บำเรอรัก❤️คุณหมอมาเฟีย NC18++ นิยาย บท 20

ท่ามกลางค่ำคืนที่เงียบสงัดผู้คนต่างหลับใหลและตกอยู่ในห้วงแห่งความฝัน แต่กลับมีสองหนุ่มสาวที่กำลังจะเริ่มบรรเลงบทเพลงรักที่เต็มไปด้วยไฟรักที่เร่าร้อน

“ไอ้หมอบ้าเพลิง ไม่เอาแบบนี้นะ” ลูกพีชร้องขึ้นด้วยความตกใจเมื่อเพลิงกัลป์ถอดเข็มขัดออกแล้วเอามามัดมือทั้งสองข้างของเธอเอาไว้แน่น ซึ่งปากเธอบอกว่าไม่ แต่กลับยอมให้เพลิงกัลป์ผูกมันไว้ที่มือทั้งสองข้างของเธอแต่โดยดี

“หึ ทำไมเร้าใจดีออก” กระตุกยิ้มมุมปากด้วยความชอบใจ ลูกพีชได้แต่มองรอยยิ้มนั้นด้วยหัวใจที่สั่นไหว ผู้ชายหน้านิ่งคนนี้เวลายิ้มหล่อและมีเสน่ห์มากจนเธอถึงกับต้านทานเสน่ห์ไว้ไม่อยู่ หัวใจที่เคยแข็งแกร่งตอนนี้กลับตกหลุมรักผู้ชายปากร้ายที่แอบอ่อนโยนโดยไม่รู้ตัว

“ปล่อยเดี๋ยวนี้ มันเจ็บนะ ไอ้หมอหมาบ้า” ตะโกนขึ้นเสียงดังด้วยความโมโหก่อนที่เพลิงจะกระแทกจูบลงไปบนปากกลีบนุ่มหยุ่นจนกลีบปากบางของลูกพีชแตก รสชาติคาวของเลือดผสมกับรสหวานของจูบที่ร้อนแรงและดูดดื่มทำเอาเพลิงรู้สึกดีเป็นบ้า

จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ

ปากหนาบดจูบกลีบปากนุ่มพร้อมกับไล้เลียเลือดที่ซึมออกมาจากแรงกระแทกอย่างไม่นึกรังเกียจ ส่วนลูกพีชจากที่ดิ้นรนในตอนแรกเมื่อถูกเพลิงกัลป์ละเลียดจูบ เธอก็กลับมามีอารมณ์ร่วมขึ้นมาอย่างง่ายดาย

ผู้ชายคนนี้แอบทำของใส่เธอหรือเปล่านะแค่โดนเขาแตะนิดหน่อยจากลูกแมวที่แสนดื้อรั้น เธอก็พร้อมกลายเป็นแมวน้อยแสนเชื่องอยู่ใต้ร่างของเขาอยู่ร่ำไป

“อืม เพลิง” เมื่อเพลิงถอนจูบออก มือใหญ่ก็ยื่นมากระชากชุดทำงานของลูกพีชออกจนขาดวิ่นไปหมด หญิงสาวยกขาขึ้นมาเพื่อหวังจะถีบอีกฝ่ายด้วยความโมโห

นี่มันชุดที่เท่าไรแล้วที่เพลิงกัลป์ทำมันขาด ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาเกือบสามเดือนเธอตัดชุดทำงานใหม่ไปแล้วเกือบยี่สิบชุด

“ไอ้หมอบ้า เอาอีกแล้วนะ” ลูกพีชต่อว่าเพลิงกัลป์ก่อนที่เขาจะยักไหล่อย่างไม่แยแส มือใหญ่จัดการถอดปราการสองชิ้นสุดท้ายออกจากร่างขาวเนียนดุจแสงไฟนีออนของลูกพีชออกจนหมด เผยให้เห็นหน้าอกอวบใหญ่ที่เต็มไปด้วยรอยรักสีแดงที่เขาฝากไว้

“ผัวเธอรวย แค่ชุดทำงานฉันมีปัญญาทำขาดฉันก็มีปัญญาซื้อให้เธอใหม่” คำพูดที่หลุดออกมาจากปากของเพลิงกัลป์ทำเอาลูกพีชหยุดชะงัก

