แต่ก่อนที่จะไปทะเลสาบจิ้ง หยู่เหวินเห้าต้องจัดการปัญหาคนผู้หนึ่งทิ้งก่อน และไม่สามารถบอกว่าจัดการปัญหาได้ แต่คนผู้นี้เพราะว่าความรักยังมีเจตนาอื่นอีก ในไม่ช้าก็สามารถรู้ได้แล้ว
ภารกิจไม่กี่อย่างที่มอบหมายให้เสี้ยวหงเฉิงก่อนหน้านี้ ดูเหมือนว่าล้วนสำคัญเป็นที่สุดแต่อันที่จริงก็ไม่ได้สำคัญเร่งด่วนขนาดนั้น เพียงแต่สามารถเห็นได้ว่าหยู่เหวินเห้ายังคงให้ภารกิจสำคัญต่อเสี้ยวหงเฉิงเท่านั้น
ดังนั้น ครั้งนี้หยู่เหวินเห้าเรียกเสี้ยวหงเฉิงเข้ามา ฝากกล่องใบหนึ่งกับนาง ให้นางส่งไปให้ท่านพี่สามอ๋องเว่ยด้วยตัวเอง อีกทั้งบอกนางว่าเรื่องนี้ไม่สามารถผิดพลาดได้ เพราะว่าในกล่องผ้าไหมคือแผนที่ทางการทหาร
เสี้ยวหงเฉิงตกใจมาก “ทำไมถึงส่งแผนที่ทางการทหารนี้ไปให้อ๋องเว่ยเพคะ? เขาเชื่อถือได้หรือ?”
“เชื่อถือได้ เจ้าวางใจส่งไปก็ได้แล้ว” หยู่เหวินเห้ากล่าว
“ทำไมล่ะเพคะ?” เมื่อก่อนเสี้ยวหงเฉิงทำงานเรื่องโดยพื้นฐานจะไม่ถามไถ่ แต่เพราะมีความเกี่ยวข้องมากกับแผนที่ทางการทหาร ตกอยู่ในมือของอ๋องเว่ยอันตรายมาก เพราะว่าอย่างไรก็คาดเดาเขาไม่ออก
“เสด็จพ่อทรงมีคำสั่งลับให้หล่อหลอมอาวุธและรถทำสงครามจำนวนมาก ต้องการปิดบังหูตาของผู้คนดีที่สุดคืออยู่ในพื้นที่เจียงเป่ยที่ท่านพี่สามอยู่ เจ้าก็ไปเถอะ จำเป็นต้องส่งให้ถึงมือท่านพี่สามด้วยตัวเอง เพราะเป็นเรื่องสำคัญอย่างใหญ่หลวง เจ้าพาคนไปด้วยมากหน่อย ไม่สามารถเปิดเผยความลับได้” หยู่เหวินเห้ากล่าวอย่างจริงจัง
เสี้ยวหงเฉิงได้ยินว่าเป็นพระราชโองการของฮ่องเต้ ก็รู้ว่าโดยปกติเรื่องการสร้างอาวุธล้วนเป็นความลับ ด้วยเหตุนี้จึงไม่กล้าถามอีก รับกล่องแล้วก็หมุนตัวไป
เสี้ยวหงเฉิงกลับถึงสำนักเหมยแดง แล้วเลือกลูกศิษย์ในสำนักที่มีวิทยายุทธสูงบางส่วน ต้องการให้พวกนางออกเดินทางไปพร้อมกับนางในวันพรุ่งนี้
“เจ้าจะต้องเดินทางไกลหรือ?” ตอนนี้หลินเซียวก็อาศัยอยู่ในสำนักเหมยแดง เห็นนางให้ความสำคัญในการทำเรื่องนี้เป็นอย่างมาก จึงเอ่ยถาม
เสี้ยวหงเฉิงวางกล่องผ้าไหมลง มองดูเขาแล้วกล่าวเบาๆ: “ถูก ข้าต้องไปจวนเจียงเป่ยรอบหนึ่ง คาดว่าไปกลับก็ครึ่งเดือน”
“ไปจวนเจียงเป่ย? ไกลขนาดนั้นเชียว? มีเรื่องเร่งด่วนอะไรหรือ? ต้องการให้ข้าไปเป็นเพื่อนเจ้าหรือไม่?” หลินเซียวเอ่ยถาม
เสี้ยวหงเฉิงอยากจะพูดแต่ก็หยุดลง “หากว่าท่านสามารถไปด้วยได้จะดีที่สุด เพียงแค่ ไปนานขนาดนี้ ท่านสามารถหาเวลาว่างออกมาได้หรือ?”
