บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 838

ลู่หยวนมองเขาอย่างพอใจ หัวเราะขึ้นมา “ท่านอ๋อง ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ทำไมตอนนี้ยังคงเฝ้ารอโดยไม่คิดจะพยายามเล่า หญิงสาวล้วนมีคนมากมายหมายปองอยู่ พลาดโอกาสนี้ไปก็ไม่มีอีกแล้ว อย่ารอให้ต้องสูญเสียอีกครั้งแล้วจึงรู้สึกเสียใจ”

ทันใดนั้นเขาก็เขยิบเข้าไปใกล้อ๋องฉี ยิ้มเจ้ามีเลศนัยขึ้นมา “ท่านอ๋อง บางครั้งการรับมือกับผู้หญิง อย่าเอาแต่ใส่ใจในเรื่องความอ่อนโยนและความสง่างามของตัวเอง บางที ท่านสามารถลองวิธีการอื่นดู ”

อ๋องฉีเบิกตากว้างขึ้นมาอีกครั้ง สีหน้าแดงเถือก เอ่ยอย่างอ้ำอึ้งเล็กน้อย “เจ้า……ความคิดของเจ้ามันเกินไปแล้ว จะให้รับมือกับผู้หญิงด้วยความรุนแรงได้อย่างไร”

ลู่หยวนนั่งตัวตรง ยิ้มจนตาหยีและพูดว่า “ท่านอ๋องคิดไปถึงไหนแล้ว ข้าน้อยแค่แนะนำให้ท่านอ๋องใช้วิธีดันทุรังเท่านั้น ที่ว่ากันว่าไม่กังวลใดๆทั้งสิ้นเรื่องอะไรก็สามารถทำได้ ขอเพียงท่านอ๋องสามารถลดสถานะของตัวเองลงมา ก็ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่ได้กอดสาวงาม”

“จริง……จริงหรือ ”อ๋องฉีมองเขาราวกับกำลังใช้ความคิด เมื่อครู่เขาพูดสิ่งที่มีเหตุผลมากมายก่ายกอง เห็นทีจะรู้ซึ้งในเรื่องระหว่างหญิงชายอยู่หลายส่วน เชื่อเขาสักครั้งดีหรือไม่

ก่อนที่ลู่หยวนจะไปจากเมืองหลวง ได้ไปไหว้พระขอพรที่วัด

บริเวณวัดในช่วงเวลาใกล้จะสิ้นปีได้ต้อนรับผู้มีจิตศรัทธาที่มาเยือนค่อนข้างมาก ลู่หยวนเสี่ยงเซียมซีได้ใบหนึ่ง จึงได้นำใบเซียมซีไปยังจุดทำนายเพื่อแถลงไข

คนทำนายนำใบเซียมซีไปแล้วมองดูอยู่ชั่วครู่ จึงพูดขึ้นว่า “คนในครอบครัวที่สูญหายอยู่ทางเหนือ ตรวจสอบอย่างละเอียดและเยี่ยมเยียนไม่จำเป็นต้องรีบ ช่วงฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาวคงค้นหาได้ยาก เมื่อฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อนได้พบเจอกันต้องได้กลับคืนบ้านเกิด ท่านชายขออะไรหรือ”

ลู่หยวนนั่งลง พูดเสียงเบาว่า “ขอเรื่องการออกเดินทาง”

คนทำนายเซียมซีพยักหน้าเบาๆ “นี่เป็นเซียมซีที่เป็นมงคลมาก ในเซียมซีนี้ทำนายว่าชนะอย่างมั่นคง ท่านชายออกเดินทางต้องราบรื่นมากแน่ๆ ขอเตือนท่านชายประโยคหนึ่ง เมื่ออยู่ข้างนอก ให้ระวังตัวในทุกเรื่อง”

ลู่หยวนยิ้มบางๆ “เช่นนั้นไม่ทราบว่าหากมีอุบัติเหตุเกิดขึ้น ท่านหมอดูจะสามารถช่วยสะเดาะเคราะห์ได้หรือไม่”