หลัง ๆ มานี้เพลิงกัลป์มักจะหลุดปากพูดคำนี้ออกมาบ่อยมากทั้ง ๆ ที่เขามักจะย้ำกับเธอเสมอว่าเธอเป็นแค่ของเล่นของเขาเท่านั้น

“ผัวบ้าอะไรกัน ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย” หันหน้าหนีร่างเปลือยเปล่าที่เต็มไปด้วยซิกซ์แพ็กด้วยความเขินอาย แก้มเนียนขึ้นสีแดงระเรื่อชวนมองทำเอาเพลิงกัลป์ถึงกับอมยิ้มด้วยความชอบใจ

หึ เขินละสิสาวน้อย

“เอากันอยู่ทุกวันไม่ให้เรียกผัว แล้วจะให้เรียกว่าอะไรล่ะทูนหัว หืม”

ก้มหน้าลงไปกระซิบที่ใบหูสวยหอมกรุ่นก่อนที่จะแตะลิ้นไล้เลียเบา ๆ คนตัวเล็กกำมือแน่นด้วยความเสียวซ่าน ก่อนที่มือใหญ่จะบีบขย้ำหน้าอกอวบใหญ่เบา ๆ อย่างหลงใหล

“เรายังไม่ได้กินข้าวเย็นเลยนะเพลิง” ลูกพีชท้วงขึ้นมาเสียงเบาเมื่อเพลิงเริ่มเล้าโลมหนักขึ้นจนน้ำหวานเริ่มผลิตออกมาจนดอกไม้งามของเธอแฉะไปหมดแล้ว

“หึ แฉะขนาดนี้เธอยังจะกินลงอีกเหรอข้าวเย็น วันนี้กินฉันแทนข้าวไปก่อนแล้วกันนะคนสวยรับรองอิ่มจนพุงแตกแน่นอน”

แสยะยิ้มร้ายให้ลูกพีชก่อนที่จะก้มหน้าลงไปจูบปากนุ่มที่บวมเจ่อเล็กน้อย เพราะเขากระแทกจูบจนปากแตกน่ะสิ ลิ้นร้ายกวาดชิมความหอมหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้าก่อนที่จะตวัดดูดดึงลิ้นเล็กที่พลิกหนีอย่างดูดดื่ม

“อืม จูบกี่ทีก็หวานเหมือนเดิม”

ถอนจูบออกด้วยความเสียดาย แต่เขามีส่วนอื่นที่น่าสนใจมากกว่านี้ เพลิงกัลป์เคลื่อนตัวลงมาด้านล่างก่อนที่หน้าหล่อจะหยุดอยู่ตรงดอกไม้งามที่ปิดสนิทแน่น แต่กลับมีน้ำหวานไหลออกมาเมื่อเขาแทรกนิ้วเรียวยาวเข้าไปเพื่อสำรวจความพร้อมของลูกพีช

“อ๊า เพลิง” ลูกพีชร้องครางขึ้นมาด้วยความเสียวก่อนที่เพลิงจะเพิ่มจากหนึ่งนิ้วเป็นสองนิ้วตามมาด้วยนิ้วที่สามจนแน่นขนัดจนลูกพีชต้องเกร็งช่องทางรักขมิบตอดมือของเพลิงเอาไว้ด้วยความเสียว

“หึ ตอดแน่นเชียวนะยายลูกพีชเน่า” เงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าสวยที่กำลังมองมาที่เขาด้วยสายตาหวานฉ่ำเยิ้มเต็มไปด้วยอารมณ์พิศวาส

“อ๊า เพลิง ยะ อย่าแกล้ง” ลูกพีชร้องบอกเพลิงกัลป์เสียงกระเส่าเมื่อเขาแกล้งรัวนิ้วช้าลงทำเอาอารมณ์ที่กำลังเตลิดของเธอค้างเสียอย่างนั้น ก่อนที่จะเพลิงกัลป์จะยกยิ้มด้วยความพอใจแล้วก้มหน้าลงใช้ลิ้นเลียไปยังจุดกระสันของอิสตรีทำเอาลูกพีชถึงกับเกร็งขาด้วยความเสียวซ่าน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน