บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 911

กลับไปเล่าให้เจ้าห้าฟัง เจ้าห้าพูดว่า "อย่างน้อยตอนนี้มีผู้หญิงสามคนที่เข้ามาอยู่ในสายตาของพวกเรา พวกเราต้องรู้ว่าพวกนางอยู่ที่ไหน สถานะที่แท้จริงของพวกนาง คนหนึ่งคือมู่ชิงชิง คนหนึ่งคือชายารองหลั่งเยว่ อีกคนหนึ่งคือแม่นมฉิน ระหว่างสามคนนี้มีความเกี่ยวข้องกันไหม"

เขามองดูหยวนชิงหลิง แววตาฉายแสงดั่งหิ่งห้อย พร้อมพูดต่อว่า "หากหมันเอ๋อเป็นลูกสาวของอ๋องหนานเจียง งั้นถือเป็นข้อได้เปรียบที่เราจะปราบปรามหนานเจียง การสืบทอดของตำแหน่งอ๋องหนานเจียงเป็นการสืบทอดจากรุ่นสู่รุ่น และไม่แบ่งแยกชายหญิง ขอเพียงมีหลักฐานว่าหมันเอ๋อ เป็นลูกสาวของอ๋องหนานเจียง และนางสามารถสืบทอดตำแหน่งอ๋องหนานเจียง อย่างน้อยก็สามารถรวบรวมคนของสำนักใต้ทั้งหมด เพื่อตอบโต้สำนักเหนือ การแทรกซึมเข้าไปได้ก็ดี เป็นกลไส้ศึกก็ดี เพื่อสามารถที่จะชนะได้โดยไม่ต้องต่อสู้สูญเสียทหาร"

"แต่หากหมันเอ๋อเป็นลูกสาวของอ๋องหนานเจียงจริงๆ คนของสำนักเหนือรู้เข้า จะปล่อยนางไปไหม? ในเมื่อเสี้ยวหงเฉิงสามารถสืบรู้ว่า ลูกสาวอ๋องหนานเจียงยังไม่ตาย คนของสำนักเหนือก็ต้องสามารถสืบรู้ได้ ตอนนี้สำนักเหนืออยู่ในมือหงเย่ เขาจะต้องสามารถสืบรู้ได้ว่า ลูกสาวของอ๋องหนานเจียงอยู่ในเมืองหลวง หมันเอ๋ออาจจะตกอยู่ในอันตราย" หยวนชิงหลิงพูดขึ้นอย่างเป็นห่วง

หยู่เหวินเห้าส่ายหัว พร้อมพูดขึ้นว่า "ใช่ หากหงเย่รู้สถานะของหมันเอ๋อ หมันเอ๋อจะตกอยู่ในอันตราย แต่หมันเอ๋อปิดบังได้เป็นอย่างดี หากไม่ใช่เพราะพวกเจ้าอยู่ด้วยกันทั้งวันทั้งคืน และเคยผ่านเรื่องอ๋องชินเป่ามา จะสามารถคิดได้อย่างไรว่า นางในสถานะคนใช้ จะสามารถกลายเป็นลูกสาวของอ๋องหนานเจียง? ยังไงพวกเราก็ยังได้เปรียบ"

"ข้าสงสัยว่า หงเย่จะส่งคนมาที่เมืองหลวง" หยวนชิงหลิงพูดขึ้น

"อีกอย่าง ความทรงจำของหมันเอ๋อได้ค่อยๆฟื้นคืน นางอาจจะคิดถึงเหตุการณ์ในอดีตมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ พวกเราจะบอกนางถึงความเป็นไปได้ไหม?" หยวนชิงหลิงถามขึ้น

หยู่เหวินเห้าส่ายหัว พร้อมพูดขึ้นว่า "ยังไม่ต้องบอกนาง ถึงตอนนี้ยังไม่สามารถที่จะมั่นใจได้ เพื่อตัวนางเองจะได้ไม่เผยพิรุธออกมาก่อน เมื่อมีคนรู้เรื่อง ศัตรูจะไม่ปล่อยให้ทุกโอกาสหลุดมือไป ระวังตัวหน่อยดีกว่า"

หยวนชิงหลิงส่ายหัว เพราะเกี่ยวข้องกับคนข้างกายตนเอง ภายในใจจึงไม่สามารถที่จะสบายใจได้