หลินเซียวกอดนางเข้าสู่อ้อมอก กล่าวอย่างอ่อนโยน: “แม้ว่าจะยุ่งเพียงใด ก็ทำใจไม่พบเจ้าเป็นครึ่งเดือนไม่ได้ ข้าไปเป็นเพื่อนเจ้า”
เสี้ยวหงเฉิงเกาะติดอยู่ในอ้อมกอดของเขา หัวเราะขึ้นมาด้วยความดีใจ “เช่นนั้นดีเป็นที่สุด วิทยายุทธของท่านสูงส่ง มีท่านคอยปกป้องระหว่างทาง เชื่อว่าจะไม่เกิดความผิดพลาดขึ้น”
“ยังต้องให้ข้าคอยปกป้องระหว่างทางด้วยหรือ? เป็นของอะไรกันที่สำคัญเพียงนั้น?” หลินเซียวยิ้มแล้วเอ่ยถาม
เสี้ยวหงเฉิงชี้ไปที่กล่องผ้าไหม กระซิบข้างหูของเขา: “แผนที่ทางการทหาร ต้องรีบส่งให้ถึงมือของอ๋องเว่ย เรื่องนี้เป็นความลับ ไม่สามารถเปิดเผยได้แม้แต่น้อย”
ในดวงตาของหลินเซียวฉายประกายสลัวดั่งกระแสน้ำเช่นนั้น “ก็คือแผนที่ทางการทหารฉบับนั้นที่แคว้นต้าโจวส่งมาหรือ? ส่งไปให้อ๋องเว่ยทำอะไร?”
“อันนี้ก็ไม่รู้!” เสี้ยวหงเฉิงทำงานให้เจ้าห้าหลายปี ก็มีน้ำหนักระดับความสำคัญ หลินเซียวเดินทางไปด้วย ให้เขารู้ว่าด้านในนี้เป็นอะไรไม่สำคัญ แต่เรื่องที่ฮ่องเต้ต้องการหล่ออาวุธ ไม่สามารถพูดออกไปสุ่มสี่สุ่มห้าได้
หลินเซียวก็ไม่ได้ไล่ถามต่อ กล่าวว่า: “ข้าจัดการงานให้เรียบร้อยสักหน่อย พรุ่งนี้เช้าก็ออกเดินทาง” ชะงักเล็กน้อย เขามองดูเสี้ยวหงเฉิง “กล่องผ้าไหมนี้เจ้าตรวจสอบแล้วหรือ? ต้องเปิดดูหรือไม่?”
“ตรวจสอบ? ไม่จำเป็นแล้วล่ะมัง? นี่เป็นของที่รัชทายาทมอบให้ข้าด้วยมือตัวเอง” เสี้ยวหงเฉิงตะลึงเล็กน้อยแล้วกล่าว
หลินเซียวกลับพูดว่า: “แม้ว่าแผนที่ทางการทหารนี้จะเป็นของที่รัชทายาทมอบให้เจ้าด้วยมือตัวเอง แต่ก็ไม่แน่ว่าจะเป็นเขาใส่ลงไปด้วยตัวเอง คนข้างกายของรัชทายาทก็ไม่ได้เชื่อถือได้ทั้งหมดเสมอไป เจ้าตรวจสอบสักหน่อยยังจะดีกว่า เช่นนี้ก็สามารถรับรองได้ว่าจะไม่เกิดความผิดพลาดขึ้นอย่างเด็ดขาด”
เสี้ยวหงเฉิงรู้สึกว่าที่เขาพูดก็มีเหตุผล ครั้นแล้วก็เดินเข้าไปเปิดกล่องผ้าไหม
แผนที่ทางการทหารใช้ผ้าไหมสีเหลืองห่อไว้ หลังจากเปิดออกแล้วก็กางออกอย่างช้าๆ ตรวจสอบและยืนยันแล้วว่าเป็นแผนที่ทางการอย่างไร้ข้อกังขา
หลินเซียวชำเลืองมองเล็กน้อย กล่าวว่า: “เช่นนั้นก็ไม่ผิดแล้ว รีบวางให้ดี”
เสี้ยวหงเฉิงพยักหน้า หลังจากเอาแผนที่ทางการทหารวางไว้อย่างดีแล้วก็ปิดกล่องผ้าไหม แล้ววางลงไปในกล่อง
การทดสอบรอบนี้ของหยู่เหวินเห้า ในจิตใจกระวนกระวายเป็นอย่างมาก
เสี้ยวหงเฉิงติดตามเขามาหลายปี ความผูกพันลึกซึ้งดั่งพี่น้องตั้งนานแล้ว ไม่อยากให้นางถูกทำร้ายแม้แต่น้อยจริงๆ เขาหวังว่าแผนที่ทางการทหารฉบับนี้จะสามารถส่งถึงมือท่านพี่สามด้วยความราบรื่น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน
สองขาของหยู่เหวินเห้าก็คดงอคุกเข่าลงอย่างช่วยไม่ได้ เอ่ยอย่างไม่เต็มใจเลยสักนิดว่า “ลูกยินดียอมรับโทษทัณฑ์ที่เหลือของเสด็จพ่อ ชอบข้อความบทนี้ตลกดีคะพระเอก ตอน 394...
1...
1...
เพิ่งอ่านได้ 2ร้อยกว่าหน้า สนุกน่าติดตามมาก แต่ทั้งเรื่องมี2พันกว่าหน้า ทำไงจะอ่านจบ...
ขอบคุณผู้แต่ง และ novelones มากๆค่ะ ดีที่สุด อ่านรอบที่ 4 แล้วก็ยังสนุกครบรส ❤️...
เรื่องนี้ถือว่าสมบูรณ์มากสนุกต้นถึงจบ อยากให้เป็นซีรี่ย์...
สนุก ตลกดี เนื้อเรื่องชวนติดตามแต่คำผิดเยอะไปหน่อยค่ะ...