บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 916

หยวนชิงหลิงเดินไปนั่งลง เอนพิงกายไปด้านหลัง หาท่าที่นั่งค่อนข้างสบาย แล้วมองดูนางพร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าอยากรู้ความจริง อยากรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างเจ้ากับหมันเอ๋อ”

“พระชายารัชทายาทคิดมากไปแล้ว” แม่นมฉินก็มองดูนาง ยังคงยิ้มแย้ม แต่ความเยือกเย็นในแววตายิ่งลึกซึ้ง พร้อมพูดขึ้นว่า “เดิมข้าน้อยไม่รู้จักนาง เพียงแต่วันนี้ทุกคนต่างก็ไปทานข้าวแล้ว มีเพียงนางคนเดียวที่ไม่ได้ไป จึงเตรียมมาให้หลานชุดหนึ่ง เพียงเท่านั้นเอง”

หยวนชิงหลิงถามขึ้นว่า “ได้ วันนี้ถือว่าเจ้าใจดีมีเมตตา ทนเห็นบ่าวใช้คนหนึ่งถูกรังแก ให้อดข้าวไม่ได้ งั้นเดิมที่เจ้าไม่ยอมออกจากวัง ทำไมหลังจากได้รู้ว่าลูกสาวของอ๋องหนานเจียงอยู่ในเมืองหลวง เจ้าก็เปลี่ยนใจแล้ว? ข้าเชื่อว่าการออกมาจากวังของเจ้า ถือเป็นเรื่องที่อันตรายอย่างหนึ่ง อาจจะเป็นภัยถึงชีวิตได้ด้วยซ้ำ

แต่เจ้าก็ไม่สนใจ ไปขอร้องถึงตรงหน้าหวงกุ้ยเฟย เจ้าเพียงแค่ต้องการตอบแทนหลอกุ้ยผินเท่านั้นจริงหรือ?

แต่ข้ารู้มาว่า ที่จริงความสัมพันธ์ระหว่างเจ้ากับหลอกุ้ยผิน ไม่ได้ลึกซึ้งอะไรกันมาก ไม่เช่นนั้นตอนที่เกิดเรื่องกับนาง เจ้าก็ถูกลงโทษไปด้วยแล้ว เป็นเพราะไม่ใช่คนสนิท ดังนั้นเจ้าก็เลยสามารถมีชีวิตรอด”

แม่นมฉินหัวเราะ พร้อมพูดขึ้นว่า “จินตนาการของพระชายารัชทายาท ดีเกินไปแล้ว ลูกสาวของอ๋องหนานเจียงอะไร? ข้าน้อยไม่เคยได้ยิน ยิ่งไม่สนใจ”

“เขาเป็นคนหนานเจียง เจ้าไม่สนใจอ๋องหนานเจียงหรือ?” หยวนชิงหลิงมองดูนางพร้อมถามขึ้น

แม่นมฉินเงยหน้าขึ้นอย่างเย็นชา พร้อมพูดขึ้นว่า “ถึงแม้ข้าน้อยจะเป็นคนหนานเจียง แต่พระชายารัชทายาทก็น่าจะรู้ว่าหนานเจียง แบ่งเป็นสำนักเหนือสำนักใต้ ข้าน้อยเป็นคนเจียงเป่ย จะสนใจอ๋องหนานเจียงอะไรนั่นทำไม?

ดังนั้นพระชายารัชทายาท ท่านคิดมากไปแล้ว ถึงแม้ข้าน้อยจะไม่รู้ว่าท่านต้องการอะไรกันแน่ แต่เรื่องพวกนี้ สำหรับทาสหนานเจียง ที่เห็นแก่อาหารเพื่ออิ่มท้องตรงหน้า ไม่มีความน่าสนใจที่จะต้องถามถึง”

หยวนชิงหลิงอึ้ง พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าเป็นคนเจียงเป่ย?” เดิมนางคิดว่า บางทีแม่นมฉินน่าจะเป็นคนในจวนอ๋องหนานเจียง หรือชายารองอ๋องหนานเจียง แต่ถ้าเป็นคนเจียงเป่ย งั้นก็ไม่ใช่

“ข้าน้อยสามารถสาบานได้ว่า เป็นคนเจียงเป่ย หากพูดโกหกแม้เพียงประโยคเดียว ขอให้ฟ้าผ่า ไม่ได้ตายดี” แม่นมฉินพูดขึ้น

หยวนชิงหลิงมองดูนาง สายตาฉายแววสงสัย นางไม่เหมือนกำลังโกหก ก่อนหน้านี้นางโกหกเพื่อปกปิด สังเกตได้จากการแสดงออกทางอารมณ์ กับท่าทีการพูด

แต่ตอนนี้ประโยคที่ว่าสาบาน นางกลับพูดขึ้นอย่างจริงจัง

จู่ๆหยวนชิงหลิงก็คิดอะไรขึ้นมาได้อย่างหนึ่ง ความคิดที่ค่อนข้างเหลวไหลอย่างหนึ่ง

แต่ความคิดนี้ถูกนางปฏิเสธในทันที เพราะการคาดเดานี้ไม่น่าเป็นไปได้ หรือจะพูดว่าแทบเป็นไปไม่ได้เลย

หรือว่าผิด ตั้งแต่ความคิดก่อนหน้านี้?

แม่นมฉินเดินไปย่อตัวทำความเคารพ ความเยือกเย็นในดวงตาจางหายไป แทนที่ด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตน และให้เกียรติในฐานะที่เป็นบ่าวใช้ต่ำต้อย พร้อมพูดขึ้นว่า

“ข้าน้อยออกจากวังมาเพราะมีเป้าหมายจริง แต่ไม่ใช่เพื่อลูกสาวของอ๋องหนานเจียง เรื่องพวกนี้ไม่เกี่ยวกับข้าน้อย แน่นอน อย่างที่พระชายารัชทายาทพูด ก็ไม่ใช่เพื่อปรนนิบัติรับใช้องค์ชายเก้าหมดทั้งใจ

ส่วนเมื่อกี้เห็นสาวใช้คนนั้นหิวโหย แล้วรู้สึกรับไม่ได้ เพราะรู้ว่านางเป็นคนหนานเจียง แต่เดิมข้าน้อยไม่รู้จริงๆว่านางเป็นคนเจียงหนานหรือเจียงเป่ยกันแน่

เพียงแค่สงสารเพราะเป็นคนชาติเดียวกัน ดังนั้น ไม่รู้ว่าพระชายารัชทายาท ลองใจเพื่ออะไร ความคิดของเจ้านาย ข้าน้อยก็ไม่กล้าถาม”

หยวนชิงหลิงมองดูนาง ก่อนหน้านี้ที่เข้าวังก็ดี ตอนนี้ก็ดี ล้วนเรียกพวกหรงเยว่มาด้วย เพราะไม่อยากให้แม่นมฉินดูออกว่า หมันเอ๋อรับใช้อยู่ในจวนไหนกันแน่