เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 316

กอดกันอยู่นานมาก หลินชิงเสว่ถึงได้คลายอ้อมกอดถังเฉา ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะตื่นเต้นหรือเขินอาย ใบหน้าของเธอถึงได้แดงเหมือนก้นลิง

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอกอดถังเฉาต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้อย่างไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ จะบอกว่าไม่อายก็คงจะโกหก

แต่ว่าในใจของเธอก็สงบไม่ได้อยู่เป็นนาน มองถังเฉาด้วยดวงตาแดงก่ำ “นายทำให้ฉันตกใจแทบตาย ฉันนึกว่านายกับเสี่ยวลี้...”

ในใจของถังเฉารู้สึกตื้นตันใจที่หลินชิงเสว่เอาศีรษะโขกกำแพง ถึงแม้ว่าจะมีส่วนที่ตระกูลบีบบังคับอยู่ด้วย แต่ว่าเหตุผลหลัก ๆ ส่วนใหญ่ ก็ยังเป็นเพราะคิดว่าถังเฉาตายแล้วจึงอยากจะตามเขาไป

ได้ภรรยาแบบนี้ สามีจะยังต้องการอะไรอีก?

พอคิดมาถึงตรงนี้แล้วเขาก็จูงมือเย็นเฉียบของหลินชิงเสว่มากุมเอาไว้แน่น

“คุณต่างหากที่ทำให้ผมตกใจแทบตาย คราวหลังอย่าทำเรื่องโง่ ๆ แบบนี้อีกนะครับ”

ประโยคนี้ออกมาจากภายในหัวใจของถังเฉา หลินชิงเสว่เป็นทุกอย่างของเขา เมื่อครู่ตอนที่ได้รู้ว่าหลินชิงเสว่เอาหัวโขกกำแพงฆ่าตัวตาย เขาสิ้นหวังจนแทบจะพังทลาย

“อื้ม”

หลินชิงเสว่พยักหน้าเบา ๆ จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมามองถังเฉา บนใบหน้าปรากฏรอยยิ้มขึ้นมา “ที่แท้นายแคร์ฉันขนาดนี้เลย?”

ถังเฉาชะงักงัน จากนั้นก็พบว่าลั่วเยนอวิ๋นกับหลินจ้าวหยูนที่อยู่ข้าง ๆ ล้วนแต่มองตนเองอย่างมีลับลมคมใน ทั้งยังออกแรงกระแอมไอออกมา เขาโน้มศีรษะเข้าไปพูดเบา ๆ หนึ่งประโยคอย่างอึดอัดขัดเขินว่า

“นั่นมันแน่อยู่แล้ว”

หลินชิงเสว่ได้ยินแล้ว เธอไม่ได้พูดอะไรออกมาในทันที แต่บนใบหน้าก็ปรากฏรอยยิ้มลึกล้ำขึ้นหลายส่วน

“เมื่อกี้คุณพ่อยังสาบานแล้วด้วย บอกว่าจะต้องพาหนูไปตามหาแม่ให้เจอได้อย่างแน่นอนค่ะ”

ถังเสี่ยวลี้ยืนอยู่บนเตียง พูดผสมเข้าร่วมกับบรรยากาศที่คึกคัก ทั้งยังเงยหน้าขึ้นมามองถังเฉาแล้วเอ่ยขึ้นว่า “รอเสี่ยวลี้โตแล้ว จะต้องหาคนที่เป็นเหมือนคุณพ่อแน่ ๆ ค่ะ!”

คำนี้พูดออกมา ทุกคนในห้องก็ล้วนตกตะลึง

“ฉันจำได้ว่าเสี่ยวลี้เพิ่งจะห้าขวบนี่?”

ลั่วเยนอวิ๋นมีสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ จากนั้นก็ขยิบตาให้ถังเสี่ยวลี้ ยกนิ้วหัวแม่มือขึ้นมา “ฉันสนับสนุนเธอนะ!”

หลินจ้าวหยูนเองก็หัวเราะตามตลอด เพียงแต่ว่ารอยยิ้มนั้นยังมีความฝืดเฝื่อนอยู่บ้าง

ในเมื่อไม่ได้มา ก็ทำได้เพียงอวยพรล่ะนะ

“อะแฮ่ม ๆ...”

ในตอนนี้เอง ด้านนอกห้องมีเสียงไอหนัก ๆ ส่งมา หลินอิ่น และพวกของหลินโป๋หลายเดินเข้ามา มองหลินชิงเสว่แล้วเอ่ยว่า “ชิงเสว่ ในเมื่อเธอไม่เป็นอะไร นั่นก็ดีที่สุดแล้ว แต่ว่าเธอทั้งสองคนก็ยังต้องหย่ากัน หลังจากจบเทศกาลไหว้พระจันทร์ ก็กลับไปเมืองหมิงจู หย่ากันเสียให้เรียบร้อยเถอะ”

พอคำนี้ดังออกมา ใบหน้าของหลินชิงเสว่ก็เปลี่ยนเป็นไม่น่ามองในชั่วพริบตา ในดวงตาของถังเฉาก็มีความปรารถนาที่อยากจะสังหารที่น่าสะพรึงกลัววาบผ่าน

เขาปล่อยหลินชิงเสว่ออก แล้วค่อย ๆ เดินไปทางพวกของหลินอิ่น

สีหน้าของหลินชิงเสว่เปลี่ยนไปในทันที “ถังเฉา ที่นี่เป็นบ้านของฉัน อย่าวู่วาม!”

