได้รับการอบรมอย่างดี เป็นชายหนุ่มที่มีความรู้ในการเขียนบทประพันธ์และวิชาการอย่างเพียบพร้อม

ฮ่องเต้หมิงหยวนได้ฟัง ในใจก็ดีใจเป็นธรรมดา นี่นับว่าเป็นเรื่องเพียงเรื่องเดียวที่สมควรให้ดีใจภายในเรื่องราวที่ยุ่งเหยิงนี่

แต่ ตอนเที่ยงหยู่เหวินเห้าเข้าวัง กลับถ่ายทอดข่าวสารที่ไม่เหมือนกัน บอกว่าชื่อเสียงภายนอกของตระกูลหลี่มีความร่ำรวยมีเมตตากรุณาจริง แต่ท่านชายรองผู้นั้นกลับไม่ได้เป็นคนที่รับมือได้ง่ายๆ เขาใช้อำนาจระรานหยิ่งผยอง โหดเหี้ยมอำมหิต ไม่เพียงแค่ตีทาสที่เกิดในจวนจนตาย ยังเคยบอกให้คนไปทุบตีประชาชนภายนอกที่เป็นปฏิปักษ์กับเขาจนตายอีกด้วย

ฮ่องเต้หมิงหยวนสงสัย “แต่วันนี้พี่ใหญ่ของเจ้าเข้าวังมารายงาน กลับบอกว่าส่งคนไปตรวจสอบรู้มาว่าตระกูลหลี่นั่นเป็นตระกูลที่สะสมคุณความดีจริงๆ และท่านชายรองหลี่ผู้นั้นก็เป็นคนมีคุณธรรม ทำไมจึงไม่เหมือนกับที่เจ้าตรวจสอบกลับมาได้โดยสิ้นเชิง?”

หยู่เหวินเห้ากล่าว: “เสด็จพ่อ ท่านพี่ใหญ่ส่งคนไปตรวจสอบที่เจียงหนานเกรงว่าที่ได้ทั้งหมดล้วนได้ถูกแต่งเติมแล้วพ่ะย่ะค่ะ และไม่ได้ตรวจสอบอย่างละเอียด หากว่าเสด็จพ่อไม่เชื่อ สามารถส่งคนไปตรวจสอบอีกได้พ่ะย่ะค่ะ”

“ที่เจ้าบอกว่าเขาเคยตีคนตาย เมื่อเป็นคดีที่ถึงแก่ชีวิตคน จะระงับไว้ได้อย่างไร?” ฮ่องเต้หมิงหยวนมีความโน้มเอียงไปทางอ๋องจี้กล่าวด้วยจิตใต้สำนึก ก็ไม่ใช่ว่าเขาไม่เชื่อหยู่เหวินเห้า แต่เพราะเขาปรารถนาที่จะเกี่ยวดองกับตระกูลหลี่

“มีเงินจะทำอะไรก็ได้ หลี่เชานั่นซื้อตัวคนของที่ทำการปกครองตั้งนานแล้ว บ่งชี้ว่าครอบครัวของผู้ตายใส่ร้ายป้ายสี ตอนนี้ครอบครัวของผู้ตายนั่นยังอยู่ในคุกอยู่เลยพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้หมิงหยวนได้ยินดังนั้น ชักสีหน้าไม่พอใจ “ความหมายของเจ้าจะบอกว่า หลี่เชานั่นก็ไม่ใช่คนที่ซื่อตรง?”

“ความรักบุตรของพ่อ เลี่ยงได้ยากที่จะทำเรื่องเลอะเลือนไปบ้าง การปฏิบัติตัวของหลี่เชา สวีอีก็ไม่ได้ตรวจสอบอย่างละเอียด แต่ท่านชายรองหลี่เป็นคนสารเลวผู้หนึ่งอย่างแท้จริง”