บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 863

เมื่ออ๋องฉีส่งแผนที่ทางการทหารมา เขาและอ๋องฉีผลักประตูห้องหนังสือ ก็เห็นหยวนชิงหลิงถือคบไฟค่อยทำให้แผนที่ทางการทหารบนพื้นแห้ง นางวาดเสร็จแล้ว

หยู่เหวินเห้าเปิดแผนที่ทางการทหารปลอมในมือออกด้วยความตกตะลึง เปิดออกอย่างช้าๆ เปรียบเทียบทั้งสองภาพ คิดไม่ถึงว่าจะเหมือนกันจริงๆ นอกจากตรงที่ได้เปลี่ยนแปลงเหล่านั้น

หากว่าไม่ใช่น้ำหมึกยังไม่แห้ง หยู่เหวินเห้าเกือบจะคิดว่านี่ก็คือแผนที่ทางการทหารเดิมทีภาพนั้นที่สูญหายไป แน่นอน คุณภาพกระดาษก็มีความแตกต่าง

อ๋องฉีก็อึ้งไปแล้ว มองดูหยวนชิงหลิงด้วยความตะลึงอยู่นาน ในตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความเลื่อมใส “สวรรค์ ท่านพี่สะใภ้ห้า ท่านเป็นผู้วิเศษจริงๆนะพ่ะย่ะค่ะ”

หยู่เหวินเห้าก็ตื่นเต้นจนไร้คำบรรยาย กอดหยวนชิงหลิงและจูบนางอย่างแรงสองสามที “ยายหยวน ในสมองของเจ้าล้วนใส่อะไรเอาไว้กันนะ? คาดไม่ถึงว่าเจ้าจะจำทั้งหมดได้ ชั่งยอดเยี่ยมเกินไปแล้ว เจ้าชั่งยอดเยี่ยมเกินไปแล้ว”

หยวนชิงหลิงให้หมันเอ๋อรับคบไฟแล้วถือออกไป นวดข้อมือ “ก็โทษข้า หากข้ารู้เร็วหน่อยว่าพวกท่านยังสับสนวุ่นวายกับแผนที่ทางการทหารรูปเดิม ข้าก็ควรวาดออกมาให้พวกท่านตั้งนานแล้ว แต่ว่า ก็โทษท่านนะ ข้าเคยบอกจุดที่เปลี่ยนแปลงกับท่านตั้งนานแล้ว ท่านจำไม่ได้”

หยู่เหวินเห้ายังอยู่ในความตะลึง ได้ยินคำนี้แล้วก็ทำหน้าไม่ถูก “ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าความจำของเจ้าจะดีขนาดนี้ล่ะ? ข้าคิดว่าเจ้ารู้เพียงแค่ที่เปลี่ยนแปลง แต่จำไม่ได้ว่าภาพเดิมคืออะไร อีกทั้งการเปลี่ยนแปลงเหล่านั้นที่เจ้าบอก ข้าก็ไม่เข้าใจนี่นา”

อ๋องฉีกล่าว: “ท่านพี่สะใภ้ห้า ท่านไม่รู้ว่าเพื่อแผนที่ทางการทหารนี่ เสด็จพ่อและท่านพี่ห้าสิ้นเปลืองแรงกำลังมากเพียงใด? ตอนนี้มีแผนที่ทางการทหารแล้ว ก็จัดการง่ายขึ้นมากแล้ว ค่อยๆไขรหัสไป น่าเสียดายแคว้นต้าโจวไม่ได้ส่งคนมาอีก ไม่เช่นนั้น ก็เป็นเรื่องที่จัดการได้อย่างง่ายดายแล้ว”

“วิศวกรที่แคว้นต้าโจวส่งมาถูกฆ่าตัดตอนแล้วใช่หรือไม่?” หยวนชิงหลิงเอ่ยถาม

“ใช่ถูกฆ่าตัดตอนแล้ว” หยู่เหวินเห้าจนปัญญามาก ตอนนี้มีแผนที่ทางการทหารแล้ว ช่างหล่อหลอมกลับถูกสังหารแล้ว ดังนั้นเป่ยถังต้องการหล่อหลอมยังต้องคลำหารอบหนึ่ง”

“ไม่สามารถขอให้พวกเขาส่งคนมาอีกได้หรือ?” หยวนชิงหลิงเอ่ยถาม ตอนนี้มีแผนที่ทางการทหารแล้ว เพียงต้องการคนที่เคยมีส่วนร่วมในการหล่อหลอมมาก่อนเข้ามา เช่นนั้นก็ง่ายดายขึ้นมากไม่ใช่หรือ?

