บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 89

ในเมื่อเป็นเช่นนี้หยวนชิงหลิงก็จะไม่เกรงใจแล้ว นั่งลงแล้วโต้กลับ “อยากคุยกับท่านอ๋องเพียงสองคน”

หยวนชิงหลิงรู้สึกว่าการที่จะมาขอความช่วยเหลือจากคนอื่นนั้น ควรเริ่มจากตื้นไปลึก ไม่ควรพูดออกไปตรง ๆ ให้ผู้อื่นลำบากไป

“ใครรึ?” หยู่เหวินเห้าไม่ได้แสดงท่าทีไม่พอใจออกมา

“เซียวเหยากง”

สีหน้าของหยู่เหวินเห้าเริ่มเปลี่ยนไป “เจ้าไปขอให้เขาทำอะไร?”

“ฟังจากที่ไท่ซ่างหวงเคยกล่าวถึงเขา ทำให้ข้าสงสัยนิดหน่อย”

“ข้าไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาทั้งนั้น ไม่จำเป็นต้องถาม” หยู่เหวินเห้าตอบด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์

หยวนชิงหลิงรู้สึกเสียดายนิดหน่อย เซียวเหยากงผู้นี้ไม่ใช่อดีตฝู่ฉู่หรอกหรือ? ทำไมเขาถึงไม่รู้อะไรเลย?

หางตาของเธอเหลือบไปเห็นทังหยางขยิบตาอยู่ด้านข้าง พลับรับรู้ได้ว่าเซียวเหยากงกับหยู่เหวินเห้ามีเรื่องบาดหมางกัน เธอจึงพูดขึ้นว่า “งั้นก็ช่างเถิด ถามคนอื่นก็ได้ คนรู้จักเจ้าพระยาหุ้ยติ่งฉู่น่าจะเยอะอยู่”

หยู่เหวินเห้าขมวดคิ้วแน่นขึ้นจนคิ้วปูดโปนเห็นได้อย่างชัดว่ามีน้ำโห “เขา?”

“คนผู้นี้นิสัยเป็นอย่างไร?” หยวนชิงหลิงสังเกตอารมณ์ที่แสดงออกมาของเขา ก็รู้ได้ว่าคงไม่มีคำตอบที่ดี

“คำเเดียว เลวร้าย!” หยู่เหวินเห้าตอบอย่างเย็นชา

หยวนชิงหลิงใช้ความคิดแก้ไขคำสองพยางค์เลวร้ายนี้ แต่ในใจกลับสั่นไหว โดยลักษณะนิสัยของหยู่เหวินเห้าแล้ว เขาจะไม่กล่าวหาผู้อื่นโดยพลการ ปากของเขานั้นมีไว้เพียงปากร้ายใส่เธอเท่านั้น

แต่ใช้คำว่าเลวร้ายสองพยางค์นี้มาจำกัดความเจ้าพระยาหุ้ยติ่ง เห็นได้ว่าท่านมันคนขี้ขลาด

“อยากรู้รายละเอียดมากกว่านี้” หยวนชิงหลิงตอบทันที

“เจ้าจะอยากรู้เรื่องเขาไปทำไม?” หยู่เหวินเห้าถามกลับ

หยวนชิงหลิงลังเลเล็กน้อยก่อนจะตอบ: “พ่อของข้าต้องการยกน้องสาวให้แก่เขา”

หยู่เหวินเห้าตกใจ แล้วตอบนิ่งๆ : “งั้นเจ้าก็รอเก็บศพน้องสาวเจ้าเลย”

หยวนชิงหลิงตกใจเป็นอย่างมาก “เลวร้ายขนาดนั้นเลยรึ?”

ทังหยางตอบจากด้านข้าง “พระชายา เขาเคยแต่งงานกับผู้หญิงสามสกุล ล้วนตายทั้งหมด”

“ตายอย่างไร?”

“อ้างว่าเสียชีวิตด้วยโรคกะทันหัน สำนักดาราศาสตร์ยิ่งกล่าวว่าเป็นเพราะเขาฆ่าร้างคนไปเยอะ ทำให้ตำหนักพระชายามีการฆ่ามาตลอด และการสังหารของเขาล้วนทำเพื่อศาลและประเทศชาติ ฝ่าบาทก็ยิ่งปกป้องคุ้มครองเขา”

“ในบางครั้งก็อาจมีตายเพราะป่วยจริง?” หยวนชิงหลิงเริ่มไม่สบายใจ แต่ยังคงพยายามมองโลกในแง่ดีอยู่

หยู่เหวินเห้าตอบนิ่งๆ : “ถ้าเจ้าทำสัญญาไว้ก็ยกน้องสาวของเจ้าแก่เขาเถิด รอดูว่าในท้ายที่สุดแล้วน้องสาวของเจ้าจะบังเอิญตายเพราะป่วยเหมือนกันหรือไม่”

หยวนชิงหลิงตกอยู่ในห้วงความกังวล อย่างไรก็ชีวิตของมนุษย์ ถึงแม้ไม่ใช่น้องสาวของเธอก็ไม่อาจละเลยได้

