เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 317

ฉากนี้พอดีกับที่พวกหลินอิ่นสามีภรรยาที่เร่งรุดลงมาได้เห็นคาตา เบิกตาโตมองอย่างไม่อยากจะเชื่อในฉับพลัน

ปากอ้ากว้างจนเพียงพอที่จะยัดไข่ไก่เข้าไปได้สองฟอง แต่กลับพูดไม่ออกแม้แต่ครึ่งประโยค

นึกไม่ถึงว่าหลินโป๋หลายจะเข้าโลงไปด้วยตัวเอง!

ถังเฉาเองก็ตะลึงน้อย ๆ จากนั้นก็หัวเราะอย่างเสียดสี “ใช้ของที่มีอยู่ให้เกิดประโยชน์ ก็ถือว่าเป็นเทคนิคที่ดีอย่างหนึ่ง... เพียงแต่ว่า... คิดว่าซ่อนอยู่ในโลงศพแล้วจะปลอดภัยอย่างนั้นเหรอ?”

พูดจบเขาก็ก้าวขายาว ๆ เดินไปอยู่ด้านหน้าของโลงศพ ถีบเข้าไปด้านบนอย่างโหดเหี้ยม

โครม!

ทันใดนั้น โลงศพสีแดงสดที่หนักหลายร้อยชั่ง นึกไม่ถึงว่าจะโดนถังเฉาถีบจนกลิ้งหลุน ๆ หลายตลบแล้วจึงหยุดนิ่ง

ในระหว่างที่กลิ้งอยู่นั้น ภายในโลงศพก็ส่งเสียงกระแทกอย่างต่อเนื่อง เดาออกได้ไม่ยากเลยว่าหลินโป๋หลายนั้นถูกกระแทกไปไม่เบา

ทว่านี่ยังไม่จบ ถังเฉามาอยู่ด้านข้างของโลงศพอีก มองลงไปจากมุมด้านบน

ทันใดนั้น ท่อนขายืดตรงแล้วผ่าลงไปอย่างโหดร้ายราวกับขวาน

แกรก!

โลงศพที่ทำมาจากไม้แดงก็แตกออกเป็นเศษเล็ก ๆ ในชั่วพริบตา ทั่วทั้งโลงศพถูกตัดออกตรงกึ่งกลาง!

ในกองท่อนไม้ ทุกคนมองเห็นร่างที่ขดตัวอยู่ หลินโป๋หลายที่ตัวสั่นเทิ้ม

เขาเงยหน้าขึ้นน้อย ๆ ตอนที่เขาเห็นเป็นถังเฉาที่มีสีหน้าเย็นชานั้นเอง ในใจของเขาก็สิ้นหวังขึ้นมาฉับพลัน

ตีเขาให้ตายเขาก็ยังนึกไม่ถึงว่าพลังของถังเฉาจะกล้าแกร่งขนาดนี้

“นาย... จะฆ่าฉันเหรอ?!”

เขามองความปรารถนาที่อยากจะสังหารของถังเฉาออกแล้ว ตัวสั่นไปทั้งตัว

“ผมบอกแล้วไง เธอบาดเจ็บ ทุกคนต้องตาย”

สีหน้าของถังเฉายังคงเย็นชาตั้งแต่ต้นจนจบ

สีหน้าของทุกคนในที่แห่งนั้นเองก็เปลี่ยนแปลงในทันที รวมถึงหลินชิงเสว่ที่ลงมาพร้อมบาดแผล

ผมยาวของเธอยุ่งเหยิง สีหน้ายังคงซีดขาวเหมือนก่อนหน้า บนหน้าผากพันผ้าพันแผลสีขาวหนา ๆ เอาไว้ เพียงแต่ว่ายังคงเห็นเลือดซึมออกมาได้

มองดูเลือดสด ๆ ของเธอบนผ้าพันแผล ความปรารถนาที่อยากจะสังหารในดวงตาของถังเฉาก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น

ที่เขาโกรธ ไม่ใช่เพราะหลินโป๋หลายให้คนมาลักพาตัวหลินชิงเสว่ แต่เป็นเพราะคนพวกนี้บีบบังคับเธอ!

