บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 843

กลับมาถึงจวน หยวนชิงหลิงกลับมาแล้ว หยู่เหวินเห้าเล่าเรื่องอาการป่วยหนักของไท่ซ่างหวงให้นางฟัง ยังเล่าถึงท่าทีของไท่ซ่างหวงเองออกมาด้วย หยวนชิงหลิงกังวลพะวงอย่างที่สุด ถือกล่องยาแล้วก็พูดว่าจะเข้าวัง

“ตอนนี้ดึกมากแล้ว ประตูวังปิดแล้ว พรุ่งนี้เช้าข้าไปเป็นเพื่อนเจ้าอีกครั้ง” หยู่เหวินเห้าขมวดคิ้วพร้อมพูดขึ้นว่า “แต่ข้ากลัวเจ้ายิ่งเข้าไม่ได้แล้ว และก็ไม่ได้เจอเสด็จปู่ วันนี้ตอนที่ข้าออกมา ฉางกงกงได้เรียกองครักษ์ลับผีมาเฝ้าไว้ ไม่ให้ข้าเข้าไปแล้ว”

หยวนชิงหลิงก็รู้สึกแปลกใจมาก จึงพูดขึ้นว่า “ทำไมถึงให้ข้าไปรักษาไม่ได้? ข้าไม่ได้เกรงกลัวที่จะต้องรับโทษอะไรเสียหน่อย”

“ไม่รู้ ทุกคนต่างเก็บเป็นความลับ ไม่รู้ว่าคนที่คอยขัดขวางอยู่เบื้องหลังคือใคร”หยู่เหวินเห้าครุ่นคิดอยู่ตั้งนาน ก็คิดไม่ออกบุคคลที่น่าสงสัยสักคน ที่สำคัญก็คือ ใครมีความสามารถนี้ที่สามารถห้ามเสด็จพอได้

“นี่ทำให้คิดยังไงก็ไม่เข้าใจ” หยวนชิงหลิงร้อนใจจนทนไม่ไหวพูดขึ้นว่า “เสด็จพ่อบอกว่าเป็นโรคหอบหืดหรือ? โรคหอบหืด ไม่ถึงขั้นที่จะต้องไอรุนแรงขนาดนั้น แม้แต่เลือดก็ไอออกมาแล้ว”

“จะเป็นโรคเหมือนกับเจ้าหกแบบนั้นหรือเปล่า?”

“วัณโรค?” หยวนชิงหลิงอึ้ง แล้วก็พูดปฏิเสธขึ้นทันทีว่า “นี่....ไม่น่าเป็นไปได้ โรคแบบนี้ข้าเคยรักษามาแล้วสองราย หากเป็นวัณโรค เสด็จพ่อจะต้องตามข้าเข้าวังไปเป็นอันดับแรกแน่”

“ก็ถูก”ยังไงหยู่เหวินเห้าก็ยังรู้สึกไม่ปกติ ถึงแม้ท่าทีของไท่ซ่างหวงจะแข็งกร้าว แต่เขาคิดว่าความแข็งกร้าวของไท่ซ่างหวงนี้ ไม่มีความจำเป็นเลย แต่ต่อให้อาการป่วยรุนแรงอย่างมากจริงๆ ก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องห้ามไม่ให้เจ้าหยวนเข้าวังไปรักษานี่

นี่เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

“วันนี้เจ้าเจอไท่ซ่างหวง นอกจากไปแล้ว ยังมีอาการอะไรอีก?”

“หอบอย่างรุนแรง ราวกับแทบจะหายใจไม่ออก และเมื่อไอขึ้นมาก็หยุดไม่ได้ ข้าฟังดูแล้วก็เหมือน..... อาการไอนี้หากไม่สามารถบรรเทาลงได้ก็จะขาดใจ”

“สีหน้าล่ะ?”

“ผอมอย่างมาก สีหน้าก็บางครั้งขาวซีด บางครั้งแดง แต่แดงแบบนี้ดูไม่เหมือนปกติ เจ้าว่าจะถูกผิดหรือเปล่า?”หยู่เหวินเห้าคิดขึ้นมาได้ในทันใด เพราะยังไงที่ผ่านมาใช่ว่าจะไม่เคยมีคนเคยลองวางยาพิษไท่ซ่างหวง

หยวนชิงหลิงส่ายหัว พร้อมพูดขึ้นว่า “น่าจะไม่ได้ถูกพิษ ตั้งแต่หลังจากครั้งนั้น ฉางกงกงได้เฝ้าระวังเป็นอย่างดี ของกินของใช้ทุกอย่าง ล้วนผ่านการตรวจก่อนแล้วถึงจะส่งไปยังในพระตำหนักฉินคุน และอาหารภายในตำหนัก ก็ทำเองในครัวเล็ก คนที่คอยรับใช้ก็เป็นคนที่ไว้ใจได้ การถูกพิษความเป็นไปได้น้อยมาก”

หยู่เหวินเห้าก็รู้สึกว่าความเป็นไปได้มีไม่มาก เพียงแต่เรื่องนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหันมาก หัวสมองของเขาสับสนรุ่นวายไปหมดแล้ว จึงคิดเรื่อยเปื่อยอยู่อย่างไม่หยุด และพูดขึ้นว่า “พักผ่อนกันเถอะ พรุ่งนี้เราเข้าวังกันไปตั้งแต่เช้า ไม่ว่ายังไง ก็ต้องบุกเข้าไปในพระตำหนักฉินคุนให้เจ้าได้ดู”

“ดี”หยวนชิงหลิงหยิบกล่องยาออกมา อยากดูว่าข้างในมียาอะไรเปลี่ยนแปลงไหม บางทีอาจจะเห็นความผิดปกติจากในกล่องยานี้

แต่ยาภายในกล่องยาไม่เปลี่ยนแปลง ยังเป็นยาชุดเดิมพวกนั้น ไม่มากไม่น้อย

นางปิดกล่องยาอย่างเป็นกังวล มองดูสีหน้าหยู่เหวินเห้าก็เป็นกังวลเหมือนกัน ในใจของนางมีความรู้สึกหวาดกลัวอย่างบอกไม่ถูก

นางมาถึงในราชวงศ์นี้ เป็นตอนที่คนในจวนอ๋องฉู่ทั้งหมด ต่างก็เกลียดชังนางเห็นนางเป็นศัตรู เป็นไท่ซ่างหวง ที่ให้ความหวังให้นางได้มีชีวิตต่อ ในช่วงเวลาสองปีมานี้ ในใจของนางเห็นไท่ซ่างหวง เป็นเหมือนกับปู่แท้ๆของตนเอง ไม่ตรีจิตตราตรึงอยู่ในใจ

หากเกิดอะไรขึ้นกับไท่ซ่างหวง นางยอมรับไม่ได้

ทั้งสองสามีภรรยานอนลง ต่างก็ลืมตาโต พลิกตัวไปมา ไม่สามารถนอนหลับได้

ในตอนกลางดึก หยู่เหวินเห้าลุกขึ้นมาดื่มน้ำ หยวนชิงหลิงก็ลุกตามมา ภายในห้องจุดตี้หลงไว้ อบอุ่นอย่างมาก แต่น้ำชาเย็นแต่แรกแล้ว ดื่มลงไปแล้วก็รู้สึกเย็นไปทั้งตัว

มือหยวนชิงหลิงที่ถือแก้วสั่นเทาเล็กห้อย พร้อมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงก็สั่นเทาว่า “เจ้าห้า จะเกิดอะไรขึ้นกับไท่ซ่างหวงไม่ได้”