บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 941

หยวนชิงหลิงเห็นนางพูดคำพูดเหล่านี้ต่อหน้าทุกคน ตกใจจนลูกตาแทบจะถลนออกมาแล้ว ต่างก็บอกว่าคนสมัยโบราณอนุรักษ์นิยม เห็นทีจะเป็นเรื่องไม่จริง นึกถึงก่อนหน้านี้พวกนางเคยลองขับรถม้าด้วยกัน แม้แต่เสด็จพ่อยังลำเอียง อดไม่ได้ที่จะพูดยิ้มๆว่า “เจ้าคนพูดมาก มีแม่นางไม่น้อยอยู่ที่นี่ด้วย”

“พวกข้ารู้เรื่อง”ลู่หยากับฉี่หลอเอ่ยขึ้นมาพร้อมกัน

หยวนชิงหลิงโบกมือพลางยิ้มขม “พวกเจ้ารู้เรื่อง ข้าไม่ค่อยรู้เท่าไหร่ ไม่พูดเรื่องพวกนี้แล้ว อะซี่ตกใจหมดแล้ว”

เดิมทีอะซี่นั้นเขินอาย ไม่ว่าจะเป็นการแสร้งทำว่าเขินอายหรือว่าเฝ้ารออย่างรู้สึกตื่นเต้นอยู่บ้างจริงๆ แต่ตอนนี้ได้ยินทุกคนต่างก็ยกข้อห้ามต่างๆขึ้นมา จึงได้เอ่ยขึ้นอย่างสบายๆว่า “ไม่ได้ตกใจ ในบ้านได้เคยพูดเรื่องเหล่านี้กับข้าตั้งแต่แรกแล้ว ข้ายังเคยดูภาพวาดด้วยซ้ำ”

หยวนชิงหลิงไม่ชอบพูดคุยเรื่องเหล่านี้ รู้สึกว่าเรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องที่เป็นส่วนตัวมากเป็นพิเศษ ไม่อยากเอามาปรึกษาหารือ

แต่พระชายาซุนไม่ยอมปล่อยนางไปง่ายๆ ถามขึ้นอย่างอยากรู้ว่า “ว่ากันว่า ตรงนั้นของเจ้าห้าเคยได้รับบาดเจ็บ ไม่เป็นอะไรไหม”

คำพูดนี้เอ่ยออกมาแล้ว ทุกคนต่างก็หัวเราะชอบใจกันใหญ่

หยวนชิงหลิงมองพวกเขาอย่างเก้อเขิน “เจ้าหุบปากไปเถอะ ประเดี๋ยวออกไปดื่มเหล้าจะให้อุดปากเจ้าไว้หรืออย่างไร”

“คนละเรื่องกัน พวกเราต่างอยากรู้ เจ้าก็พูดมาเถอะ ไม่มีคนนอกอยู่เสียหน่อย”พระชายาซุนหัวเราะจนตาหยีเล็ก

“ใช่แล้ว ที่จริงพวกเราก็อยากรู้มาก ”ครั้งนี้ฮูหยินเหยาก็ไร้สาระไปด้วย ถึงกับพูดเกลี้ยกล่อมขึ้นมาพร้อมกับพระชายาซุน

หรงเยว่ไม่รู้เรื่องที่เคยได้รับบาดเจ็บมาก่อน แต่พอได้ยินว่าเป็นตรงนั้น ก็รู้สึกสนใจขึ้นมา “ได้รับบาดเจ็บแล้วยังใช้การได้หรือ”

“ใช้การน่ะคิดว่ายังคงใช้ได้ เจ้าดูสินางท้องสองแล้ว”พระชายาซุนพูด เอามือปิดปากเอาไว้ หัวเราะจนสะอึก “แต่ต้องดูว่าใช้การได้ดีหรือไม่”

ทุกคนหัวเราะขึ้นมา

หยวนชิงหลิงมองผู้หญิงบ้าบอกลุ่มนี้ด้วยมุมปากที่กระตุก พูดคุยเรื่องเหล่านี้ในบ้านใหม่ของผู้อื่น เหมาะสมหรือ