แล้วก็พูดอะไรก็เป็นเช่นนั้น เช้าวันรุ่งขึ้น คนของสำนักเหลิ่งหลังมารายงานว่า เห็นหงเย่ติดตามขบวนพ่อค้าเข้าชายแดนเป่ยถัง ชมวิวแม่น้ำภูเขาทิวทัศน์มาตลอดทาง ถึงแม้ดูแล้วเหมือนมาอย่างไม่มีเป้าหมาย แต่ทิศทางของเขาคือมุ่งหน้ามายังเมืองหลวง

ยังคงโอบกอดผีผาเผยใบหน้าเพียงครึ่งเดียว ในที่สุดเขาก็มา

หลังจากคนของท่านชายสี่เหลิ่งรายงานเสร็จ คนของสำนักเหมยแดงก็มา บอกว่าเห็นคนหนานเจียงจำนวนหนึ่งปลอมตัวไปทางเหนือ และก็ติดตามมุ่งหน้ามายังเมืองหลวง แต่ไม่รู้ว่าคนพวกนี้เป็นหนานเจียงสำนักเหนือ หรือคนของสำนักใต้

และไม่เหมือนกับทุกครั้งที่ผ่านมาก็คือ หยู่เหวินเห้าล้วนได้เปรียบ

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ เขาสามารถเป็นคนวางแผน แทนที่จะต้องเผชิญหน้าเท่านั้น

เขาสั่งคนของสำนักเหมยแดง ให้พวกเขาไปป่าวประกาศว่า ลูกสาวของอ๋องหนานเจียงอยู่ในเมืองหลวง ให้ป่าวประกาศไปทั่วเมืองหลวง เพราะในเมืองหลวงมีคนหนานเจียงเป็นจำนวนมาก ข่าวจึงรู้ไปถึงหนานเจียงสำนักใต้อย่างรวดเร็ว สำนักใต้ตามหาจวิ้นจู่น้อยอยู่แต่แรกแล้ว ดังนั้นพวกเขาจะรีบมา แบบนี้สำนักใต้สำนักเหนือเผชิญหน้ากัน เขารอดูสถานการณ์

ไม่ถึงสองวัน ทั่วถนนตรอกซอกซอยในเมืองหลวง ล้วนกำลังพูดถึงเรื่องนี้ ตอนนั้นอ๋องหนานเจียงเสียชีวิตอย่างอนาถ คนมากมายต่างก็รู้ ยังไงตอนนั้นคนหนานเจียงจำนวนมาก หลั่งไหลเข้ามาในเมืองหลวง เรื่องนี้จึงเผยแพร่ไปทั่ว

ด้วยเหตุนี้ราชสำนัก จึงเลี้ยงปล่อยหนานเจียง ถึงแม้จะไม่สามารถก่อตั้งเป็นประเทศได้ แต่ผ่านมาหลายปีก็ไม่สามารถที่จะ ควบคุมดูแลได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ความสมบูรณ์ของแผ่นดิน เป็นเสียงร่ำไห้ที่น่าจดจำ ของประชาชนจากแดนไกลมาตลอด ดังนั้น สายเลือดอ๋องหนานเจียงยังมีเด็กกำพร้า น่าตื่นเต้นจริงๆ

ทุกคนต่างก็รู้ อ๋องหนานเจียงเป็นฝ่ายเดียวกับราชสำนัก

ก่อนหน้านี้หยู่เหวินเห้า อยากที่จะสืบเรื่องคนหนานเจียง ลอบฆ่าไท่ซ่างหวง แต่เรื่องนี้ศาลต้าหลี่ไม่ได้บันทึกไว้ กู้ซือก็หาเอกสารไม่เจอ ไม่รู้ว่าจะเริ่มสืบจากตรงไหน

ข่าวนี้ถูกปล่อยออกไปได้ไม่กี่วัน หวงกุ้ยเฟยก็สั่งมาตามหยวนชิงหลิงเข้าวัง

หยวนชิงหลิงอุ้มท้องโตเข้าวัง ตั้งแต่หลังจากสลบแล้วฟื้นขึ้นมา ท้องโตอย่างรวดเร็วมาก ตอนกลางคืนไม่ค่อยได้นอน ดังนั้น นั่งอยู่บนรถม้าก็นอนหลับไปแล้ว เมื่อมาถึงวังแม่นมสี่เรียกนางตื่น นางค่อยตื่นขึ้นมา