เธอรู้ลึกซึ้งถึงศักยภาพของตระกูลหลวงในเยี่ยนตูดี กลัวว่าถังเฉาจะถูกเอาเปรียบ

ถังเฉากลับหันหลังกลับมาส่งรอยยิ้มหนึ่งเพื่อให้เธอวางใจ จากนั้นก็เอ่ยอย่างเย็นชา

“ตระกูลหลวงในเยี่ยนตูล้วนแต่เป็นพวกสันดานหยาบที่พอแผลหายก็ลืมความเจ็บปวดกันทั้งหมดเลยอย่างนั้นเหรอ?”

“แกว่าอะไรนะ!”

คำนี้พูดออกมาแล้ว ใบหน้าของทุกคนในตระกูลหลินก็เปลี่ยนกันไปทั้งหมด คาดไม่ถึงว่าจะมีใครกล้ามาว่าพวกเขาเป็นคนสันดานหยาบต่อหน้าพวกเขา?

“หรือว่าไม่ใช่?”

ถังเฉาหัวเราะเสียงเย็นออกมาครั้งหนึ่ง ถามกลับไปว่า “เมื่อกี้พวกคุณเพิ่งจะเห็นศักยภาพของเฟิ่งหวงแล้ว ไม่ใช่คู่ต่อสู้เลยสักนิด ผมยังไม่ได้ไปหาเรื่องพวกคุณเลย พวกคุณต่างหาก นึกไม่ถึงเลยว่าจะกล้าบีบบังคับให้ภรรยาของผมไปแต่งงานใหม่!”

หลินโป๋หลายก็หัวเราะออกมาเสียงเย็นเช่นเดียวกัน “ถังเฉา ฉันล่ะไม่รู้จริง ๆ ว่านายไปเอาความมั่นใจมาจากไหนกันแน่ แค่อาศัยบอดี้การ์ดหญิงที่ต่อสู้เก่งเพียงคนเดียวก็จะไม่มองเห็นตระกูลหลวงในเยี่ยนตูของพวกเราอยู่ในสายตาแล้วอย่างนั้นเหรอ?”

“อย่างนั้นเหรอ? แล้วถ้าหากรวมตระกูลลั่วของฉันด้วยล่ะ?”

เพิ่งจะสิ้นเสียง ก็มีเสียงกระทบกระเทียบของผู้หญิงส่งออกมา

สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน สายตาที่เต็มไปด้วยความเดือดดาลมองไปยังลั่วเยนอวิ๋น

“ลั่วเยนอวิ๋น นึกไม่ถึงเลยว่าเธอจะเป็นศัตรูกับตระกูลหลินของฉันเพื่อไอ้ตัวไร้ประโยชน์ที่เป็นอะไรไม่ได้เลยคนหนึ่ง!”

“ตัวไร้ประโยชน์? พวกคุณทุกคนพูดคำว่าตัวไร้ประโยชน์ ไม่ลองดูดี ๆ ล่ะว่าใครกันแน่ที่เป็นตัวไร้ประโยชน์?”

ลั่วเยนอวิ๋นมองไปทั้งสถานที่นั้นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเสียดสี เธอเอ่ยเสียงเย็นยะเยือกว่า “ในเมื่อพวกคุณกำหนดแล้วว่าเขาเป็นตัวไร้ประโยชน์ ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ฉันขอประกาศว่า ฉันถูกใจหลานเขยคนโตคนนี้มาก มีตระกูลลั่วของฉันหนุนหลังอยู่ พวกคุณยังคิดว่าเขาเป็นตัวไร้ประโยชน์อยู่ไหม?”

พอคำนี้ดังออกมา สีหน้าของหลินโป๋หลายกับหลินอิ่นก็ไม่น่ามองอย่างถึงที่สุดในทันที

ที่จริงแล้ว ต่อให้มีเฟิ่งหวงหนุนหลัง ในสายตาของพวกเขา ถังเฉาก็ยังเป็นตัวไร้ประโยชน์ร้อยเปอร์เซ็นต์

แต่ว่า ตอนนี้ลั่วเยนอวิ๋นแสดงจุดยืนอย่างชัดเจนแล้วว่าพอใจถังเฉา หลานเขยคนโตคนนี้มาก นั่นเท่ากับว่าตระกูลลั่ว ตระกูลหลวงในเยี่ยนตูยืนอยู่ด้านหลังของถังเฉา คนแบบนี้ยังสามารถถูกเรียกว่าเป็น ‘ตัวไร้ประโยชน์’ ได้อีกเหรอ?

“ไม่อนุญาตให้พวกคุณพาคุณแม่ไป!”

ถังเสี่ยวลี้เองก็กระโดดลงจากเตียง ยื่นมือทั้งคู่ออกมา ใช้วิธีการของตัวเองปกป้องหลินชิงเสว่