เธอแต่งงานเป็นภรรยาของเขาแล้ว กลับดันทุรังให้เธอแต่งงานใหม่ จนถึงขั้นเจตนาตาย

ถึงแม้ว่าหลินชิงเสว่จะไม่ได้เป็นอะไรมาก แต่ก็ยังคงปลุกความเดือดดาลเทียมฟ้าของถังเฉาได้อยู่

“เรื่องนี้ ยังไม่จบ!”

ในช่วงที่ถังเฉากำลังจะลงมืออย่างโหดร้ายนั่นเอง กลับค้นพบว่าหลินโป๋หลายเองก็มองเขาด้วยสีหน้าชิงดีชิงเด่นชั่วร้ายอย่างน่าประหลาด

“ลงมือสิ! ลักพาตัวเธอมา ให้เธอแต่งงานใหม่ ทั้งหมดเป็นข้อเสนอของฉันเอง นายจะทำอะไรได้?”

ครึ่งหนึ่งของใบหน้าของเขาถูกย้อมไปด้วยเลือดสด เขียวช้ำไปทั่ว แต่ว่าดวงตายังคงมองถังเฉาอย่างไม่ยอมอ่อนข้อ

นี่ทำให้ถังเฉาประหลาดใจเหลือเกิน คิดไตร่ตรองอยู่นาน สายตาของเขายิ่งเยียบเย็นขึ้น “คุณคิดว่าผมไม่กล้าฆ่าคุณ?”

“ไม่ นายกล้าอย่างแน่นอน นายทำอย่างนี้แล้ว ก็แค่รู้สึกโมโหที่ฉันวางแผนร้ายกับภรรยาของนายเท่านั้น”

ในตอนนี้เอง บนใบหน้าของหลินโป๋หลายปรากฏรอยยิ้มที่แผนชั่วสำเร็จลุล่วง “แต่ว่าแบบนั้นแล้วมันยังไงล่ะ ต่อให้ฉันวางแผนร้ายกับน้องสาวร้ายแรงมากกว่านี้ แต่ก็เป็นความขัดแย้งภายในระหว่างตระกูลหลวงของพวกเรา ส่วนนายเป็นแค่คนนอกคนหนึ่ง คนนอกที่น่าเวทนาคนหนึ่งที่วางแผนอาศัยน้องสาวของฉันเพื่อกลายมาเป็นตระกูลหลวงในเยี่ยนตู!”

คำพูดของหลินโป๋หลาย ถังเฉาจมดิ่งอยู่ในความเงียบลึก ๆ ในทันที

สีหน้าของหลินชิงเสว่ที่อยู่ไม่ไกลเปลี่ยนเป็นขาวซีด เล็บมือจิกเข้าไปลึก ๆ ในฝ่ามือ เลือดสดไหลออกมาก็ไม่ได้สังเกตเห็น

เธอกัดฟันพูดกับถังเฉาว่า “พอได้แล้ว อย่าสู้อีกเลย!”

ถังเฉาเก็บเท้ากลับมา อารมณ์บนใบหน้ายังคงนิ่งสนิท เพียงแต่ว่าไม่มีท่าทางดุร้ายเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว

ไม่ว่าจะมีความอาฆาตแค้นมากเท่าไหร่ ก็มีเพียงคนสองคนเท่านั้นที่ทำให้เขาเก็บความแค้นเอาไว้ได้ นั่นก็คือหลินชิงเสว่กับถังเสี่ยวลี้

ลูกเมียของเขา

มองดูถังเฉาที่นิ่งเงียบ หลินโป๋หลายเองก็ลอบถอนหายใจ

เมื่อกี้เขากลัวแทบตายจริง ๆ ไม่สงสัยเลยสักนิดว่าถังเฉากล้าฆ่าตนจริง ๆ

แต่ว่ายิ่งหวาดกลัวก็ยิ่งไม่มีทางมีชีวิตรอด ในนาทีวิกฤต เขาใช้วิธีการตรงกันข้ามกับอีกฝ่าย ได้โอกาสที่จะมีชีวิตรอดกลับมา