คิดไม่ถึงเลยว่านางต่างหากที่เป็นคนสมัยโบราณ

นางสะกดกลั้นความเก้อเขินหมุนตัวไป “ข้าไปดูว่าบ้านใหม่สร้างได้เป็นอย่างไรบ้าง”

บ้านใหม่เป็นการก่อสร้างใหม่ทั้งหลัง เพียงแต่มีการตกแต่งอย่างเรียบง่ายเท่านั้น บ้านทั้งหลังยังไม่สมบูรณ์ดี เพื่อเป็นการสู่ขอต้อนรับอะซี่ และนับว่าได้ใช้การล่วงหน้า

มองเห็นกำลังที่กั้นเอาไว้ ในใจของหยวนชิงหลิงรู้สึกสงบมาก แม้ว่าอะซี่จะแต่งงานออกไปแล้ว แต่เหมือนกับการแต่งงานกลับเข้ามาเพื่อเป็นสะใภ้

งานเลี้ยงช่วงค่ำยังไม่เลิกรา สวีอีก็เมาจนต้องให้คนหามกลับมา โทษเขาไม่ได้ เพราะว่ามีฮ่องเต้หมิงหยวนอยู่ ทุกคนต่างก็ไปคารวะเหล้ากับเขา เจ้าบ่าวหมาดๆ คนข้างๆช่วยขวางเอาไว้ก็ไร้ผล ในสิบแล้วย่อมต้องมีสองแล้วที่ไหลลงไปในท้องของเขา เขากอดกระโถนอาเจียนอยู่ด้านนอกไปหลายครั้งแล้ว จึงถูกยกเข้าไปในห้อง

ทางด้านอะซี่มีคนหลายคนที่ติดตามมาด้วย ปรนนิบัติรับใช้อยู่ในเรือนหลังใหม่ เห็นลูกเขยเมาจนกลายเป็นสภาพนี้ ก็รีบสั่งให้คนไปต้มน้ำแกงสร่างเมา

แต่แม้ว่าจะกรอกน้ำแกงสร่างเมาไปสองถ้วย ก็เปลืองแรงเสียเปล่า พลางกรอกน้ำแกงพลางไหลออกมาจากมุมปาก ชาตินี้สวีอีไม่เคยเมาเช่นนี้มาก่อน คืนนี้เป็นวันที่สำคัญที่สุด เขาพลาดไปแล้ว

อะซี่กลับไม่ได้รู้สึกโมโห กลับคลายใจไปได้หนึ่งเปลาะ นอนลงข้างกายสวีอีพร้อมชุดเสื้อผ้า มองดูใบหน้าที่แดงก่ำเพราะเมาเหล้าของสวีอี ผู้ชายที่แสนจะซื่อบื้อ ตอนนี้ได้กลายเป็นสามีนางแล้ว

ความรู้สึกนี้ช่างแปลกประหลาดมาก แต่ว่า ก็รู้สึกสบายใจมาก

เทียนลายมังกรและหงส์กำลังเผาไหม้ แสงไฟสลัว ในห้องที่ว่างเปล่า มีเพียงเตียงหลังหนึ่งและโต๊ะแปดเซียนตัวเดียวเท่านั้น สินสอดแต่งงานที่ติดตัวมาล้วนวางเอาไว้ในจวนอ๋องฉู่ นางจะอาศัยอยู่ที่นี่ชั่วคราวสามวันเท่านั้น หลังจากผ่านไปสามวันกลับบ้านมารดาแล้วก็จะกลับไปอยู่จวนอ๋องฉู่

อะซี่ดูไฟอยู่ชั่วครู่ แล้วก็หันกลับมาดูสวีอี เอาแต่จ้องนิ่งๆอย่างนี้ทั้งคืน ไม่เคยรู้สึกเลยว่าสวีอีจะสงบเหมือนวันนี้มาก่อน ราวกับหมาป่าที่เชื่อฟังคำสั่งตัวหนึ่ง

ผู้ชายสไตล์แบดๆของนาง

ข้างนอก งานเลี้ยงยังคงดำเนินต่อไป