“พวกเจ้ารู้เรื่องราวภายในใช่หรือไม่?” หยวนชิงหลิงถามขึ้น

ทังหยางมองไปที่หยู่เหวินเห้าชั่วครู่ หยู่เหวินเห้าจึงพยักหน้ารับ “พูดเถอะ บอกนางไป”

ทังหยางเริ่มอธิบายท่านเจ้าพระยาหุ้ยติ่งผู้นี้ เขามีนิสัยชอบดูถูกผู้หญิง และผู้หญิงที่ตายในมือของเขามีมากกว่าภรรยาหลวงสามคน สาวใช้ในคฤหาสน์ ผู้หญิงในหมู่บ้านแถบชานเมืองก็เกรงว่าจะมีไม่ต่ำกว่าสิบคน นี่ไม่รวมถึงโสเภณีทหารที่ออกสำรวจและผู้หญิงที่คัดเลือกมาจากหมู่บ้านใกล้เคียงอีกนะพะย่ะค่ะ"

หยวนชิงหลิงได้ฟังก็โกรธไปทั้งร่าง ลุกขึ้นพูด “เรื่องนี้ไม่มีใครสนใจเลยรึ?”

“ใครสน? ตัวเองไม่ได้เดือดร้อน ใครจะไปสนใจ? เรื่องนี้บอกศาลไม่ได้ เพราะเขาสามารถแก้ไขเป็นการส่วนตัวได้ด้วยเงิน ถ้าหากให้เงินแล้วไม่ต้องการ พยายามที่จะฟ้องฝ่ายราชการ เขาจะใช้กำลังบังคับคนให้ย้ายที่อยู่หรือฆ่าตัวตายโดยการกินยา” ทังหยางตอบ

ในยุคสมัยนี้ใครๆ ก็รู้ มีอะไรน่าตกใจ

หยวนชิงหลิงเลือดเดือดพล่าน “ที่เล่ามาถ้าหากเซียวเหยากงหยุดเจ้าพระยาหุ้ยติ่งได้ งั้นข้าคงขอให้เขาช่วยได้”

ใบหน้าที่บวมปูดของหยู่เหวินเห้ามืดมนฉับพลัน “เจ้าจะไปพบเขารึ? ข้าไม่อนุญาต!”

“แล้วท่านอ๋องไม่ถูกใจอะไรเขาหรือ?” หยวนชิงหลิงถามกลับ วีรบุรุษที่เก่งกาจขนาดนี้มีอะไรให้ไม่ถูกใจกัน?

“ไม่อนุญาตคือไม่อนุญาต!” หยู่เหวินเห้ายืนขึ้นตอบนิ่งๆ : “ถ้าหากเจ้ากล้าไป ข้าจะตีขาเจ้าให้หัก”

“เรามีพันธสัญญา ท่านไม่สามารถลงมือกับข้าได้” หยวนชิงหลิงใช้เหตุผลเข้าสู้

หยู่เหวินเห้าถอนใจ : “ข้าไม่ต้องลงมือด้วยตัวเอง”

หยวนชิงหลิงตกตะลึง ลืมไปว่าเขามีลูกน้องมากมาย แต่ไม่ว่าจะลงมือด้วยตัวเองหรือไม่ความหมายก็เหมือนกัน เขาไม่สามารถใช้กำลังกับเธอได้

“ถ้าหากข้าไม่ไปพบเซียวเหยากง ท่านมีวิธีทางอื่นไหม?” หยวนชิงหลิงถามกลับ

“ทำไมข้าต้องช่วยน้องสาวของเจ้า”

“นั่นคือน้องสาวของเจ้า”

“เจ้าเคยพูดไม่ช้าก็เร็วข้าจะต้องยอมแพ้ให้แก่เจ้า อย่าลืมคำพูดตัวเองสิ” หยู่เหวินเห้ารู้สึกอารมณ์เสียในที่สุด ย่าของเขาเป็นหมี ผู้หญิงคนนี้แย่มาก เธอมักจะพูดเรื่องการออกจากการเป็นชายาเสมอ ราวกับเขาจะไม่กล้าสู้

หยวนชิงหลิงสอนอย่างจริงใจ: “ท่านอ๋อง คำพูดของผู้หญิงนั้นเชื่อไม่ได้”

“ดังนั้น” หยู่เหวินเห้าหรี่ตามอง แต่กลับพบว่ายิ่งหรี่ยิ่งเหมือนกับปิดตาไปแล้ว ในใจยิ่งโมโหมากขึ้น “เจ้าพูดว่าไม่สามารถใช้กำลังกับเจ้าได้ ก็เชื่อถือไม่ได้เหมือนกันอย่างงั้นหรือ?”

หยวนชิงหลิงประหลาดใจ ปากกระบอกปืนสามารถทำได้จริง ปฏิกิริยาของหยู่เหวินเห้าตื่นตัวมากกว่าเดิม เธออาจจะสิ้นเปลืองเป็ดไปแล้วหนึ่งตัวแถมยังเสียเวลาใช้ความคิดกับเป็ดอีก