บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 78

บทที่ 78 ทุกคนต่างโกรธเคือง

ฉู่หมิงหยางกล่าวอย่างสลด “ก่อนหน้านี้ท่านแม่ได้บอกให้ข้าอภิเษกกับอ๋องฉู่ แต่ข้าไม่ยอมอภิเษกกับอ๋องฉู่หรอก ทั้งอภิเษกไปก็เป็นเพียงพระชายารอง ข้าไม่ยอมเป็นพระชายารองหรอก”

ดวงตาของฉู่หมิงชุ่ยเปล่งประกาย “อ๋องฉู่นับว่ายังดี ไทเฮามักจะไม่ค่อยตำหนิพระชายาฉู่ เพราะเสียนเฟยผู้เป็นท่านแม่ของเขานั้นเป็นหลานสาวแท้ๆ ของไทเฮา เมื่ออยู่ในความสัมพันธ์นี้ไทเฮาจึงมีความอดทนต่อคนในจวนอ๋องฉู่อย่างมาก เจ้าดูสิ พระชายาที่หลังจากได้รับการแต่งตั้งก็แทบจะไม่ได้เข้าไปถวายบังคมมากนัก ไทเฮากลับไม่เคยตำหนิอะไรเลย”

“อ๋องฉู่……” ในหัวของฉู่หมิงหยางค่อยๆ ปรากฏชายหนุ่มรูปงามขึ้นมา ครั้งสุดท้ายที่ได้พบเขาคือตอนที่อยู่หน้าประตูเมือง ในตอนนั้น เขานำชัยชนะกลับมาอย่างเมืองหลวง เขาควบอยู่บนหลังม้า สวมเกราะทอง ดูสง่างามอย่างมาก

ซึ่งแท้จริงแล้วนางรู้จักกับอ๋องฉู่มาตั้งแต่เล็กแล้ว เพราะว่าตอนนั้นเขาเดินทางมาที่จนบ่อยครั้ง แต่ทุกคนต่างรู้ดีว่าเขามาหาท่านพี่ใหญ่

นางตอบกลับอย่างนิ่งเฉย “ข้าไม่ยินยอมอภิเษกกับอ๋องฉู่หรอก”

ฉู่หมิงชุ่ยตะลึงงัน “เพราะเหตุอันใด？” ที่จริงแล้วนางเข้าใจความคิดของน้องสาวเป็นอย่างดี เพราะแต่ก่อนที่อ๋องฉู่เดินทางมาที่นี่ นางมักจะแอบดูอยู่ที่หน้าประตู

“เขาอภิเษกกับบุตรสาวของตระกูลหยวน สตรีอย่างหยวนชิงหลิงเขายังอภิเษกด้วย ข้าไม่ชื่นชอบเขา” ฉู่หมิงหยางตอบ

“เป็นเพราะการจัดฉากของตระกูลหยวน จึงไร้ซึ่งทางเลือก อีกทั้งเสด็จปู่ยังกล่าวอีกว่าหากเจ้ายอมอภิเษกไป ก็จะให้ อ๋องฉู่หย่าร้างกับหยวนชิงหลิงเสีย”

ฉู่หมิงหยางมองดูนางพลางกระตุกริมฝีปากขึ้น “เพราะเหตุใดท่านพี่ถึงได้พูดโน้มน้าวให้ข้าอภิเษกกับอ๋องฉู่ด้วยเล่า？”

ฉู่หมิงชุ่ยกล่าวตอบ “เพราะข้าหวังดีกับเจ้า อ๋องฉู่เป็นคนดีที่นับว่าหาได้ยาก เจ้าอภิเษกกับเขาจะต้องมีความสุขเป็นแน่”

ฉู่หมิงหยางแสร้งยิ้ม “งั้นหรือ？ดีเช่นนี้ เหตุใดท่านถึงไม่อภิเษกกับเขา？”

ฉู่หมิงชุ่ยชักสีหน้าลงเล็กน้อย “นั่นเป็นเพราะว่าเขาอภิเษกกับหยวนชิงหลิงแล้ว”

