บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 874

แม่นมสี่กับแม่นมฉีตามกลับมายังจวนอ๋อง ทั้งสองคนช่วยกันดูแลชีวิตประจำวันของหยวนชิงหลิง

คืนนี้ท่านย่าหยวนกลับมาพูดคุยกับหลานสาว อย่างรู้สึกผิดว่า “ตอนนี้เจ้าตั้งครรภ์ ที่จริงย่าน่าจะดูแลเจ้าให้ดี ยังไงข้าก็เป็นหมอ ข้าติดตามดูแลอย่างใกล้ชิด ก็ค่อยวางใจได้บ้าง แต่ตอนนี้ข้าไปไหนไม่ค่อยได้ การบ้านของพวกเด็กๆข้าจะต้องคอยดูอย่างใกล้ชิด และตอนนี้นอกวิทยาลัยเปิดคลินิก ข้าต้องใช้เวลาทั้งช่วงเช้าเพื่อตรวจรักษาโรค อาจไม่สามารถดูแลเจ้าได้”

หยวนชิงหลิงเอนพิงอยู่ข้างกายท่านย่า หัวเราะพร้อมกับพูดขึ้นว่า “ข้าไม่ได้อยากให้ท่านอยู่ในจวนเพื่อข้า ฝีมือศักดิ์สิทธิ์ระดับสมบัติของชาติของท่าน หากถูกข้าหน่วงเหนี่ยว จะมีผู้ป่วยข้างนอกมากมายแค่ไหนที่เกลียดข้า? นักเรียนมากมายแค่ไหนที่เกลียดข้า?”

ท่านย่าหยวนหัวเราะพร้อมทั้งส่ายหัว แต่ก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นอย่างขมขื่นเล็กน้อยว่า “ความตั้งใจที่ข้ามาที่นี่ตั้งแต่แรกก็คืออยู่เป็นเพื่อนเจ้า ชั่วชีวิตของข้า ไม่ได้เป็นแม่ที่ดีคนหนึ่ง ไม่ได้เป็นท่านย่าที่ดีคนหนึ่ง เดิมคิดอยากที่จะชดเชย กลับคิดไม่ถึงว่ายังคงดื่มด่ำอยู่เช่นนี้”

“ท่านย่า เราเป็นหมอ” หยวนชิงหลิงพูดขึ้น

ย่าหลานทั้งสองคนมองตากันแล้วก็หัวเราะ มีความท้อแท้ ทุกข์ใจ สุขใจและภาคภูมิใจ

คนที่รู้ว่าหยวนชิงหลิงตั้งครรภ์มีไม่มาก แม้แต่อ๋องฉีสองสามีภรรยาก็ไม่ได้บอก

เดิมอยากที่จะบอกท่านชายสี่ แต่หลังจากเจ้าห้าออกไปรบ ท่านชายสี่ก็ไปจากเมืองหลวงแล้ว ไม่รู้ว่ามีงานยุ่งอะไร แต่ถึงแม้จะไม่บอก หยวนชิงหลิงก็พอรู้ว่าน่าจะเป็นเรื่องของพี่รอง

ภายในวังก็ไม่ได้บอก เพื่อไม่ให้เสด็จพ่อกับหวงกุ้ยเฟยตื่นเต้นจนเกินไป จนกลายเป็นความกังวล

แต่ได้บอกฮูหยินเหยาแล้ว

พระชายาจี้คนเก่าคนนี้ ตอนนี้มีตำแหน่งเป็นฮูหยินตราตั้ง ชีวิตเรียบง่ายสงบสุขมากขึ้นกว่าเดิมอย่างมาก หยวนชิงหลิงมอบน้องหมาน้อยให้นางหนึ่งตัว นางจึงอยู่กับน้องหมาทั้งวัน วางใจที่จะยกลูกทั้งสองให้กับหยวนชิงหลิงกับทางด้านครอบครัว

หยวนชิงหลิงบอกนางเรื่องตั้งครรภ์ ฮูหยินเหยาดีใจอย่างมาก พูดขึ้นอยากล้อเล่นว่า “ครั้งนี้ยังจะเป็นแฝดสามไหม?”

