บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 815

หยู่เหวินเห้าเชื่อในสัญชาตญาณของผู้หญิง นิ่งไปชั่วครู่ พูดว่า “ยังไม่ต้องรีบไปหาแม่นางเหยา รอให้ข่าวนี้ถูกเปิดเผยออกมาแล้วค่อยจัดการเรื่องนี้ก็ไม่สาย ”

หยวนชิงหลิงรู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง “ทำไม ถ้าหากเรื่องนี้ถูกเปิดเผยออกมาแล้ว ผลจากการป้องกันข่าวลือก็ไม่สู้ให้หยู่เหวินจุนยอมรับซะตั้งแต่ตอนนี้ ”

หยู่เหวินเห้าพูดเสียงขึ้นจมูก “ไม่ ไม่ ชื่อเสียงไม่สำคัญ ข้าอยากจะรอดู ข่าวนั้นถูกแพร่งพรายออกมาจากที่ไหน เสียเปรียบโดยไม่อาจตอบโต้ได้ถึงเช่นนี้ ก็ต้องทำให้พวกเขาเปิดเผยตัวออกมาสักนิด”

หยวนชิงหลิงพยักหน้า “เช่นนั้นก็ดี ข้าจะเช็ดหน้าอาบน้ำแล้ว”

นางลุกขึ้นไปนั่งลงหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง แกะเอาเครื่องประดับอัญมณีทั้งหลายบนศีรษะลงมา ถามขึ้นอย่างไม่ค่อยไยดีว่า “ท่านว่า จิตใจของฉู่หมิงหยางตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง”

“ถุย อย่าพูดถึงนาง ข้าจะเก็บอารมณ์ฉุนเฉียวไว้ไม่อยู่ ”ชั่วครู่เดียวไฟโทสะของหยู่เหวินเห้าก็ลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง

“พรุ่งนี้ข้าจะไปหานางเพื่อลองถามดู คนคนนั้นมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับนางถึงขั้นนั้นแล้ว คิดว่าคงจะได้อะไรที่เป็นประโยชน์จากปากของนางบ้าง ที่สำคัญที่สุดคือต้องให้นางรับรู้ว่า คนที่อยู่กับนางคนนั้นไม่ใช่ท่าน ”นี่เป็นเป้าหมายที่สำคัญที่สุด

“อย่าไป จะได้ยินแต่เรื่องที่ระคายหู”

“ไม่เป็นไร ข้ารับได้ พูดอย่างจริงจังแล้ว เรื่องนี้นางก็นับว่าเป็นผู้เสียหาย นางจะน่าเกลียดชังแต่ไหน ก็เป็นการถูกหลอกใช้ ที่น่าเกลียดชังที่สุดคือผู้ชายเหล่านั้น หลอกใช้ความรู้สึกและร่างกายของผู้หญิงเพื่อเป้าหมายของตัวเอง เลวทรามต่ำช้าที่สุด”

ประกาศโทษผู้ชายต่ำช้า หยู่เหวินเห้าก็ได้แต่คล้อยตาม “ถูกต้อง ถูกต้อง ชายต่ำช้า”

ฉู่หมิงหยางถูกโสวฝู่กักขังเอาไว้ที่ลานเซี่ยจื้อภายในจวน มีข้ารับใช้หญิงชราคอยดูแล ไม่ให้นางก้าวออกจากประตูลานเซี่ยจื้อแม้แต่ก้าวเดียว

สมาชิกในจวนที่เป็นผู้หญิงก็ห้ามเข้าใกล้นาง เกรงว่าจะมีข่าวคราวอะไรเผยแพร่ออกไป

ฉู่หมิงหยางร้องไห้อยู่นาน นางคิดไม่ถึงว่าหยู่เหวินเห้าจะทรยศนางเช่นนี้ คำพูดหวานซึ้งทั้งหลายยังคงวนเวียนอยู่ในหู แต่เขากลับชักสีหน้าไม่ยอมรับ

ตั้งแต่ถูกนำตัวกลับมาขังที่ลานเซี่ยจื้อตั้งแต่เมื่อวาน น้ำตาของนางก็ยังไม่หยุดไหล นางโมโหเป็นอย่างมาก แต่สิ่งที่ทำให้นางรู้สึกใจสลายยิ่งกว่าความโกรธก็คือความเสียใจ

เมื่อก่อนนางเคยเยาะเย้ยฉู่หมิงชุ่ย ต้องลำบากเพราะความรัก จึงเป็นเหตุทำให้แผนการล้มเหลวครั้งแล้วครั้งเล่า คิดไม่ถึงว่าฉู่หมิงชุ่ยเพิ่งจะตายไปได้ไม่นาน นางก็เดินตามรอยของฉู่หมิงชุ่ยเสียแล้ว

หยู่เหวินเห้านะหยู่เหวินเห้า ทำไมท่านถึงแสร้งทำตัวได้ไร้เดียงสายิ่งนัก

หยวนชิงหลิงพาแม่นมสี่กับหมันเอ๋อมาที่จวนฉู่ตั้งแต่เช้า เดิมทีโสวฝู่ฉู่ได้กำชับอย่างหนักแน่นว่าต้องรักษาความลับ แต่ภายหลังมาคิดดูแล้วก็รู้สึกไม่ง่าย จะรักษาเป็นความลับนั้นเป็นไปไม่ได้ ด้วยเหตุนี้จึงได้มีเจตนาให้นางได้พบหน้าฉู่หมิงหยาง เพราะว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างนั้นเขาที่เป็นปู่ไม่เหมาะที่จะถาม

คนที่มีความต้องการเอาชีวิตรอดสูงอย่างเขา พยายามแก้ตัวต่อหน้าแม่นมสี่อย่างสุดความสามารถ พยายามปกป้องความบริสุทธิ์ของหยู่เหวินเห้าอย่างเต็มที่

หยวนชิงหลิงพาหมันเอ๋อไปที่ลานเซี่ยจื้อ หลังจากที่ทั้งสองคนเข้าไป โสวฝู่ฉู่ก็ไล่ให้คนดูแลถอยออกไป หมันเอ๋อคนเดียวสามารถรับประกันความปลอดภัยของหยวนชิงหลิงได้

ในขณะที่ฉู่หมิงหยางอยู่ในความโมโหเสียใจและสิ้นหวังก็มองเห็นการมาถึงของหยวนชิงหลิง ชิงชังจนใบหน้าบิดเบี้ยว ราวกับจะพุ่งเข้ามาฉีกทึ้งหยวนชิงหลิงก็ไม่ปาน