บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 956

หยวนชิงหลิงแอบอิงอยู่ข้างกายของเขา มองดูกล้อง แววตาแน่วแน่ “ข้าเชื่อว่าชอบ ท่านทำให้คนชอบเป็นอย่างมาก”

“อันที่จริงข้าเตรียมคำพูดไว้มากมาย ข้าอยากพูดกับพวกเขาว่า พวกท่านรักษาตัวเองให้ดี อย่าทำให้พวกเราเป็นห่วง ข้าจะดูแลเจ้าให้ดี ทั้งชีวิตจะไม่ทอดไม่ทิ้ง ไม่มีภรรยารอง จะไม่ทำให้เจ้าเสียใจ.......เยอะแยะมากมาย แต่คำพูดเหล่านี้พูดไม่ออก” หยู่เหวินเห้าจับมือนางและเพ่งมองนาง "ข้ารู้ว่าในใจของเจ้าระลึกถึงพวกเขา มีบางครั้งที่เจ้าฝันตอนกลางคืน เจ้าร้องไห้แล้วร้องเรียกคุณพ่อคุณแม่ หลังจากตื่นขึ้นมาก็แสร้งทำเหมือนไม่เป็นอะไร ข้าสงสารเป็นอย่างมาก แต่ข้าก็ช่วยไม่ได้ ข้าไม่รู้ว่าจะช่วยเจ้าไปหาพวกเขามาได้จากที่ไหน"

หยวนชิงหลิงน้ำตานอง "อืม"

"พวกเราล้วนต้องมองโลกในแง่ดีหน่อย ในเมื่อทะเลสาบจิ้งสามารถส่งของมาได้ ก็สามารถส่งคนกลับไปได้ พวกเจ้าจะต้องได้พบกันอีกเป็นแน่ ได้ยินพี่เขยพูดคำเหล่านั้น ในใจของข้าก็เป็นทุกข์มาก และเฝ้าหวังว่าจะสามารถพบกับพวกเขาได้"

"ใช่แล้ว ทดลองร้อยครั้ง หากว่าไม่เกิดอุบัติเหตุ จึงจะสามารถลองส่งคนไปได้ ไม่เช่นนั้นทันทีที่เกิดเรื่อง ก็จะย้อนกลับไม่ได้แล้ว" หยวนชิงหลิงกล่าว

นางอิงแอบกับหยู่เหวินเห้าเงียบๆ และมองดูกล้องเงียบๆ กล่าวใจในประโยคหนึ่ง พ่อคะแม่คะ ก็คือผู้ชายคนนี้

ขณะที่นางบันทึกตัวเอง เป็นวันรุ่งขึ้นที่รอจนหยู่เหวินเห้าออกไปแล้ว ตัวเองบันทึกอยู่ในห้องครู่ใหญ่ๆ ห่อโทรศัพท์อย่างดี วางไว้ในกล่อง ทั้งยังวางสิ่งของลงไปมากมาย โดยส่วนมากเป็นภาพวาดพู่กันเครื่องลายครามบางส่วนและของเล่นที่ค่อนข้างน่าสนใจในยุคสมัยนี้ ทั้งยังฝากที่ฝนหมึกไปให้พี่ชายด้วยชิ้นหนึ่ง เขาชอบศิลปะการเขียนพู่กันจีน

สวีอีส่งสิ่งของไปที่ทะเลสาบจิ้งด้วยตัวเอง คืนนั้นซาลาเปาแย่งไปก่อนแล้ว บอกให้รู้ว่าท่านแม่บันทึกวิดีโอส่งกลับมาแล้ว วันรุ่งขึ้นพี่ชายของหยวนชิงหลิงก็ไปเอา แต่ว่า ไปต่อเนื่องกันสองสามวันแล้ว ก็ยังไม่ได้

ซาลาเปารายงานผลกลับมาที่หยวนชิงหลิงตรงนี้ หยวนชิงหลิงงงงันแล้ว ถามเวลาที่สวีอีวางไป สวีอีบอกว่าเลยช่วงเที่ยงไปเล็กน้อย เพราะตอนนี้ทะเลสาบจิ้งมีคนทำการทดลองอยู่ตลอด วางสิ่งของบันทึกเวลาเข้าไปอย่างต่อเนื่อง เมื่อเทียบแล้ว จำนวนการเกิดปัญหาขึ้นมีน้อยมาก และที่เลือกเวลาช่วงเที่ยงนี้ ก็เพราะเวลานี้อัตราความสำเร็จสูงมาก

