บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 940

ฮ่องเต้หมิงหยวนเก็บกระดานหมากรุก ดื่มชาแล้วพูดเรียบๆ “ความคิดที่จะปลดฮองเฮาคงวนเวียนอยู่ในหัวโสวฝู่มาไม่ต่ำกว่าร้อยครั้งแล้ว เขาคงมีความคิดนี้ตั้งแต่เรื่องของเสียนเฟยแล้วล่ะ

แต่...อย่างไรก็เป็นลูกสาวของตัวเอง ยังอยากให้โอกาสนางอีกสักครั้ง แต่น่าเสียดาย ฮองเฮาไม่รู้จักรักษา คิดว่าแผ่นดินของข้ายังต้องพึ่งพาตระกูลฉู่ หารู้ไม่ว่าตระกูลฉู่ไม่เคยคิดเอาแผ่นดินนี้เป็นแผ่นดินของตระกูลหยู่เหวิน ในใจของขุนนางเก่าพวกนี้ แผ่นดินนี้ก็คือแผ่นดินที่พวกเขาร่วมต่อสู้มาด้วยกัน

ทั้งหมดของทั้งหมดก็เพื่อเปิดทางให้แผ่นดิน พวกเขายังถึงกับใส่ใจมากกว่าข้า ลองข้าไม่เข้าประชุมสิ เขากับราชครูได้พูดจนข้าหูชาแน่”

เหลิ่งจิ้งเหยียนขำเล็กน้อย แต่ฮ่องเต้ก็ยังไม่พูดว่าจะปลดหรือไม่

หลังจากพูดคุยอยู่พักหนึ่ง เหลิ่งจิ้งเหยียนก็ลุกขึ้นทูลลา “กระหม่อมต้องรีบไปร่วมสนุกแล้วพ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้จวนอ๋องฉู่มีชีวิตชีวาขึ้นเรื่อยๆ แล้ว”

ฮ่องเต้หมิงหยวนหลุบตาลง เขาครองแผ่นดิน ความศิวิไลซ์แดนมนุษย์กลับไม่เคยได้ข้องแวะ ด้วยเหตุนี้เขาจึงชอบฟังฮู่เฟยเล่าเรื่องในชนบทพวกนั้น

เมื่อก่อนยังอยู่สงบนิ่งได้ แต่วันนี้ไม่รู้เพราะเหตุใดจึงลุกลี้ลุกลนนัก

ดื่มชาอยู่พักหนึ่งแล้วก็โยนฎีกาไปอีกทาง สั่งเสียงเข้ม “เตรียมเกี้ยวไปจวนอ๋องฉู่!”

ก่อนสวีอีจะได้เลื่อนตำแหน่งมีเงินทอง เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะได้แต่งงาน

เริ่มแรกเข้าไม่ค่อยชอบอะซี่เท่าไหร่ เพราะนางมักทำใหญ่ข่มเหงผู้คน แล้วยังชอบไม่ไว้หน้าเขาอีก

แต่ตอนหลังกลับพบว่านางไม่ถือตัวเลย ไม่วางมาดคุณหนูแม่ทัพ ทั้งในหมู่หญิงสาวก็มีวรยุทธ์ไม่เลวอีก

แน่นอน เขาไม่เคยคิดว่าจะขออะซี่แต่งงานได้ ยิ่งไม่เคยคิดว่างานแต่งของเขาจะได้จัดในจวนอ๋องฉู่ มีแขกเหรื่อมากมายที่มาเพราะองค์รัชทายาทอีก

และเขาก็ไม่เคยคิด ว่างานแต่งของเขาจะมีผู้ใหญ่ที่ใหญ่เทียมฟ้ามาอีกคน

เพิ่งรับตัวเจ้าสาวมา ยังไม่ทันได้ไหว้ฟ้าดินก็ได้ยินข้างนอกประกาศเสียงดังว่า “ฝ่าบาทเสด็จ!”

สวีอีที่สวมชุดมงคลสีแดงขาอ่อนระทวย กระโจนเข้าไปคุกเข่ากับพื้น ตกใจสุดขีด

ส่วนแขกเหรื่อที่มาร่วมงานยังคิดว่าตัวเองหูเพี้ยน ฮ่องเต้จะมาได้ยังไง? ฮ่องเต้จะมาร่วมงานแต่งงานของขุนพลไร้ยศจริงได้อย่างไร?

“เสด็จปู่!” แฝดสามวิ่งเข้าไปรับเสด็จ ด้านหลังมีหมาป่าหิมะวิ่งตามอีกสามตัว วิ่งกันจนสั่นสะเทือนไปหมด

ฮ่องเต้หมิงหยวนหัวเราะชอบใจ ย่อตัวลงอุ้มหลานชายที่มาด้วยความรวดเร็ว แล้วมองคนที่อยู่ด้านหลังรีบคุกเข่าลงคารวะ หักนิ้วแล้วถามเอาใจเด็กๆ “อยากฟังเสียงประทัดไหม?”

“พ่ะย่ะค่ะ!” แฝดสามชอบที่สุดก็คือเห็นประทัดบินว่อนเต็มไปหมด แตกออกเป็นสีแดงเต็มพื้น

หยู่เหวินเห้าอมยิ้มเดินขึ้นหน้า แล้วยื่นก้านธูป “เสด็จพ่อ เชิญพ่ะย่ะค่ะ”

ที่ประตูบ้านแขวนประทัดไว้สองสาย ฮ่องเต้หมิงหยวนรับก้านธูปมาแล้วจุดชนวน ทุกคนรีบถอยหลังเอามือปิดหู จากนั้นก็ได้ยินเสียงประทัดดังกึกก้อง เสียงนั้นดังสะเทือนฟ้าสะเทือนดิน หมาป่าหิมะวิ่งพล่าน ชอบใจกันใหญ่

“เสียงประทัดดัง เงินทองหลั่งไหลเทมา” ฮ่องเต้หมิงหยวนมองคู่บ่าวสาวที่ประคองกันออกมา “แม่ทัพสวี ข้าขอให้พวกเจ้ารักกัน อยู่กันจนแก่เฒ่านะ”

สวีอีถลาลงคุกเข่าอีก ตื้นตันจนแทบร้องไห้ “กระหม่อมรับบัญชา กระหม่อม...ขอบพระทัยฝ่าบาท!”

ฮ่องเต้หมิงหยวนอมยิ้มมองเขา “อื่อ ลุกขึ้นเถอะ ไหว้ฟ้าดินหรือยัง?”

“เพิ่งถึงฤกษ์ดี กำลังจะไหว้ฟ้าดินก็ทรงเสด็จมาพ่ะย่ะค่ะ” หยู่เหวินเห้าขึ้นหน้าพูด

เมื่อนั้นฮ่องเต้หมิงหยวนจึงผายมือออก “งั้นยังรออะไร? ไปไหว้ฟ้าดินเถอะ สวีอี ได้ยินว่าพ่อแม่เจ้าไม่มา งั้นก็พอดีเลย ข้าจะนั่งในตำแหน่งผู้ใหญ่ รับการคารวะจากเจ้าแล้วกัน!”

สวีอีแทบเป็นลมจับ