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นอย่างตื่นตกใจว่า “เจ้าอย่าพูดไปเรื่อย มาอีกสามคน จะต้องวุ่นวายข้าตายแน่ ข้าอยากให้เป็นลูกสาว เห็นเมิ่งซิงเมิ่งเยว่พวกนางน่ารักขนาดนี้ ข้าอยากได้ลูกสาว”

“เรื่องพวกนี้เจ้าไม่สามารถควบคุมได้ ใช่ว่าเจ้าอยากคลอดอะไรแล้วจะสามารถคลอดอะไร ตอนแรกข้าอยากที่จะคลอดลูกชาย แน่นอนว่า ตอนนั้นมีอ๋องชินคนไหนไม่อยากได้ลูกชาย? แต่ไม่มีบุญวาสนาเหมือนดั่งเจ้า”

“ตอนนี้ทั้งสองพี่น้องว่าง่ายมาก ต้องรู้จักเพียงพอ ลูกชายหรือลูกสาวต่างก็เหมือนกัน” หยวนชิงหลิงพูดขึ้น

ฮูหยินเหยาพูดขึ้นว่า “เจ้าไม่เข้าใจ มีลูกชายคนหนึ่ง ต่อไปพวกนางสองพี่น้องถึงจะมีครอบครัวตระกูลหนุนหลัง ไม่เช่นนั้น หากข้าตายไปแล้ว พวกนางก็จะน่าโดดเดี่ยวและลำบากยากแค้น ไม่มีครอบครัวตระกูลคอยหนุนหลัง”

หยวนชิงหลิงมองดูใบหน้าที่เป็นกังวลของนาง จับมือของนางไว้พร้อมพูดปลอบว่า “พวกนางจะต้องได้สามีที่ดี ต่อไปจะต้องมีบุญวาสนาอย่างมากแน่”

“นี่เป็นความหวังอย่างยิ่งใหญ่ที่สุดของข้าแล้ว หวังว่าต่อไปสามีของพวกนางจะเป็นเหมือนอย่างเจ้าห้า มีความรับผิดชอบ รู้จักเอาอกเอาใจใส่” ฮูหยินเหยายิ้มมองดูนาง พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้ารู้ไหม? ภายในชายาราชวงศ์ คนที่มีความสุขที่สุดก็คือเจ้ากับพระชายาซุน ถึงแม้ชีวิตของเจ้าจะดูเหมือนโกลาหลวุ่นวาย แต่ภายในใจแน่วแน่ มีที่พึ่ง ต่อให้มีเรื่องใหญ่โตแค่ไหน ก็จะมีคนยืนออกมารวมทุกข์ร่วมสุขกับเจ้า อ๋องซุนเป็นคนไม่แยแส ไม่ต้องการสนใจขวนขวายอำนาจ เชื่อฟังภรรยา ทั้งสองสามีภรรยามีการหารือปรึกษากัน ถึงแม้จะไม่ได้มีลูกชายด้วยกัน แต่ก็มีชีวิตที่สดใส ไม่มีอะไรทำให้ต้องหงุดหงิดใจ”

หยวนชิงหลิงคิดดูแล้ว ก็พูดขึ้นว่า “พระชายาอาน ก็มีชีวิตอยู่อย่างไม่เลวเหมือนกัน”

“นาง?” ฮูหยินเหยาส่ายหัว พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าสี่รักนาง แต่ไม่ได้ให้เกียรตินาง ดังนั้น ชีวิตความเป็นอยู่รู้เองแก่ใจเถอะ ส่วนเจ้าจะต้องมีความสุขต่อไป พวกเจ้าเป็นต้นแบบของสามีภรรยามากแค่ไหน? ความสัมพันธ์คู่รักขององค์ชายรัชทายาทเป่ยถัง จะต้องกลายเป็นเรื่องที่ถูกกล่าวขานกัน ไปทั่วทั้งเจ็ดแคว้นอย่างแน่นอน”