หยวนชิงหลิงไม่รู้ว่าเพราะผิดเวลาหรือผิดที่ จะเป็นเส้นโค้งของกาลเวลาเกิดความเปลี่ยนแปลงหรือไม่นะ? ถ้าหากว่าเปลี่ยนแล้ว เช่นนั้นการวางแผนคำนวณก่อนหน้านี้ก็ผิดหมดแล้ว

“สวีอี เจ้าบอกให้คนวางตุ๊กตาเข้าไปอย่างต่อเนื่อง บันทึกเวลาและจุดที่ลงน้ำไว้ให้ดี” หยวนชิงหลิงกล่าวกำชับ

สวีอีรับคำสั่ง สั่งคนให้ถ่ายทอดคำพูดไปที่ทะเลสาบจิ้ง

ตระกูลหยวนทางนั้นได้ยินว่าหยวนชิงหลิงบันทึกวิดีโอแล้ว ตั้งหน้าตั้งตารอเป็นที่สุด แต่กลับไม่ได้รับมาโดยตลอด ร้อนใจเป็นอย่างมาก

พี่ชายของหยวนชิงหลิงขับรถไปสืบดูเกือบทุกวัน กระทั่งไปยังผานางแอ่นบนภูเขาซีเฉียว แต่ก็ไม่ได้พบเจอกล่องใบนั้น

ทุกคนล้วนค่อนข้างผิดหวัง จึงลองส่งของให้หยวนชิงหลิงอีก ทะเลสาบจิ้งทางนั้น ได้รับของแล้ว แต่วางกลับไปกลับไม่ได้รับ

อีกทั้ง นับตั้งแต่นั้น พี่ชายของหยวนชิงหลิงก็ไม่ได้รับสิ่งของใดๆอีก แม้แต่ตุ๊กตาทดลองก็ล้วนไม่ได้รับ

น่าจะเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น ทะเลสาบจิ้งไม่ได้มีปัญหา เป็นความผิดปกติของสนามแม่เหล็กทางนั้นทำให้มิติกาลเวลาเกิดความผิดปกติหรือว่ากาลเวลาปกลอยตัวไปมา

นี่ทำให้หยวนชิงหลิงกลุ้มใจและห่อเหี่ยวเป็นอย่างมาก

ผ่านไปสองสามวันแล้ว มีคนส่งของขวัญมา บอกชัดเจนว่ามอบให้พระชายารัชทายาท

ของขวัญเป็นกล่องที่มีสีสันสวยงามเล็กๆใบหนึ่ง ส่งถึงเบื้องหน้าของหยวนชิงหลิง กล่องที่มีสีสันสวยงามใบนี้ห่อด้วยผ้าแพรสีแดง แกะผ้าแพรสีแดงออก เป็นกล่องไม้ที่แกะสลักอย่างประณีต “เป็นผู้ใดส่งมา?”

อะซี่ส่ายหน้า “ผู้เฝ้าประตูบอกว่าเป็นลูกจ้างของร้านอาหารผู้หนึ่งส่งมาเพคะ มีลูกค้าท่านหนึ่งบอกให้เขาส่งมา หลังจากลูกค้าผู้นั้นกำชับเสร็จก็จากไปแล้ว เขาไม่เคยเห็นคนผู้นั้นมาก่อน”

หยวนชิงหลิงเปิดกล่องไม้ออก เห็นสิ่งของด้านในกล่อง ตะลึงครู่หนึ่ง คิดไม่ถึงว่าที่วางไว้จะเป็นหวีที่ทำด้วยหยกอันหนึ่ง ด้านบนหัวของหวีผูกด้วยหยกหรูอี้ชิ้นหนึ่ง ไม่ว่าหวีหรือว่าหรูอี้ ล้วนใช้หยกอย่างดี ใสแจ๋วแวววาวอีกทั้งเย็นชุ่มชื่น

“เจ้าห้า?” หยวนชิงหลิงทำหน้าไม่ถูก

อะซี่ก็หัวเราะขึ้นมาแล้ว “รัชทายาทมอบให้จนติดใจแล้วหรือ? แต่ว่า หวีนี่ล้ำค่าก็ล้ำค่า แต่ดีไม่เท่าอันเดิมนั่น อันนั้นความคิดเฉียบแหลม”