“เคยขอแล้ว แต่ช่างฝีมือที่เป็นศูนย์กลางของแคว้นต้าโจวมีไม่มาก และตอนนี้แคว้นต้าโจวเผชิญหน้ากับเรื่องสงคราม ก็อยู่ระหว่างการประดิษฐ์อย่างคึกคักเร่าร้อน ไม่สามารถส่งคนออกมาทำงานได้อีก สำหรับพวกเขาแล้ว คนมีฝีมือเหล่านี้ไม่สามารถหายไปได้อีก”

อ๋องฉีกล่าว: “พรุ่งนี้พวกเราก็เข้าวังไปพบเสด็จพ่อ ครั้งนี้ไม่สามารถมีข้อผิดพลาดจากความสะเพร่าได้อีก”

หยู่เหวินเห้าพยักหน้าอย่างแรง มองดูหยวนชิงหลิง “คนอื่นบอกว่าข้าพึ่งพาลูกๆพึ่งพาภรรยา ตอนนี้ดูท่าแล้ว เป็นความจริงเช่นนี้ มีแผนที่ทางการทหารนี้แล้ว คำสั่งกักบริเวณของข้าสามารถยกเลิกได้แล้ว”

อ๋องฉีใช้สายตาความชื่นชมมองดูเขาแล้วกล่าว “ท่านพี่ห้า ข้าอิจฉาท่านนัก เมื่อไหร่ที่ข้ามีลูกให้พึ่งพาบ้างจะดีขนาดไหนกันนะ”

“พูดมาเจ้ากับแม่สาวหน้ากลมเป็นอย่างไรบ้างแล้ว?” หยู่เหวินเห้าเอ่ยถาม

“ท่านต้องรีบยกเลิกการกักบริเวณแล้วกลับมาทำงาน ระยะนี้ข้าไม่หลับนอนไม่ได้กินข้าวเพราะกรมการพระนคร ไม่ได้สนใจเรื่องนี้โดยสิ้นเชิง” อ๋องฉีพูดระบายขมขื่นมากมายออกมา

หยวนชิงหลิงหัวเราะแล้ว “เช่นเจ้านี้คืออุทาหรณ์ของสามีที่ชอบทรมานไม่สนใจไยดีภรรยาในช่วงแรกจนสุดท้ายก็ต้องตามเอาใจทุกวิถีทาง!”

อ๋องฉีกล่าวอย่างกลัดกลุ้ม: “แม้จะไม่รู้ความหมายที่แท้จริงของคำพูดนี้ แต่ฟังออกได้ว่าเป็นรสชาติแห่งความโหดร้าย ท่านพี่สะใภ้ห้า เห็นคนตกทุกข์ไม่ช่วยแต่กลับซ้ำเติม”

“เจ้ารีบไปยังจะดีซะกว่านะ พรุ่งนี้เจ้าเข้าวังไปกราบทูลก่อน หากว่าเสด็จพ่อต้องการแผนที่ทางการทหาร เป็นธรรมดาที่จะออกราชโองการเรียกตัวข้า” หยู่เหวินเห้าสามารถคำนวณออกมาได้รวดเดียว แม้จะรู้ว่าเสด็จพ่อไตร่ตรองเพื่อประโยชน์เขา แต่วันเวลาเหล่านี้เขาก็ไร้ประโยชน์พอแล้ว

อ๋องฉีจากไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ

หยู่เหวินเห้าม้วนแผนที่ทางการทหาร ซ่อนไว้ราวกับลูกรัก “คืนนี้ข้าจะนอนที่ห้องหนังสือ ก่อนที่จะมอบแผนที่ทางการทหารออกไป ไม่สามารถหายไปจากในมือของข้าอีกครั้งหนึ่งได้”

หยวนชิงหลิงมองดูท่าทางที่ตื่นเต้นนี้ของเขา หัวเราะแล้วกล่าว: “แต่ว่ามีแผนที่ทางการทหารแล้ว ต้องการหล่อหลอมอาวุธทหารออกมาก็ยังไม่ง่ายนะ ภาพโครงสร้างมากมายด้านในท่านล้วนไม่สามารถวิเคราะห์ออกมาได้ สลับซับซ้อนเป็นอย่างมาก”

แผนภาพพื้นราบ ไม่มี3D อีกทั้งที่ทำภาพคือโม่ยี่ ใช้คำนามในยุคปัจจุบันมากมาย ยังมีกลไกเพลาหมุนต่างๆมากมายไม่มีเครื่องหมายแยกแยะ ต้องการสร้างออกมาก็ไม่ง่าย