“สาเหตุที่เจ้าพระยาจิ้งสามารถจัดการเรื่องที่จวนเจ้าหญิงได้？ไม่ใช่ว่าท่านพี่ใหญ่คอยแอบช่วยเหลือด้วยไม่ใช่หรือ？” ฉู่หมิงหยางกล่าวเย้ยหยัน

ฉู่หมิงชุ่ยถึงกับตกใจหนัก “เจ้าพูดเหลวไหลอะไรกัน？”

ฉู่หมิงหยางยักไหล่ “ในตอนที่ท่านพี่ยังไม่อภิเษก ข้าตัวติดอยู่กับท่านไม่เคยห่าง ในใจท่านคิดสิ่งใด ท่านทำสิ่งใดไป ข้านั้นเข้าใจเป็นอย่างดี ข้าไม่พูดออกมาไม่เป็นหมายความว่าข้าจะเป็นคนเขลา ท่านพี่กลับเถอะ ไม่ต้องกล่าวโน้มน้าวให้มากความ หากข้าจะอภิเษกกับอ๋องฉู่ นั่นเป็นเพราะใจข้ายินยอมที่จะอภิเษกกับเขา แต่จะไม่มีทางอภิเษกเพราะความหวังดีของท่าน คนภายนอกต่างก็รู้ว่า อ๋องฉู่นอกใจท่าน แต่ข้านั้นรู้ดีว่าเป็นท่านเองต่างหากที่เป็นคนเปลี่ยนใจก่อน”

ฉู่หมิงชุ่ยนิ่งอึ้งจนพูดไม่ออก จ้องมองไปยังน้องสาวที่นางคิดมาตลอดว่าเป็นคนไร้ปัญญา แต่กลับคิดไม่ถึงว่านางจะมีความละเอียดถี่ถ้วนเช่นนี้

นางก็นึกถึงคำพูดของท่านย่าที่เคยพูดไว้ ว่าตระกูลฉู่ ไม่มีสตรีคนไหนที่ไร้ปัญญา

ในขณะเดียวกันความสงบมีไหวพริบของตัวนางนั้นเป็นเพียงการเสแสร้งเท่านั้น ส่วนฉู่หมิงหยางท่าทีนิสัยเสียเอาแต่ใจนั้นเป็นเพียงการแสร้งทำของนางด้วยเช่นกัน แล้วภายใต้การแสร้งทำนี้ ภายในนั้นมันแอบซ่อนจิตใจรูปแบบไหนไว้กัน？นางถึงกับประหลาดใจอย่างหนัก

และแล้วก็มีสาวใช้นางหนึ่งวิ่งเข้ามา “พระชายา คุณหนูรอง ฮูหยินใหญ่เกิดเรื่องแล้วเจ้าค่ะ”

ฉู่หมิงชุ่ยถึงกับตกใจ ถามออกมาด้วยเสียงแหบแห้ง “เกิดเรื่องอันใดขึ้น？”

สาวที่หน้าซีดเผือดเพราะความตกใจเช่นกล่าวตอบกลับ “เมื่อสักครู่นี้ฮูหยินใหญ่ดื่มยาบำรุงไปถ้วยหนึ่ง แล้วจู่ๆ ก็ไอออกมาเป็นเลือด ตอนนี้หมดสติไปแล้วเจ้าค่ะ”

ฉู่หมิงชุ่ยจิตใจล่องลอย พลางคร่ำครวญออกมา “สวรรค์ สวรรค์！”

ราวกับว่ามีอะไรบางอย่างมาขัดคอนางเอาไว้ จนเสียงของนางไม่ยอมหลุดออกมา หายใจก็ไม่ออก จนรู้สึกว่าโลกกำลังหมุนไปมา ก่อนที่ตาจะมืดแล้วหมดสติลงไป

พอนางได้สติขึ้นมา ก็ได้อยู่ในจวนอ๋องแล้ว

อ๋องฉีนั่งอยู่ข้างกายเฝ้าดูนางด้วยความกังวลใจ “ฟื้นแล้วหรือ？”

นางรีบลุกขึ้นนั่ง กุมมืออ๋องฉี พลันถามด้วยร่างที่สั่นเครือ “ท่านย่าเป็นอย่างบ้างเจ้าคะ？”