บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 872

หลังจากสองวัน หยู่เหวินเห้าถูกแต่งตั้งให้เป็นจอมพลพิทักษ์แคว้นโจว เจ้าฮู่พ่อของฮู่เฟยเป็นแม่ทัพ นำทัพทหารและม้าแสนคนออกจากเมืองหลวง

องค์ชายเก้าหยู่เหวิยเทียนออกรบครั้งแรก ติดตามทัพใหญ่ไปด้วยเหมือนกัน

หยวนชิงหลิงไปส่งถึงประตูเมือง จัดเสื้อคลุมนักรบให้กับหยู่เหวินเห้าด้วยตนเอง พร้อมพูดขึ้นด้วยแววตาแน่วแน่ว่า “ข้ารอเจ้ากลับมา”

อยู่ในขบวนกองทัพ เขาไม่สามารถโอบกอดนางได้ เพียงแค่จับมือของนางไว้พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าวางใจ การรบในครั้งนี้จะต้องได้รับชัยชนะ สามเดือนให้หลัง มารับข้าที่นี่”

เขามองดูนางอย่างลึกซึ้งแวบหนึ่ง หันหลังสะบัดเสื้อคลุมแล้วขึ้นบนหลังม้า

กลองส่งสัญญาณออรบดังขึ้น กองทัพเริ่มออกเดินทาง ธงโบกโบยบินขึ้น ออกเดินทางอย่างขะมักเขม้น

งานแต่งงานของอ๋องฉีกับหยวนหย่งอี้ ไม่ได้จัดอย่างยิ่งใหญ่ จัดเรียบง่ายอย่างมาก เพราะสาเหตุมากมาย เป็นการแต่งงานครั้งที่สอง ต้องไปออกรบ และสาเหตุที่สำคัญที่สุดก็คือหยวนหย่งอี้ท้องแล้ว เมื่อนับดูแล้ว เป็นครั้งที่ไท่ซ่างหวงวางยาพอดี

อ๋องฉีรักษาการแทนตำแหน่งเจ้ากรมการพระนคร ถึงแม้จะเป็นการรักษาการแทน แต่ก็ถือว่าได้เลื่อนตำแหน่งแล้ว ได้แต่งงาน ภรรยาตั้งครรภ์ ได้เลื่อนตำแหน่ง อ๋องฉีนับว่าได้ใช้ชีวิตมาถึงจุดสุดยอดของชีวิต

เขามาขอร้องหยวนชิงหลิง ให้หยวนชิงหลิงช่วยครรภ์ให้กับหยวนหย่งอี้ อย่างตื่นเต้น

หยวนชิงหลิงยังลังเลกับเรื่องที่จะกลับไปรับการฉีดยา ใช่ว่าไม่เชื่อเจ้าอาวาส เพียงแค่รู้สึกว่ายังมีข้อสงสัยมากมายเกินไป เจ้าอาวาสวิเคราะห์ให้นางฟังเยอะแยะ แต่สุดท้ายกลับเสนอตัวออกมาเอง อีกอย่างรู้จักเจ้าอาวาสมานานขนาดนี้ เป็นครั้งแรกที่เห็นแสงเรืองรองในสายตาของเขา

นางเข้าใจความมุ่งมั่นของนักวิจัยทางวิทยาศาสตร์ แต่ที่จริงนางเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่า หากยาตัวนี้ถูกพัฒนาการเผยแพร่ออกไป อาจก่อให้เกิดความวุ่นวาย จะมีการเปลี่ยนอะไรบางอย่าง และถ้าสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น นางไม่มีทางรู้เรื่อง ไม่สามารถร่วมแก้ปัญหา

นางมั่นใจว่ายาที่นางพัฒนาแต่แรกถูกทำลายไปแล้ว หากเจ้าอาวาสกลับไป แปลว่าทุกอย่างต้องเริ่มต้นใหม่ จะสามารถพัฒนาได้ภายในสามเดือนไหม แล้วฉีดเข้าร่างกายของตัวเอง สิ่งนี้ก็ไม่สามารถรู้ได้เช่นกัน

ความไม่แน่นอนต่างๆ ทำให้นางตกอยู่ในห้วงแห่งความขัดแย้ง

คิดอย่างเป็นธรรม เจ้าอาวาสไม่ใช่คนเลว ไม่มีความทะเยอทะยานอะไรมากมาย เป็นความความหลงใหลยึดติดอย่างหนึ่งเท่านั้น วิทยาศาสตร์ก้าวหน้าไปอย่างต่อเนื่อง ขึ้นอยู่กับคนประเภทนี้ เดิมนางก็เคยเป็นเช่นนี้

เดิมเจ้าอาวาสพูดว่าจะอยู่ที่จวนอ๋องสองสามวัน แต่ก็ไม่ได้คำตอบของหยวนชิงหลิง อยู่มาจนนานกว่าครึ่งเดือนแล้ว

ภายในครึ่งเดือนนี้ไม่ทักถาม รออยู่อย่างสงบจิตสงบใจ แต่เมื่อถึงวันที่สิบหก เขามาหาหยวนชิงหลิง ขอให้นางรีบตัดสินใจ เพราะหากยืดเยื้อ ยิ่งไม่เป็นผลดีต่อนาง

หยวนชิงหลิงไปหาท่านย่าหยวน เล่าเรื่องนี้ให้นางฟัง

ท่านย่าหยวนตั้งไจฟังสิ่งที่นางเป็นกังวล พร้อมพูดขึ้นว่า “หากเจ้ากลับไป เจ้าอาจจะไม่ได้กลับมาอีก ความเสี่ยงนี้มีมากกว่า เจ้าสามารถยอมรับความเสี่ยงที่จะต้องสูญเสียสามีและลูกได้ไหม?”

สิ่งที่หยวนชิงหลิงสับสนที่สุดก็คือสิ่งนี้ นางส่ายหัว พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าจะรับได้ได้อย่างไร?”

“งั้นเจ้าก็สามารถเลือกได้เพียงเชื่อถือเขา ไม่งั้นเจ้าก็ต้องเตรียมพร้อมสละทุกอย่างที่นี่ แบบนี้โหดร้ายกับสามีและลูกของเจ้าเกินไป”

หยวนชิงหลิงนิ่งเงียบ ใช่ หากนางกลับไป จะต้องเตรียมพร้อมสละทุกอย่างที่นี่จริงๆ

มาที่นี่สามปีกว่าแล้ว ญาติ เพื่อน นักเรียน ผู้ป่วยที่อยู่ที่นี่ เครือข่ายความสัมพันธ์ที่สมบูรณ์ นางจะปล่อยวางได้ไหม?

“แน่นอนว่า เจ้ากลับไปแล้วใช่ว่าจะไม่มีอะไรดี อย่างน้อยก็สามารถได้อยู่กับพ่อแม่พี่ชาย และยังสามารถทำงานวิจัยของเจ้าต่อ” ท่านย่าหยวนมองดูนาง พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าต้องชั่งน้ำหนักเองว่าใครสำคัญกว่ากัน”