หมอดูท่านนั้นเอ่ยอย่างมีความหมายลึกซึ้งว่า “เหล่าเทพยดาสำแดงเดชโดยพร้อมเพรียงกัน ท่านชายต้องมีคนคอยช่วยเหลืออย่างสุดกำลังเป็นแน่ และท่านชายเองก็เคยเจ็บป่วยอย่างหนัก ยังสามารถฟื้นฟูจนหายดีได้ เห็นได้ชัดว่ามีบุญวาสนายิ่งใหญ่ ท่านชายออกเดินทางอย่างวางใจเถอะ การเดินทางครั้งนี้มีแต่ความโชคดีเป็นอย่างยิ่ง”

ลู่หยวนหยิบเงินแท่งหนึ่งออกมาจากแขนเสื้อ วางเอาไว้บนโต๊ะ เอ่ยอย่างมีความหมายว่า “เช่นนั้นก็ขอให้สมพรปากท่านหมอดู วันหน้าเมื่อข้ากลับมายังบ้านเกิด ค่อยเชิญท่านดื่มเหล้าเพื่อขอบคุณ”

“ยินดีรออยู่ทุกเมื่อ”ท่านหมอดูเอาใบเซียมซีวางไว้ไว้ในขวดลายครามเล็กๆอันหนึ่ง จากนั้นก็วางหินจูซาเข้าไปหนึ่งก้อน ก้มหน้าลงเอ่ยขึ้นด้วยเสียงที่แทบจะไม่ได้ยิน “ถ้าเป็นไปได้อย่าเปิดเผยวรยุทธ ตอนนี้ทุกคนต่างก็รู้ว่าท่านไร้วรยุทธแล้ว ไม่มีภัยมาคุกคาม และไม่มีการป้องกันท่าน ”

ลู่หยวนลุกขึ้นมาคำนับ “ข้าจะจดจำที่ท่านหมอดูคำนับ ลาก่อน”

หมอดูเซียมซีหยิบยันต์ใบหนึ่งขึ้นมา ยื่นให้ลู่หยวน “ยันต์ปลอดภัยนี้ขอมอบให้ท่านชาย ขออวยพรให้ท่านชายเดินทางปลอดภัย”

ลู่หยวนกล่าวขอบคุณอีกครั้ง หลังจากรับยันต์ปลอดภัยมาแล้วก็แขวนเอาไว้ที่คอ หมุนตัวเดินจากไป

หลังจากลู่หยวนเดินทางจากไปได้ไม่นาน หมอดูเซียมซีก็เก็บร้านเข้าไปในวัด ตอนที่ออกมา ได้เปลี่ยนร่างเป็นคนละคน กลายเป็นผู้มีจิตศรัทธาคนหนึ่งที่ถือธูปเทียนเอาไว้

เขาจุดธูปที่ด้านนอกของวัด แล้วก็ก้าวเท้าใหญ่ๆลงจากภูเขาไป

กลับมาถึงจวนอ๋องฉู่ ก็เดินตรงเข้าไปในห้องหนังสือ หยู่เหวินเห้าเพิ่งจะกลับมา เอาข้อมูลปึกใหญ่กลับมาด้วย กัดหมั่นโถวคำหนึ่งดื่มชาคำหนึ่ง ใช้สายตาที่อดหลับอดนอนจนแดงก่ำอ่านข้อมูลเหล่านั้น พอเงยหน้าขึ้น ก็เห็นว่ามีคนเข้ามาแล้ว จึงเอ่ยถามขึ้นว่า “จัดการเสร็จหรือยัง”

“เรียบร้อยแล้ว รายชื่อผู้ติดต่อได้มอบให้เขาแล้ว เขาท่องจำได้แล้วจะเผาทิ้งเอง”ทังหยางนั่งลง หยิบเอาหมั่นโถวขึ้นมาชิ้นหนึ่งส่งเข้าปากเคี้ยว “หิวแล้ว วันนี้ไปนั่งรออยู่ที่นั่นตั้งครึ่งค่อนวันกว่าเขาจะมา น้ำสักคำก็ไม่ได้ดื่ม ”