บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 996

มองดูหยู่เหวินเห้าที่เหมือนกับเด็กเช่นนั้น หยวนชิงหลิงก็มีความสุขขึ้นมาด้วย ยืนอยู่ด้านหลังกับพี่ชายมองดูเขา ขณะที่เขายืนในขบวนและหันกลับมามอง ยิ้มจะตาเหลือแค่ร่องเท่านั้นแล้ว

พี่ชายของหยวนชิงหลิงกล่าวโดยไม่อาจใช้คำพูดเดียวมาบรรยาย: “อะไรเขาก็สนใจทั้งหมด หากว่าพวกเธอสามารถอยู่ได้นานกว่านี้หน่อย รับรองว่าจะทำให้เขามีความสุขจนลืมบ้านเกิดไปเลย”

“ตอนนี้เขามีความสุขจนลืมบ้านเกิดไปแล้ว” หยวนชิงหลิงหัวเราะแล้วกล่าว

พี่ชายของหยวนชิงหลิงโอบไหล่ของเธอ “งั้น.....ในเมื่อเขามีความสุขขนาดนี้ เขาจะตกลงให้อยู่ต่ออีกสองวันรึเปล่า?”

หยวนชิงหลิงพิงข้างกายของพี่ชาย กล่าวอย่างสลด: “เขาตัดสินใจไม่ได้ เป็นไทเฮาหลงที่ส่งพวกเรากลับมา กำหนดเวลาให้เพียงแค่สามวันเท่านั้น”

“แบบนี้เอง......” เห็นได้ชัดว่าพี่ชายของหยวนชิงหลิงค่อนข้างผิดหวัง ทีแรกเขาคิดว่าเจ้าห้าสามารถตัดสินใจได้ว่าจะไปหรืออยู่ต่อ ดังนั้นวันนี้จึงพยายามเอาใจเขาอย่างสุดความสามารถ ชะงักเล็กน้อย

“งั้นหลังจากนี้ไทเฮาหลงยังจะสามารถส่งพวกเธอกลับมาได้อีกรึเปล่า?”

“ฉันไม่รู้ แต่ฉันจะพยายาม สามารถกลับมาได้ฉันจะกลับมาแน่” ในตาของหยวนชิงหลิงร้อนผ่าวเล็กน้อย กลับมาวันที่สอง เห็นว่าใกล้จะถึงวันแห่งการจากลาแล้ว

พี่ชายของหยวนชิงหลิงลูบผมของเธอ ในตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักและเอ็นดู “แค่พริบตา เธอก็แต่งงานแล้ว พวกเราล้วนไม่สามารถเข้าร่วมงานแต่งงานของเธอได้”

หยวนชิงหลิงอยากบอกว่าตัวนางเองก็ไม่ได้เข้าร่วม คิดแล้วก็ชั่งใช้ได้จริงๆเลย งานแต่งงานของตัวเองตัวเองไม่ได้เข้าร่วม ก็คลอดลูกห้าคนแล้ว

“ถ้าว่าครั้งหน้าสามารถกลับมาได้ พวกเราก็จัดงานแต่งงานให้เธอ ตอนนี้ฉุกละหุกเกินไป จัดไม่ได้ พี่อยากเห็นท่าทางที่เธอสวมชุดแต่งงาน” ในใจพี่ชายของหยวนชิงหลิงก็มีความหวังใหม่อีกแล้ว

มีเด็กสาวคนไหนที่ไม่เคยใฝ่ฝันจะสวมใส่ชุดแต่งงานบ้าง? เป็นธรรมดาว่าหยวนชิงหลิงก็เคยมี ขณะที่เป็นวัยรุ่น ขณะนั้นแม้ว่าจะยุ่งกับการศึกษาเล่าเรียน แต่ขณะที่เป็นวัยรุ่นเพิ่งแตกหน่อเธอก็เคยมี

จากนั้นทันที เธอก็หัวเราะแล้ว ไม่รู้ว่าเจ้าห้าสวมชุดแล้วจะมีลักษณะอย่างไรนะ? รูปร่างเหมือนนายแบบของเขา หล่อเหลาเป็นพิเศษสินะ?

คิดถึงตรงนี้ เธอก็มองไปทางเจ้าห้าที่กำลังต่อแถว รัชทายาทแห่งเป่ยถัง เหมือนกับเด็กที่กำลังรอเล่นเกม อันที่จริงชีวิตนี้ของเขาก็ค่อนข้างกดดัน วันเวลาที่ได้เสพสุขผ่านไปได้ไม่กี่วัน หลังจากนี้หากว่าต้องสืบทอดราชบัลลังก์ กลัวเพียงแค่ว่าจะยิ่งไม่มีเวลาส่วนตัวแล้ว

ในนาทีนี้ นางไม่ปรารถนาจะให้เขาเป็นฮ่องเต้เป็นอย่างมากจริงๆ

“ถูกแล้ว พี่ หลังจากที่ฟางหวูกลับมา พี่สนิทกับเธอไหม? คุยกันมากไหม?” หยวนชิงหลิงเอ่ยถาม

“คุยเป็นบางครั้ง ฉันมีวีแชทของเธอ เพราะว่าเรื่องของทะเลสาบจิ้ง จะต้องติดต่อกับเธอ” พี่ชายของหยวนชิงหลิงมองดูเธอ “ทำไม? เรื่องที่ค้นคว้าวิจัย เธอไม่เห็นด้วยเหรอ?”

“เธอไม่เห็นด้วย แต่เรื่องนี้ฉันไม่สามารถประนีประนอมได้ ฉันรู้สึกว่าเธอดื้อรั้นไปหน่อย”

“ในเรื่องนี้เธอดึงดันเป็นพิเศษ แต่เรื่องอื่นๆนั้นก็ปล่อยวางมาก เป็นคนที่ย้อนแย้งกันคนหนึ่ง”

“พี่มีเวลาก็คุยกับเธอให้มากๆ คลำดูว่าในใจของเธอคิดอะไร ยังมีความดึงดันที่จะค้นคว้าวิจัยยานี้เป็นเพราะเหตุผลของการค้นคว้าวิจัยเองหรือว่าเพราะเหตุผลอย่างอื่น วันนี้ฉันถามเธอแล้ว เธอไม่ยอมบอก”

พี่ชายของหยวนชิงหลิงนึกขึ้นมาได้อย่างฉับพลัน กล่าวว่า: “เธอพูดแบบนี้ ฉันจำได้ว่าเธอเคยคุยกับฉัน เธอบอกว่าค้นคว้าวิจัยยานี้ก็เพื่อช่วยคนผู้หนึ่ง คนผู้นี้เหมือนว่าจะเป็นพ่อของเธอ พ่อของเธอป่วยและถูกแช่แข็งไว้แล้ว”

“พ่อของเธอ?” หยวนชิงหลิงตะลึง เธอมาจากอนาคต พ่อของเธอเกิดเรื่องขึ้นหรือ? แต่ยานี้ไม่ใช่ยาที่จะทำให้ฟื้นจากความตาย แม้ว่าจะค้นคว้าวิจัยสำเร็จ แต่ไม่สามารถรักษาอาการป่วยในตัวพ่อของเธอได้

อีกทั้ง แม้ว่าจะค้นคว้าวิจัยสำเร็จ ตอนนี้นางก็ไม่สามารถกลับไปอนาคตได้แล้ว จะส่งยากลับไปอย่างไร?

“หลังจากนี้ฉันจะถามเธอดู เธอทำเรื่องของทะเลสาบจิ้งให้กระจ่าง พวกเราสามารถติดต่อสื่อสารถึงกันได้” เมื่อเขาเหลือบมองไป หัวเราะแล้วกล่าว: “ถึงเขาแล้ว”